Klaster (muzyka)
Klaster (ang. tone cluster „grono dźwięków”) – wielodźwięk zbudowany z dźwięków sąsiadujących ze sobą lub położonych w niewielkich odległościach od siebie w skali muzycznej. Termin ten jest odnosi się do wielodźwięków instrumentalnych, klastry w muzyce elektroakustycznej określa się mianem wielodźwięku[1].
Za twórcę klasterów uznawany jest powszechnie Amerykanin, Henry Cowell[1]. W tym samym czasie klastery pojawiły się w muzyce Charlesa Ivesa (Sonata „Concord” na fortepian, 1910–1915), a równocześnie z nim (w 1912) eksperymentował z klasterami Władimir Riebikow (1866–1920) w napisanym wtedy „Hymnie do słońca”.
W jazzie efekt ten stosują przede wszystkim pianiści, naciskając łokciami lub całym przedramieniem wybraną grupę kolejnych klawiszy.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Klaster, [w:] Andrzej Chodkowski, Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-29].