Kazimierz Smoleń (ur. 19 kwietnia 1920 w Chorzowie Starym, zm. 27 stycznia 2012 w Oświęcimiu[1]) – polski prawnik, więzień obozu koncentracyjnego Auschwitz, główny twórca i dyrektor Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu w latach 1955–1990, znawca problematyki obozowej.

Kazimierz Smoleń
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1920
Chorzów Stary

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 2012
Oświęcim

Zawód, zajęcie

Prawnik

Narodowość

polska

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Oświęcimski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016) Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016) Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka Zasługi I Klasy
Grób Kazimierza Smolenia na cmentarzu w Chorzowie Starym

Życiorys edytuj

Był synem uczestnika powstań śląskich[2].

Należał do konspiracji[2]. Został aresztowany w kwietniu 1940 i osadzony w więzieniu w Sosnowcu[2]. Deportowany do obozu Auschwitz w lipcu 1940 roku[2] jako więzień polityczny; od maja 1941 pracował w obozie jako pisarz w wydziale politycznym (oddział przyjęć)[3]. Po prawie pięciu latach uwięzienia w obozie, 18 stycznia 1945 roku podczas ewakuacji więźniów przeszedł w marszu śmierci do Wodzisławia Śląskiego, skąd został przewieziony do obozu Mauthausen[4]. Ostatecznie został wyzwolony 6 maja 1945 roku w Ebensee, będącym podobozem Mauthausen.

Po zakończeniu wojny studiował prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[5]. Pracował w Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Krakowie[5]. Następnie w 1955 został dyrektorem Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau[5]. W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[6]. Sprawował też funkcję zastępcy przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego[5].

Zmarł 27 stycznia 2012. Został pochowany na cmentarzu w Chorzowie Starym 4 lutego 2012[7].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Patrzył zbrodniarzom w oczy – zmarł w dniu obchodów. Wirtualna Polska, 2012-01-27. [dostęp 2012-09-06]. (pol.).
  2. a b c d Piper 2012 ↓, s. 277.
  3. Ernst Klee: Mengele – genetyk z Auschwitz, [w:] Auschwitz- medycyna III Rzeszy i jej ofiary. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2005, s. 272–273. ISBN 83-242-0537-3.
  4. Siódma rocznica śmierci Kazimierza Smolenia. cyra.wblogu.pl. [dostęp 2019-01-27].
  5. a b c d Piper 2012 ↓, s. 278.
  6. Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. www.radaopwim.gov.pl. [dostęp 2017-01-27].
  7. Piotr Subik. Skrajnie niezręczna sytuacja. Spór nad grobem Kazimierza Smolenia. „Dziennik Polski”, s. C7, 21 listopada 2014. Kraków: Polskapresse. ISSN 0137-9089. 
  8. Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
  9. Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944-1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 123.
  10. Nagrody Ministra Kultury i Sztuki w 1985 roku, „Wiadomości Konserwatorskie” (1), 1985, s. 1.
  11. Kazimierz Smoleń (1920-2012). [dostęp 2020-04-03].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj