LMC-N44 (również LHA 120-N 44 lub DEM L 152) – wielka mgławica emisyjna (również obszar H II[1]) znajdująca się w Wielkim Obłoku Magellana, w konstelacji Złotej Ryby w odległości około 170 000 lat świetlnych.

LMC-N44
Ilustracja
LMC-N44 (ESO)
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Złota Ryba

Typ

mgławica emisyjna /
obszar H II

Rektascensja

05h 22m 08s

Deklinacja

–67° 56′ 12″

Odległość

170 000 ly[1]

Charakterystyka fizyczna
Alternatywne oznaczenia
LHA 120-N 44, N44, DEM L 152
Superbąbel w centralnej części LMC-N44

Najjaśniejsze części mgławicy oraz wchodzące w jej skład gromady gwiazd odkryli James Dunlop (1826 rok) i John Herschel (1834), a zostały one skatalogowane w późniejszym New General Catalogue jako: NGC 1929, NGC 1934, NGC 1935, NGC 1936 i NGC 1937[2].

Mgławica jest obszarem gwiazdotwórczym, w którym z obłoków gazu i pyłu powstają nowe gwiazdy. Młode gorące gwiazdy są źródłem intensywnego promieniowania ultrafioletowego powodującego świecenie gazu. W ten sposób powstała wielka pusta przestrzeń (superbąbel) otoczona materią rozciągająca się na obszarze 325 × 250 lat świetlnych. Ta pusta przestrzeń powstała na skutek działania dwóch procesów. Została wydmuchana przez wiatry gwiazdowe składające się ze strumieni naładowanych cząstek bardzo gorących i masywnych gwiazd oraz wybuchów supernowych, które wywołały fale uderzeniowe odsuwające gaz i tworzące pustą przestrzeń. W ten sposób na brzegach pustej przestrzeni dochodzi do kompresji gazu, która jest przyczyną formowania kolejnego pokolenia nowych gwiazd[3].

Przypisy edytuj

  1. a b Roses in the Southern Sky. Europejskie Obserwatorium Południowe, 2003-11-03. [dostęp 2014-10-19]. (ang.).
  2. NGC 1929, 1934, 1935, 1936, 1937 w The NGC IC Project. ngcicproject.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-28)]. (ang.)
  3. Dzięki "kosmicznemu recyklingowi" w potężnej superbańce powstają nowe gwiazdy. [w:] Astronomia.pl [on-line]. Grupy Astronomia, 2011-07-20. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)].

Linki zewnętrzne edytuj