Kościół Matki Bożej Zwycięskiej w Lublinie

Kościół Rektoralny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Zwycięskiej lub kościół powizytkowski vel pobrygidkowski – jeden z najcenniejszych zabytków gotyku i renesansu w Lublinie.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie
A/248 z dnia 28.02.1967 r. (zespół klasztorny)
kościół rektoralny
Ilustracja
Kościół powizytkowski
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Lublin

Adres

ul. Gabriela Narutowicza 6

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Wniebowzięcie NMP Zwycięskiej

Wspomnienie liturgiczne

15 VII

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

Św. Wincenty

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie”
Ziemia51°14′47″N 22°33′43″E/51,246389 22,561944
Strona internetowa

Historia kościoła edytuj

Kościół ufundowany został w roku 1412 przez Władysława Jagiełłę, jako wotum wdzięczności za zwycięstwo w bitwie pod Grunwaldem. Wcześniej w tym miejscu stała kaplica pw. Maryi Panny, św. Zofii i św. Barbary poświęcona w 1396 roku przez biskupa krakowskiego Piotra Wysza. Według legendy wotum króla Władysława Jagiełły budowali jeńcy krzyżaccy wzięci do niewoli po zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem. Po ukończeniu prac w 1426 roku król polski sprowadził zakon brygidek. Wierzono bowiem, że św. Brygida przepowiedziała upadek zakonu krzyżackiego. Przepowiedziała też dzielnego władcę, który ukarze Krzyżaków za krzywdy wyrządzone innym chrześcijańskim narodom. Jagiełło odebrał tę przepowiednię bardzo osobiście i dlatego sprowadził Zakon Najświętszego Zbawiciela do Lublina. Brygidki pozostały tu aż do końca XIX w. Lubelski konwent był jednym z pierwszych klasztorów tej reguły w Polsce. Kościół został zbudowany z dala od murów miejskich, przez co często padał ofiarą rabunków. W XIX w. do świątyni wprowadziły się na krótko siostry wizytki. Wizytki podobnie jak brygidki opuściły klasztor nakazem cara pod koniec XIX w. Kościół stał się wtedy kościołem rektoralnym i jest nim po dziś dzień. Obecnie rektorem jest ks. kan. Dariusz Marek Bondyra.

Wnętrze edytuj

Do kościoła wchodzi się po kilku stopniach w dół. Jest to związane z tym, że poziom gruntu wokół kościoła jest obecnie wyższy niż w czasie jego budowy (w wyniku prac przy konstruowaniu nowych nawierzchni chodnika i ulicy dodawano nowe warstwy gruntu i nawierzchni). Kościół w XV w. był znacznie wyższy i smuklejszy niż obecnie. Z oryginalnego gotyckiego wyposażenia nic się nie zachowało, oprócz polichromii na poddaszu, wykonanych w latach 1466-1477, za panowania Kazimierza Jagiellończyka. Przedstawiają one wjazd orszaku króla do miasta. W XVII w. dokonano częściowej przebudowy w stylu renesansu lubelskiego, przez co polichromia stała się niewidoczna dla wiernych. Dzięki przeprowadzonemu remontowi w latach 2010- 2012 wieża wraz z punktem widokowym jest już dostępna dla turystów i mieszkańców Lublina. W czasie prac renowacyjnych odkryto również 9 krypt, z których 4 udostępnione są zwiedzającym. Wyposażenie pochodzi z około 1901 r. Zostało ono wykonane w neogotyckim stylu. W stalle wmontowano siedemnastowieczne obrazy przedstawiające życie św. Brygidy. W kościele znajduje się również umieszczony w ołtarzu głównym, ale na co dzień zasłonięty najstarszy obraz, jaki możemy oglądać w Lublinie – postać św. Brygidy, namalowany na desce, a pochodzący z pierwszej połowy XV w. Na placu obok kościoła znajduje się pomnik Jana Kochanowskiego, przeniesiony z Rynku.

Galeria edytuj

Literatura edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lublin – Matki Bożej Zwycięskiej (powizytkowski). Polskie Wirtualne Centrum Organowe. [dostęp 2014-07-21]. (pol.).
  2. Adam Lerue, Album lubelskie. Oddział 2., Warszawa: Zakład Litograficzny Adolfa Pecq & Co. (Warszawa, 1858–1859.

Linki zewnętrzne edytuj