Lancetogłów królewski
Lancetogłów królewski (Lampropeltis getula) – gatunek węża z rodziny połozowatych.
| Lampropeltis getula[1] | |||
| (Linnaeus, 1766) | |||
 Lampropeltis getula getula | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
lancetogłów królewski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Występowanie: południowo-wschodnia część Stanów Zjednoczonych od New Jersey po Florydę[3]. Tradycyjnie zaliczano do tego gatunku podgatunki żyjące na całym obszarze południa Stanów Zjednoczonych oraz w Meksyku; jednak podgatunki te mogą w rzeczywistości być odrębnymi gatunkami (patrz niżej).
Ubarwienie: kolorem podstawowym jest czarny lub brązowy. Na tym tle znajdują się poprzeczne pasy lub prążki o barwie białej, kremowej, żółtawej lub nawet czerwonej. Oprócz tego mogą występować także plamki.
Rozmiar: od 90 cm do ponad 2 metrów.
Tryb życia: prowadzi naziemny tryb życia. Aktywny jest głównie nocą.
Pokarm: żywi się małymi ssakami, ptakami, jaszczurkami oraz wężami (także grzechotnikami).
Hodowla: jest hodowany w domach. Jest stosunkowo łatwy w hodowli, wymaga jednak indywidualnego trzymania, gdyż nie gardzi nawet osobnikami własnego gatunku. Wymaga temperatury w granicach 25-30 °C z nocnymi spadkami o 5-8 °C, oraz umiarkowanej wilgotności.
Kopulacja: kopulacje mają miejsce przeważnie w marcu i kwietniu, a po 4-6 tygodniach składane są jaja w liczbie od 7 do 21 sztuk. Temperatura inkubacji nie powinna przekraczać 28 °C przy utrzymaniu bardzo wysokiej wilgotności. Młode po urodzeniu mierzą około 25 cm. Ich pierwszym chętnie przyjmowanym, pokarmem są noworodki mysie.
Podgatunki edytuj
Tradycyjnie wyróżniane są podgatunki:
- Lampropeltis getula californiae (Blainville, 1835)
- Lampropeltis getula floridana Blanchard, 1919 – Floryda
- Lampropeltis getula getula (Linnaeus, 1766) – Floryda, Alabama, New Jersey
- Lampropeltis getula goini Neill & Allen, 1949
- Lampropeltis getula holbrooki Stejneger, 1902
- Lampropeltis getula meansi Krysko & Judd, 2006 – Floryda
- Lampropeltis getula niger (Yarrow, 1882)
- Lampropeltis getula nigrita Zweifel & Norris, 1955
- Lampropeltis getula splendida (Baird & Girard, 1853) – Meksyk, Arizona i Teksas
- Lampropeltis getula sticticeps Barbour & Engels, 1942
Jednak Pyron i Burbrink (2009) podnieśli podgatunki L. getula californiae, holbrooki, niger i splendida do rangi odrębnych gatunków. Autorzy ci uznają też L. getula nigrita za młodszy synonim Lampropeltis californiae; pozostałe tradycyjnie wyróżniane podgatunki należą wprawdzie do L. getula, lecz autorzy nie uznają ich za odrębne podgatunki[4]. Krysko i współpracownicy (2017) podnoszą podgatunki L. getula floridana, L. getula meansi i L. getula nigrita do rangi odrębnych gatunków[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Lampropeltis getula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Lampropeltis getula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Lampropeltis getula (LINNAEUS, 1766). The Reptile Database. [dostęp 2010-09-11]. (ang.).
- ↑ R. Alexander Pyron, Frank T. Burbrink. Systematics of the Common Kingsnake (Lampropeltis getula; Serpentes: Colubridae) and the burden of heritage in taxonomy. „Zootaxa”. 2241, s. 22-32, 2009. (ang.).
- ↑ Kenneth L. Krysko, Leroy P. Nuñez, Catherine E. Newman i Brian W. Bowen. Phylogenetics of Kingsnakes, Lampropeltis getula Complex (Serpentes: Colubridae), in Eastern North America. „Journal of Heredity”. w druku, 2017. DOI: 10.1093/jhered/esw086. (ang.).