Wikipedia

Kazimierz Ładoś

oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Kazimierz Ładoś[a] (ur. 18 lutego 1877 we Lwowie, zm. 21 sierpnia 1963 w Cieplicach Śląskich) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Kazimierz Ładoś
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1877
Lwów

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1963
Cieplice Śląskie

Przebieg służby
Lata służby

1895–1927
1939–1942

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

93 Pułk Piechoty
45 Dywizja Piechoty Obrony Krajowej
45 Pułk Piechoty
Naczelne Dowództwo WP
XXXVI Brygada Piechoty
16 Dywizja Piechoty
Wojskowy Trybunał Orzekający

Stanowiska

adiutant batalionu
adiutant pułku
szef oddziału
dowódca brygady
dowódca dywizji
przewodniczący trybunału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Późniejsza praca

Fundusz Wczasów Pracowniczych

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób gen. Ładosia i jego żony w Nowym Targu

Życiorys edytuj

W piechocie C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 września 1895[1], następnie na stopień porucznika z dniem 1 listopada 1896[2], na nadporucznika z dniem 1 listopada 1900[3]. Od początku służył w szeregach 93 Morawskiego pułku piechoty w Ołomuńcu[4][5][6][7], gdzie od około 1899 do około 1903 był adiutantem batalionu[8][9][10][11]. W latach 1903–1905 był słuchaczem na kursie w Szkole Wojennej w Wiedniu (Terezjańska Akademia Wojskowa w Wiener Neustadt[12], po ukończeniu której uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego[13][14], po czym od około 1905 ponownie służył w 93 p.p.[15][16]. Stamtąd jako oficer nadkompletowy od około 1907 do około 1909 przydzielony do Sztabu Generalnego, a dalej służbowo przekazany do użycia w C. K. Obronie Krajowej i skierowany do 45 Dywizji Piechoty w Przemyślu[17][18][19][20]. Potem został awansowany na stopień kapitana z dniem 1 maja 1909[21]. Od tego roku był oficerem 45 pułku piechoty, stacjonującego w Przemyślu (i w Sanoku)[22][23], w którym od około 1911 pełnił funkcję adiutanta pułku[24][25][26]

W czasie I wojny światowej pozostawał oficerem 45 pułku piechoty do 1918[27][28][29]. Walczył na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli, z której uciekł. Później walczył na froncie włoskim.

W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Do lutego 1919 był członkiem Komisji Likwidacyjnej WP w Wiedniu. Od lutego 1919 do kwietnia 1920 sprawował funkcję szefa Oddziału V Sztabu Naczelnego Dowództwa WP. Na froncie bolszewickim od 24 kwietnia do 24 czerwca 1920 był dowódcą XXXVI Brygady Piechoty[30], a następnie oficerem łącznikowym Naczelnego Wodza i dowódcą Grupy Operacyjnej. Został awansowany na pułkownika 22 maja 1920 i zatwierdzony w stopniu z dniem 1 kwietnia 1920[31].

Od 6 sierpnia 1920[30] do maja 1927 dowodził 16 Dywizją Piechoty (na jej czele walczył w manewrze zaczepnym znad Wieprza). W 1922 został mianowany generałem brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 13. lokatą w korpusie generałów[32][33]. Od 1 grudnia 1924 do 20 sierpnia 1925 był słuchaczem II kursu w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Podczas przewrotu majowego w 1926 wystąpił po stronie rządowej i stanął na czele Grupy Ożarowskiej, organizując odsiecz dla Warszawy. Akcji zaniechał na wyraźny rozkaz rządu. 7 marca 1927 został zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizji, a z dniem 31 maja tego roku przeniesiony w stan spoczynku[34]. Mieszkał w Grudziądzu[35]. W owym czasie pełnił wiele funkcji społecznych, m.in. jako organizator i prezes Koła Szybowcowego oraz przewodniczący Wydziału Wojskowego Funduszu Obrony Narodowej[36]. Był także członkiem rady nadzorczej miejscowego browaru „Kuntersztyn”.

We wrześniu 1939 zameldował się do służby. Formalnie został przydzielony do sztabu Armii „Pomorze” na doradcę gen. W. Bortnowskiego, ale wobec beznadziejnego położenia armii nie odegrał żadnej roli. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od września 1939 do stycznia 1940 był przewodniczącym Wojskowego Trybunału Orzekającego w Paryżu. Od 19 sierpnia 1940, po ewakuacji do Anglii, przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay[37]. 2 stycznia 1942 otrzymał status generała w stanie nieczynnym.

W listopadzie 1946 wrócił do Polski. Początkowo mieszkał w Cieplicach, a następnie w Szczawnicy. Pracował w Funduszu Wczasów Pracowniczych. Zmarł 21 sierpnia 1963 w Cieplicach Śląskich[36]. Został pochowany w Nowym Targu[38].

Był przyrodnim bratem Aleksandra Ładosia[39]. W 1906 zawarł związek małżeński z Franciszką Kafką de Siettheim, z którą miał troje dzieci: Jana (1906–2005), Konrada (ur. 1908) i Karolinę (ur. 1910).

Ordery i odznaczenia edytuj

austro-węgierskie

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii i C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Kasimir Lados”.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 259.
  2. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 287.
  3. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 283.
  4. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 509.
  5. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 551.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 551.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 555.
  8. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 573.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 580.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 586.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 582.
  12. ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 460.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 586, 1035.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 594, 1047.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 602.
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 610.
  17. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 219.
  18. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 225, 636.
  19. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 122.
  20. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 140.
  21. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 285.
  22. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 546.
  23. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 552.
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 556.
  25. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 592.
  26. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 468.
  27. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 354.
  28. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 465.
  29. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 354.
  30. ↑ a b Wykaz 1927 ↓, s. 40.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
  33. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 321.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 877.
  36. ↑ a b Jerzy Krzyś. Związki gen. Kazimierza i ppłk. Jana Ładosiów z Grudziądzem. „Biuletyn Koła Miłośników Dziejów Grudziądza”. Nr 29 (68), s. 1-2, 2005. 
  37. ↑ Kaczmarski 2020 ↓, s. 41.
  38. ↑ Kazimierz Ładoś. ecmentarz.nowytarg.pl. [dostęp 2021-05-22].
  39. ↑ Zbigniew Rene, Trzy życiorysy, 1996.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 322.
  41. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 121.
  42. ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 284.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Ładoś&oldid=73550110”