Wikipedia

Lara Gut-Behrami

szwajcarska narciarka alpejska

Lara Gut-Behrami (ur. 27 kwietnia 1991 w Sorengo[1]) – szwajcarska narciarka alpejska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, trzykrotna medalistka olimpijska, dwukrotna wicemistrzyni świata juniorek oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Lara Gut-Behrami
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1991
Sorengo

Klub

Sporting Gottardo

Wzrost

160 cm

Debiut w PŚ

28.12 2007, Lienz (DNF – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

2.02 2008, Sankt Moritz
(3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 Supergigant
brąz Soczi 2014 Zjazd
brąz Pekin 2022 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Cortina d’Ampezzo 2021 Gigant
złoto Cortina d’Ampezzo 2021 Supergigant
srebro Val d’Isère 2009 Superkombinacja
srebro Val d’Isère 2009 Zjazd
srebro Schladming 2013 Supergigant
brąz Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd
brąz Sankt Moritz 2017 Supergigant
brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Altenmarkt 2007 Zjazd
srebro Formigal 2008 Zjazd
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2015/2016
Kryształowa Kula
2023/2024
2. miejsce
2020/2021
2. miejsce
2022/2023
3. miejsce
2013/2014
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
Mała Kryształowa Kula
2015/2016
Mała Kryształowa Kula
2020/2021
Mała Kryształowa Kula
2022/2023
Mała Kryształowa Kula
2023/2024
2. miejsce
2017/2018
3. miejsce
2016/2017
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2023/2024
2. miejsce
2022/2023
3. miejsce
2015/2016
Puchar Świata (Superkombinacja)
2. miejsce
2015/2016
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2023/2024
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2020/2021
Puchar Świata (PAR)
3. miejsce
2020/2021
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Od sezonu 2018/2019 występuje pod dwuczłonowym nazwiskiem Gut-Behrami. Jej mężem jest szwajcarski piłkarz, kapitan reprezentacji Szwajcarii Valon Behrami[2].

Kariera edytuj

Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 22 sierpnia 2006 roku w Las Leñas, gdzie w zawodach FIS Race zajęła drugie miejsce w slalomie. W 2007 roku startowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając srebro w zjeździe, w którym wyprzedziła ją tylko Tina Weirather z Liechtensteinu. Srebrny medal przywiozła również z rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal. Drugie miejsce zajęła ponownie w zjeździe, ulegając Ilce Štuhec ze Słowenii. Startowała także w supergigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Ga-Pa w 2009 roku, jednak została zdyskwalifikowana.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2007 roku w Lienzu, gdzie nie ukończyła slalomu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 2 lutego 2008 roku w Sankt Moritz, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty stanęła od razu na podium, plasując się za Słowenką Tiną Maze i Austriaczką Marią Holaus. Dziesięć miesięcy później, 20 grudnia 2008 roku w tej samej miejscowości odniosła pierwsze zwycięstwo. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła trzecie w klasyfikacji generalnej, wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Anna Fenninger oraz Niemka Maria Höfl-Riesch. Ponadto Gut zwyciężyła w klasyfikacji supergiganta, wyprzedzając Fenninger i Weirather.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając srebrne medale w zjeździe i superkombinacji. W pierwszym przypadku wyprzedziła ją jedynie Lindsey Vonn ze Stanów Zjednoczonych, a w drugim lepsza była Kathrin Zettel z Austrii. Z powodów zdrowotnych nie udało się jej wystartować podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, a z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen wróciła bez medalu. Dwukrotnie otarła się o podium, zajmując czwarte miejsca w zjeździe i supergigancie. Swój trzeci srebrny medal w trzeciej konkurencji zdobyła na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku, zajmując drugie miejsce za Tiną Maze w supergigancie. Brała też udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku. W superkombinacji po zjeździe zajmowała drugie miejsce, ustępując jedynie Amerykance Julii Mancuso o 0,47 s. Slalomu nie ukończyła, podobnie jak osiem innych zawodniczek i nie została sklasyfikowana.

