Kotka (botanika)

Kotka, bazia (łac. amentum, ang. catkin) – odmiana kłosa lub grona, typ kwiatostanu, w którym pojedyncze kwiaty osadzone są na osi pędu bez szypułek lub z krótkimi szypułkami. Od kłosa i grona różni się tym, że po spełnieniu swojej roli odpada w całości. Kotki mają przeważnie wiotką, zwieszająca się oś główną.

Kotka należy do grupy kwiatostanów otwartych, bez pączka szczytowego, czyli teoretycznie o nieograniczonym wzroście. Kwiaty zaczynają się rozwijać od nasady głównej osi, stopniowo w kierunku wierzchołka kotki. Najstarsze kwiaty znajdują się więc u nasady kotki. Należy też do grupy kwiatostanów groniastych, czyli kwiatostanów posiadających jedną główną oś.

Kotki występują np. u wierzby, leszczyny. Występujące u podstawy każdego kwiatka w kotce listki to przysadki, u podstawy całej kotki – podsadki. Ich występowanie, kształt, kolor, morfologia ma znaczenie przy oznaczaniu np. licznych gatunków wierzb, podobne, jak wielkość i morfologia samej kotki.

Bibliografia edytuj

Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
J. Szwejkowska, J. Szwejkowski: Botanika. Tom I. Morfologia. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-13946-3.