Komórka Schwanna
Komórka Schwanna, także lemocyt, lemmocyt, – komórka glejowa obwodowego układu nerwowego występująca w zespołach.
Osłonka wewnętrzna (mielinowa) edytuj
We włóknach nerwowych rdzennych (tzw. białych) komórki Schwanna tworzą wzdłuż aksonów osłonkę mielinową ze swojej błony komórkowej przez wielokrotne owinięcie się jednej komórki wokół fragmentu aksonu długości 50 μm–1 mm[1]. Osłonka ta spełnia funkcję ochronną dla aksonu, ale przede wszystkim zwiększa tempo przewodzenia impulsów nerwowych (dzięki przewężeniom Ranviera).
Osłonka zewnętrzna (Schwanna) edytuj
We włóknach bezrdzennych (szarych) osłonka Schwanna (neurolemma, neurylemma) powstaje jedynie przez okrycie aksonu protoplazmą komórki Schwanna ("zatopienie" włókna w cytoplazmie)[1]. Jedna osłonka pokrywa kilka z nich. Cytoplazma komórki Schwanna wiąże aksony razem ale nie pozwala im się dotykać.
Rodzaje edytuj
- mielinujące komórki Schwanna
- niemielinujące komórki Schwanna - jedna komórka Schwanna otacza kilka cienkich aksonów
- końcowe komórki Schwanna (perysynaptyczne) - otaczają połączenia nerwowo-mięśniowe; mogą odbierać informacje i kontrolować ich przepływ[2]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. 11(7). T. 1: Anatomia ogólna : kości, stawy i więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 151-152.
- ↑ R.D. Fields, Drugi mózg. Rewolucja w nauce i medycynie, Prószyński i S-ka, 2011, s. 45-46, ISBN 978-83-7648-649-9.
Bibliografia edytuj
- Salomon, Berg, Martin, Villee: Biologia, rozdz. 39: "Kontrola nerwowa: komórki nerwowe"