Drugi występ olimpijski, w zjeździe, zakończył się zdobyciem przez Gut brązowego medalu. Przegrała tam z dwoma zdobywczyniami złotego medalu: Tiną Maze oraz Dominique Gisin o 0,10 s. Był to pierwszy przypadek w historii, gdy złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim zdobyły dwie zawodniczki. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wróciła z brązowym medalem wywalczonym w zjeździe. Rozgrywany trzy dni wcześniej supergigant ukończyła na siódmej pozycji. Mistrzostwa świata w Sankt Moritz dwa lata później rozpoczęła od zajęcia trzeciego miejsca w supergigancie. Szybsze były tylko Nicole Schmidhofer z Austrii i Tina Weirather. Następnie wystąpiła w superkombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecią pozycję. W trakcie rozgrzewki przed slalomem do superkombinacji Szwajcarka doznała kontuzji, zrywając więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie[3]. Kontuzja ta nie tylko wykluczyła ją z dalszego udziału w mistrzostwach, ale przekreśliła szanse na zdobycie Kryształowej Kuli w sezonie 2016/2017 (Gut w momencie kontuzji zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 180 punktów za Mikaelą Shiffrin z USA).

Do rywalizacji powróciła w pierwszych zawodach sezonu 2017/2018, w Sölden, gdzie nie ukończyła giganta. Jednak już w piątych zawodach cyklu, 3 grudnia 2017 roku w Lake Louise stanęła na podium, kończąc supergigant na drugiej pozycji. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stając na podium: 13 stycznia 2018 roku w Bad Kleinkirchheim ponownie była druga w supergigancie, a osiem dni później w Cortinie d'Ampezzo w tej samej konkurencji była najlepsza. Ostatecznie sezon zakończyła na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Tiną Weirather o 0,01 sekundy. Z mistrzostw świata w Åre w 2019 roku wróciła bez medalu. Dwukrotnie znalazła się w czołowej dziesiątce: w zjeździe była ósma, a w supergigancie dziewiąta. W Pucharze Świata w sezonie 2018/2019 dwa razy stawała na podium, ostatecznie zajmując 21. miejsce w klasyfikacji generalnej, co było jej najsłabszym wynikiem od sezonu 2007/08.

W kolejnym sezonie na podium stawała trzykrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej dało jej to siódme miejsce, jednocześnie była czwarta w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W lutym 2021 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Cortinie d'Ampezzo, zdobywając trzy medale. Najpierw zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając swą rodaczkę Corinne Suter i Mikaelę Shiffrin. Dwa dni później była trzecia w zjeździe, plasując się za Suter i Niemką Kirą Weidle. Ponadto zwyciężyła w gigancie, tym razem pokonując Shiffrin i Austriaczkę Katharinę Liensberger. W sezonie 2020/2021 dziesięć razy stawała na podium, z czego sześciokrotnie zwyciężała. W klasyfikacji generalnej była druga, klasyfikację supergiganta wygrała, a w klasyfikacjach zjazdu i PAR była trzecia.

Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku dwukrotnie stawała na podium. W supergigancie zwyciężyła, co był pierwszym w historii złotym medalem dla Szwajcarii w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęły Austriaczka Mirjam Puchner i Michelle Gisin ze Szwajcarii. Zdobyła tam też brązowy medal w gigancie, plasując się za Sarą Hector ze Szwecji i Włoszką Federicą Brignone. W zawodach pucharowych sezonu 2021/2022 na podium stała pięć razy, dwukrotnie zwyciężając. W klasyfikacji generalnej była jedenasta, a w klasyfikacji supergiganta szósta. Sezon 2022/2023 ukończyła na drugiej pozycji, ulegając tylko Shiffrin. Na podium stawała dziewięciokrotnie, odnosząc trzy zwycięstwa. W klasyfikacji supergiganta była najlepsza, w klasyfikacji giganta była druga, a w klasyfikacji zjazdu zajęła szóste miejsce. Z rozgrywanych w lutym 2023 roku mistrzostw świata w Courchevel/Méribel wróciła bez medalu; najbliżej podium była w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o trzecie miejsce przegrała z Norweżką Ragnhild Mowinckel o 0,09 sekundy.

