Kościół św. Jerzego w Wornianach

Kościół św. Jerzego – rzymskokatolicki kościół w Wornianach, na Białorusi, wzniesiony w XVIII w. na miejscu starszej świątyni.

Kościół św. Jerzego

касцёл Св. Юрыя

412Г000038
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Worniany
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	Diecezja grodzieńska
Wezwanie	św. Jerzy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1767 Data zakończenia budowy 1769 Data poświęcenia 11 kwietnia 1990 (powtórna) Data zamknięcia 1948 Data reaktywacji 1990 Fundator Marcjanna Abramowicz
Dane świątyni Styl barok Architekt A. Kosakowski Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 2
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Kościół św. Jerzego
Położenie na mapie Białorusi Kościół św. Jerzego
54°43′38″N 26°00′32″E
Strona internetowa

Należy do parafii św. Jerzego w Wornianach.

Historia

Kościół św. Jerzego w Wornianach został zbudowany w latach 1767-1768 według projektu A. Kosakowskiego, w stylu późnobarokowym. Jego fundatorką była Marcjanna Abramowicz. W latach 1880 i 1909, będąc nieprzerwanie czynnym, był przebudowywany.

W 1948 władze radzieckie poleciły zamknąć kościół i urządzić w nim kino. Następnie funkcjonowała tutaj dyskoteka, co spowodowało całkowitą dewastację wystroju wnętrza. Parafia rzymskokatolicka odzyskała obiekt w 1989, wtedy też budowlę gruntownie odnowiono. Powtórna konsekracja obiektu miała miejsce 11 kwietnia 1990.

Architektura

Kościół wzniesiony został w stylu późnobarokowym. Posiada nawę główną oraz nawę poprzeczną, nakryte sklepieniem kolebkowym. Wejście do obiektu prowadzi przez niewielki, niski przedsionek z trójkątnym szczytem. Frontowa elewacja obiektu zdobiona jest wiązkami pilastrów i gzymsami, wieńczy ją szczyt flankowany dwiema wieżami, na których zbudowano kopulaste hełmy. Skromniej dekorowane są elewacje boczne, na których umieszczono pary pilastrów.

Kościół otacza ogrodzenie z bramą wejściową, łączące się z dwoma symetrycznie ustawionymi względem świątyni budynkami z 1770: murowaną plebanią i domem aptekarza. W obydwu zachowały się oryginalne sienie, klatki schodowe i sklepienia krzyżowe na kondygnacji parterowej. Taki kompleks architektoniczny jest częścią barokowego układu całego miasteczka, obok kompleksu pałacowego Abramowiczów (niezachowanego w pierwotnej postaci - pałac spłonął po I wojnie światowej, przetrwały obiekty gospodarcze i część parku) oraz położonego między nimi placu z domami mieszkalnymi.