Konrad Wielki

Konrad Wielki, niem. Konrad von Meißen, Konrad der Große (zm. 5 lutego 1157 r. w klasztorze Lauterberg) – margrabia Miśni od 1123 r. do 1156 r. i margrabia Łużyc od 1136 r. do 1156 r. z dynastii Wettynów.

Konrad Wielki

Konrad Wielki – fragment „Orszaku książęcego” w Dreźnie
margrabia Miśni
Okres	od 1123 do 1156
Poprzednik	Wiprecht z Grójca
Następca	Otto Bogaty
margrabia Łużyc
Okres	od 1136 do 1156
Poprzednik	Henryk III
Następca	Dytryk II
Dane biograficzne
Dynastia	Wettynowie
Data śmierci	5 lutego 1157
Ojciec	Thimo
Matka	Ida z Northeim
Żona	Ludgarda z Ravensburga
Dzieci	Henryk, Otto Bogaty, Oda, Berta, Dytryk II, Gertruda, Adela, Henryk, Dedo III, Zofia, Agnieszka, Fryderyk

Życiorys

Konrad był synem hrabiego Wettinu Thimo i Idy, córki księcia Bawarii Ottona z Northeimu. Początkowo był posiadaczem stosunkowo niewielkiego hrabstwa Wettinu, wraz ze starszym bratem Dedo. Ok. 1116 r. odziedziczył po zmarłym bez męskich potomków kuzynie Dytryku hrabstwo Brehny, wkrótce też przejął posiadłości po zmarłym bracie (w tym jego połowę Wettinu oraz hrabstwo Camburga). Gdy w 1123 r. zmarł margrabia Miśni i margrabia Łużyc Henryk II, ostatni przedstawiciel starszej linii Wettynów, Konrad zyskał prawa i do dziedziczenia po nim. Jednak cesarz Henryk V nadał je Wiprechtowi z Grotizsch. Potężny książę Saksonii Lotar z Supplinburga, od dawna wiodący spory z cesarzem, nie uznał jednak tego nadania i zbrojnie występując przeciwko cesarzowi wprowadził sprzyjającego mu Konrada do Miśni (Łużyce przypadły walczącemu także po ich stronie Albrechtowi Niedźwiedziowi, ówczesnemu hrabiemu Ballenstedt. Gdy w 1125 r. Lotar został królem niemieckim, potwierdził oficjalnie posiadanie przez Konrada lenna miśnieńskiego.

Konrad stopniowo poszerzał granice swej marchii. W połowie XII w. obszary Wettynów sięgały od rzeki Saale po Łużyce. Bezpotomna śmierć margrabiego Łużyc Henryka z Groitzsch pozwoliła Konradowi otrzymać marchię łużycką i Groitzsch; dzięki związaniu się z kolejnym królem, Konradem III Hohenstaufem poszerzył też włości w Górnych Łużycach. Stopniowo powiększając swoją potęgę, Konrad uniezależniał się od książąt saskich, a nawet królów. Położył w ten sposób solidne podwaliny pod przyszłe znaczenie Wettynów.

Uczestniczył w działaniach dyplomatycznych i militarnych, m.in. brał udział w wyprawie Lotara III do Italii. W 1138 r. uczestniczył w wojnie przeciwko Albrechtowi Niedźwiedziowi. W 1146 r. uczestniczył w nieudanej wyprawie Konrada III przeciwko Polsce, w celu przywrócenia na tron Władysława Wygnańca. W 1147 r. wziął udział w krucjacie połabskiej.

Wzniósł klasztor Lauterberg, który miał być nekropolą jego rodu. W obliczu zbliżającej się śmierci podzielił w 1146 r. swoje włości między synów. Otton otrzymał Miśnię, Dytryk – Łużyce, Henryk – Wettin, Dedo – Groitzsch, a Fryderyk – Brehnę. Sam w listopadzie 1156 r. wstąpił do klasztoru Lauterberg, gdzie wkrótce potem zmarł.

Rodzina

Żoną Konrada (poślubioną najpóźniej w 1119 r.) była Ludgarda (ok. 1100–1145), córka Albrechta, hrabiego Ravensburga. Ze związku tego pochodziło sześciu synów i sześć córek:

• Henryk,
• Otton, następca ojca jako margrabia Miśni,
• Oda, zakonnica,
• Berta, zakonnica,
• Dytryk, następca ojca jako margrabia Łużyc,
• Gertruda,
• Adela, żona króla Danii Swena III, a następnie hrabiego Ballenstedt Albrechta,
• Henryk, hrabia Wettinu,
• Dedo, hrabia Groitzsch, potem margrabia Łużyc,
• Zofia, żona hrabiego Burghausen Gebharda I,
• Agnieszka, zakonnica,
• Fryderyk, hrabia Brehny.

Bibliografia

• Herbert Helbig: Konrad. W: Neue Deutsche Biographie. T. 12. Berlin: Duncker & Humblot, 1979, s. 512–513. [dostęp 2014-01-09].
• Heinrich Theodor Flathe: Konrad, Markgraf von Meißen. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 16. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1882, s. 598–599. [dostęp 2014-01-09].
• Conrad I. Markgraf v.Meissen. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2016-01-02].