Kościół Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Kretyndze

Kościół Zwiastowania NMP w Kretyndze
Państwo	Litwa
Miejscowość	Kretynga
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Zwiastowania NMP
Historia
Data zakończenia budowy	1610–1617
	Położenie na mapie Litwy Kościół Zwiastowania NMP w Kretyndze
	56°03′43,15″N 21°34′43,60″E/56,061986 21,578778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Kretyndze (lit. Kretingos Viešpaties Apreiškimo Švč. Mergelei Marijai bažnyčia) – rzymskokatolicki kościół znajdujący się w Kretyndze przy ul. Wileńskiej 2.

Historia edytuj

Wnętrze

Został ufundowany w 1609 roku przez hetmana Chodkiewicza, a poświęcony osiem lat później. Dwukrotnie przebudowywana: w 1908 i 1941 roku, świątynia posiada charakter eklektyczny, z gotyckimi oknami, barokowymi portalami i wnętrzem w stylu renesansu (m.in. amboną i drzwiami do zakrystii).

W kościele tym chciał zostać pochowany obok swojej żony Zofii z Mieleckich Olelkowiczowej hetman wielki litewski Jan Karol Chodkiewicz^[1].

W czasie II wojny światowej zniszczona została wieża, odbudowana po 1945 roku. Charakterystyczne dla kościoła są organy, jak pisze Jadwiga Siedlecka miały [one] tak wielką moc, że gdy po raz pierwszy na nich zagrano, ruch powietrza był tak silny, że zarysowało się sklepienie^[2].

Pomnik Jurgisa Pabrėžy, w tle kościół Zwiastowania

Kościół jest częścią większego kompleksu – w podziemiach świątyni bernardynów znajdują się metalowe trumny rodziny Chodkiewiczów (m.in. pierwszej żony Jana Karola – Zofii z Mieleckich Olelkowiczowej).

Przy klasztorze bernardynów od 1609 roku działała szkoła, później również drukarnia, w której wydawano książki w języku polskim. Po powstaniu styczniowym klasztor został zamknięty przez władze carskie, reaktywowano go po odzyskaniu przez Litwę niepodległości w 1918 roku, jednak już w 1940 roku zakonnicy zostali wywiezieni na Sybir przez władze radzieckie. Ponownego otwarcia klasztoru dokonano w 1991 roku.

W pobliżu kościoła ustawiono w 1993 roku pomnik jednego z najsłynniejszych kretynżskich zakonników, litewskiego foklorysty Jurgisa Pabrėžy.

Przypisy edytuj

↑ Henryk (1936-)H.(1. ) Wisner Henryk (1936-)H.(1. ), Henryk (1936-)H.(1. ) Wisner Henryk (1936-)H.(1. ), Rzeczpospolita Wazów. [1], Czasy Zygmunta III i Władysława IV, Instytut Historii PAN, 2002, ISBN 978-83-88973-35-2 [dostęp 2019-03-08] .
↑ JadwigaJ. Siedlecka JadwigaJ., Połąga i okolice: przewodnik turystyczny, Warszawa: „AgArt”, 1998, ISBN 83-86095-65-2, OCLC 749990614 .

Bibliografia edytuj

JadwigaJ. Siedlecka JadwigaJ., Połąga i okolice: przewodnik turystyczny, Warszawa: „AgArt”, 1998, ISBN 83-86095-65-2, OCLC 749990614 .

[1] Henryk (1936-)H.(1. ) Wisner Henryk (1936-)H.(1. ), Henryk (1936-)H.(1. ) Wisner Henryk (1936-)H.(1. ), Rzeczpospolita Wazów. [1], Czasy Zygmunta III i Władysława IV, Instytut Historii PAN, 2002, ISBN 978-83-88973-35-2 [dostęp 2019-03-08] .

[2] JadwigaJ. Siedlecka JadwigaJ., Połąga i okolice: przewodnik turystyczny, Warszawa: „AgArt”, 1998, ISBN 83-86095-65-2, OCLC 749990614 .

[1]

[2]