Kunaszyr
Kunaszyr (ros. Кунашир; jap. 国後島, Kunashiri-tō; ainu: クナシㇼ lub クナシㇽ, Kina-siri[2] „Czarna wyspa”) – wyspa w archipelagu Kuryli. Cieśnina Kunaszyrska oddziela ją od japońskiej wyspy Hokkaido. Jest to jedna z wysp stanowiących przedmiot sporu między Rosją i Japonią.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
1 489,27[1] km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu sachalińskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 44°05′N 145°59′E/44,083333 145,983333
| |
| |
Geologia, geomorfologia edytuj
Powierzchnia wyspy wynosi 1 489,27 km²[1]. Kształt wyspy jest bardzo wydłużony: przy długości 123 km jej szerokość wynosi 4-30 km. Największą wysokość – 1819 m n.p.m. – osiąga czynny wulkan Tiatia na północnym krańcu wyspy. Trzy inne czynne wulkany na wyspie to Ruruj (1486 m n.p.m.) w północnej części wyspy, Wulkan Mendelejewa (890 m n.p.m.) w środkowej części wyspy i Wulkanu Gołownina (547 m n.p.m.) w części południowej. Oprócz nich są tu jeszcze dwa wulkany wygasłe, liczne solfatary, mofety i obfitość gorących źródeł.
Flora edytuj
Spośród blisko tysiąca gatunków roślin, występujących na Wyspach Kurylskich, na wyspie Kunaszyr można spotkać ich 680. Charakterystyczne jest tu ich znaczne zróżnicowanie klimatyczne: obok gatunków borealnych spotkamy tu gatunki klimatu umiarkowanego, a nawet podzwrotnikowego. W wielogatunkowych lasach mieszanych obok jodły sachalińskiej (Abies sachalinensis (F. Schmidt) Mast.) rosną dęby i klony. W lasach świerkowych, w których występują świerk sachaliński (Picea glehnii (F.Schmidt) Mast.) i świerk ajański (Picea jezoensis (Siebold & Zucc.) Carrière)[3] podszyt stanowi nierzadko bambus kurylski, zwany tutaj sasa, a wśród typowych dla Syberii brzóz kwitną magnolie japońskie (Magnolia kobus DC. var. borealis Sarg.)[3]. Oprócz tego rosną tu drzewiaste aralie, kalopanaksy (kolcosiły drzewiaste), cisy, wiązy, a nawet morwy. Drzewa są często spowite lianami i innymi pnączami, wśród których występują m. in. aktinidie, hortensje, cytryniec i winorośl japońska. W wyższych położeniach ciągną się zarośla sosny karłowatej, zwanej tu kiedrownikiem[3].
Fauna edytuj
Na wyspie występują m.in. niedźwiedzie, gronostaje, łasice, lisy, zające. Rzadko spotykany jest soból. Wśród 227 gatunków ptaków występują m.in. dzięcioł białogrzbiety i mewa różowa.
Północną i południową część wyspy zajmuje Rezerwat Kurylski[4].
Zagospodarowanie edytuj
Największe miasto wyspy Jużno-Kurilsk. Inne większe ośrodki na wyspie to Siernowodzk (na południu) oraz Tiatino i Dokuczajewo (na północy).
Przypisy edytuj
- ↑ a b Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 83.
- ↑ Hans Adalbert Dettmer, Ainu-Grammatik, Teil II, Harrassowitz Verlag, Wiesbaden 1997, s. 124.
- ↑ a b c Borys Zawierucha. Archipelag śnieżnych subtropików. „Poznaj Świat”. R. XX (nr 7 (236)), s. 3-8, lipiec 1972. Polskie Towarzystwo Geograficzne. (pol.).
- ↑ Заповедник «Курильский» [online], kurilskiy.ru [dostęp 2021-10-31].
Bibliografia edytuj
- Paweł Madeyski: Dymiąca girlanda, w: "Poznaj Świat" nr 4 (101), Rok IX, kwiecień 1961, s. 7 – 10
- Paweł Madeyski: Kunaszyr, w: "Poznaj Świat" nr 4 (161), Rok XIV, kwiecień 1966, s. 43
- Geospatial Information Authority of Japan: 令和3年 全国都道府県市区町村別面積調 (1月1日時点) (Reiwa 3rd year Area adjustment by prefecture, city, ward, town, and village (As of January 1)). gsi.go.jp, 2021. [dostęp 2021-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-05)]. (jap.).