LVG C.V
LVG C.V – niemiecki samolot wielozadaniowy (rozpoznawczy i bombowy). Zaprojektowany i zbudowany w berlińskich zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesellschaft.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot bombowo-rozpoznawczy |
| Konstrukcja |
dwuplatowiec konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 (pilot i strzelec/obserwator) |
| Historia | |
| Data oblotu |
1913 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × Benz Bz.IV, rzędowy 6-cylindrowy |
| Moc |
200 KM (147 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,60 m |
| Długość |
7,24 m |
| Wysokość |
3,23 m |
| Masa | |
| Własna |
985 kg |
| Startowa |
1505 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
170 km/h |
| Pułap |
5000 m |
| Zasięg |
380 km |
| Długotrwałość lotu |
3,5 godziny |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 × karabin maszynowy LMG 08/15 kal. 7,92 mm – zsynchronizowany 1 × karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm – ruchomy, na obrotnicy 115 kg bomb pod skrzydłami | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Turcja, Litwa, Łotwa, Polska | |
Historia edytuj
Samolot wielozadaniowy LVG C.V jest kolejnym samolotem zaprojektowanym w przez inż. Franza Schneidera z niemieckich zakładów lotniczych LVG.
Pierwszym z serii samolotów wielozadaniowych był zbudowany w 1913 roku prototyp oznaczony jako LVG A.I w układzie dwupłata. Następnie na przełomie 1913 – 1914 roku rozpoczęto produkcję dwumiejscowych samolotów rozpoznawczych i szkolnych LVG B.I i LVG B.II, a w 1915 roku kolejny samolot szkolny LVG B.III. Pod koniec 1914 roku powstał samolot doświadczalny LVG E.I, który stał się początkiem serii wojskowych samolotów wielozadaniowych dla niemieckiego lotnictwa w toczącej się I wojnie światowej. Pierwszym samolotem z tej serii był samolot rozpoznawczy LVG C.II w układzie dwupłatu, dwumiejscowy zbudowany w 1915 roku. Jego ulepszoną wersją był budowany od 1916 roku samolot LVG C.IV. Lecz do najbardziej znanych i powszechnie stosowanych przez lotnictwo niemieckie w I wojnie światowej należały samoloty wielozadaniowe LVG C.V i LVG C.VI budowane od końca 1916 roku.
Samolot LVG C.V był dobrze opracowany pod względem aerodynamicznym i miał stosunkowo mocną konstrukcję. Kadłub miał konstrukcję drewnianą kratownicową. Z przodu kadłuba mieścił się silnik rzędowy Benz, chłodzony cieczą z charakterystyczną wyprowadzoną do góry rurą wylotową spalin ze wszystkich cylindrów oraz usytuowaną za nią rurą zasysającą powietrze. Za silnikiem znajdowały się dwie kabiny – pierwsza pilota, tuż za nią druga obserwatora. Na końcu kadłuba umieszczono usterzenie klasyczne o kształcie eliptycznym – poziome proste, pionowe skośne. Pokrycie kadłuba stanowiła z przodu przy silniku blacha aluminiowa, za silnikiem sklejka. Płaty o konstrukcji drewnianej i kształcie prostokątnym, na końcach lekko zaokrąglone, był usztywniony słupkami i cięgnami stalowymi. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie, w którym również znajdował się zbiornik paliwa i na zewnątrz pośrodku chłodnica cieczy. Płaty i usterzenie pokryte było płótnem.
Samolot LVG C.V zostały zastosowane przez Niemców w działania wojennych w drugiej połowie 1917 roku, na początku na froncie zachodnim, a potem od 1918 roku także na innych frontach m.in. w Palestynie. Używano ich do rozpoznania fotograficznego, do współpracy z artylerią i jako lekkie bombowce.
Ogółem wyprodukowano ponad 1200 samolotów wielozadaniowych LVG C.V. Oprócz nich w zakładach LVG do końca wojny produkowano następne wersje samolotów wojskowych: od 1917 roku samolot rozpoznawczy LVG C.VI, od 1918 roku samoloty rozpoznawcze LVG C.VII, LVG C.VIII i LVG C.IX; jednomiejscowe samoloty myśliwskie: w 1917 roku LVG D.II, LVG D.III i LVG D.IV, w 1918 – LVG D.V i LVG D.VI oraz dwumiejscowe samoloty bombowe: w 1915 roku LVG G.I, w 1917 – LVG G.II i w 1918 – LVG G.III.
Użycie w lotnictwie polskim edytuj
Po zakończeniu I wojny światowej w 1919 roku oddziały polskie na terenie Małopolski przejęły od Niemców 7 samolotów LVG C.V[1]. W 1920 roku w warsztatach na lotnisku Ławica w Poznaniu ze zdobytych części zmontowano jeszcze w lipcu i sierpniu 42 samoloty tego typu. W piśmiennictwie przyjmowano, że 9 stycznia 1919 roku powstańcy wielkopolscy przemalowanymi w polskie barwy zdobycznymi samolotami LVG C.V dokonali odwetowego nalotu na lotnisko wojskowe we Frankfurcie nad Odrą[2]. Nowsze badania wykazały jednak, że nalot na Frankfurt nie miał w rzeczywistości miejsca[3].
Samoloty te skierowano do eskadr wywiadowczych: 4., 6., 8., 12. i 14. Do eskadr tych włączono również 12 nowych samolotów LVG C.V i LVG C.VI zakupionych w Niemczech. Eskadry te wzięły udział w walkach w latach 1919–1920, w tym w wojnie polsko-bolszewickiej.
Opis techniczny samolotu LVG C.V edytuj
Samolot LVG C.V był dwumiejscowym samolotem wielozadaniowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło drewniane, dwułopatowe.
Przypisy edytuj
- ↑ Ryszard Kaczkowski: LVG C-V, C-VI. „Skrzydlata Polska”. 3/1971, s. 19, 17 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ Marcin Bartnicki: Nalot Wielkopolan na Frankfurt. [dostęp 2018-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-09)]. (pol.).
- ↑ Piotr Bojarski: Dr Marek Rezler, współautor "Encyklopedii powstania wielkopolskiego": Nalot na Frankfurt to mit. Wyborcza.pl, 2018-12-07. [dostęp 2021-06-24].
Bibliografia edytuj
- Ryszard Kaczkowski: LVG C-V, C-VI. „Skrzydlata Polska”. 3/1971, 17 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.