Księstwo brzeskie

Księstwo brzeskie (cz. Břežské knížectví, niem. Herzogtum Brieg) – historyczne piastowskie księstwo dzielnicowe na Dolnym Śląsku ze stolicą w Brzegu, powstałe w końcowym okresie rozbicia dzielnicowego w Polsce, zlokalizowane w ówczesnej (i obecnej) południowo-zachodniej Polsce. Zostało utworzone w 1311 poprzez wydzielenie z księstwa legnickiego na jego dotychczasowych wschodnich ziemiach. Przez cały okres istnienia pozostawało pod władzą dynastii Piastów.

Księstwo brzeskie

1311–1419
Herb
Stolica	Brzeg
Typ państwa	monarchia dziedziczna (księstwo)
Głowa państwa	książę (ostatni) Henryk VII z Blizną
Zależne od	Królestwa Czech (od 1329)
podział Księstwa legnickiego	1311
Połączenie z Księstwem legnickim	1419
Religia dominująca	katolicyzm
księstwo brzeskie

Trudne położenie polityczne zmusiło w 1329 r. książąt do hołdu Czechom. W historii dochodziło do częstych podziałów i reunifikacji wspólnoty ziem brzeskiej i legnickiej.

Samodzielne księstwo brzeskie kontynuowane potem jako księstwo legnicko-wołowsko-brzeskie przestało istnieć wraz ze śmiercią ostatniego Piasta, księcia Jerzego IV Wilhelma w 1675 r. Było to ostatnie samodzielne księstwo na Śląsku.

• 
  Zamek Piastów Śląskich w Brzegu, sięgający XIII wieku

Zobacz też

• książęta legnicko-brzescy
• księstwo wołowskie
• powiat brzeski