W sezonie 2023/2024 szesnaście razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata, przy czym ośmiokrotnie zwyciężała. Ostatecznie zwyciężyła w klasyfikacji generalnej, klasyfikacji giganta oraz supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu była druga. Została tym samym pierwszą Szwajcarką od 19 lat, która co najmniej dwukrotnie zdobyła Kryształową Kulę (w sezonach 1993/1994 i 1994/1995 zwyciężała Vreni Schneider).

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF2 10 lutego 2014   Krasnaja Polana Superkombinacja 2:34,62 –   Maria Höfl-Riesch
3.  12 lutego 2014   Krasnaja Polana Zjazd 1:41,57 +0,10   Tina Maze
  Dominique Gisin
4. 15 lutego 2014   Krasnaja Polana Supergigant 1:25,52 +0,73   Anna Fenninger
9. 18 lutego 2014   Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +1,77   Tina Maze
DNF1 15 lutego 2018   Pjongczang Gigant 2:20,02 -   Mikaela Shiffrin
4. 17 lutego 2018   Pjongczang Supergigant 1:21,11 +0,12   Ester Ledecká
DNF 21 lutego 2018   Pjongczang Zjazd 1:39,22 -   Sofia Goggia
3.  7 lutego 2022   Pekin Gigant 1:55,69 +0,72   Sara Hector
1.  11 lutego 2022   Pekin Supergigant 1:13,51 - -
16. 15 lutego 2022   Pekin Zjazd 1:31,87 +2,16   Corinne Suter

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
7. 3 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:20,73 +1,61   Lindsey Vonn
2.  6 lutego 2009   Val d’Isère Superkombinacja 2:20,13 +0,56   Kathrin Zettel
2.  9 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 1:30,31 +0,52   Lindsey Vonn
DNF1 12 lutego 2009   Val d’Isère Gigant 2:03,49 –   Kathrin Hölzl
4. 8 lutego 2011   Garmisch-Partenkirchen Supergigant 1:23,82 +0,44   Elisabeth Görgl
DNF2 11 lutego 2011   Garmisch-Partenkirchen Superkombinacja 2:43,23 –   Anna Fenninger
4. 13 lutego 2011   Garmisch-Partenkirchen Zjazd 1:47,24 +0,94   Elisabeth Görgl
20. 17 lutego 2011   Garmisch-Partenkirchen Gigant 2:20,54 +2,29   Tina Maze
2.  5 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:35,39 +0,38   Tina Maze
DNF 2 8 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:39,92 –   Maria Höfl-Riesch
16. 10 lutego 2013   Schladming Zjazd 1:50,00 +1,96   Marion Rolland
7. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +2,38   Tessa Worley
7. 3 lutego 2015   Vail / Beaver Creek Supergigant 1:10,29 +1,28   Anna Fenninger
3.  6 lutego 2015   Vail / Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +0,34   Tina Maze
3.  3 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 +0,36   Nicole Schmidhofer
DNS2 10 lutego 2017   Sankt Moritz Superkombinacja 1:58,88 -   Wendy Holdener
9. 5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 +0,48   Mikaela Shiffrin
DNS2 8 lutego 2019   Åre Superkombinacja 2:02,13 -   Wendy Holdener
8. 10 lutego 2019   Åre Zjazd 1:01,74 +0,78   Ilka Štuhec
21. 14 lutego 2019   Åre Gigant 2:01,97 +3,07   Petra Vlhová
1.  11 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:25,51 - -
3.  13 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:34,27 +0,37   Corinne Suter
DNQ 16 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Gigant równoległy - -   Marta Bassino
  Katharina Liensberger
1.  18 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Gigant 2:30,66 - -
DNS2 6 lutego 2023   Courchevel/Méribel Kombinacja 1:57,47 -   Federica Brignone
6. 8 lutego 2023   Courchevel/Méribel Supergigant 1:28,06 +0,37   Marta Bassino
9. 11 lutego 2023   Courchevel/Méribel Zjazd 1:28,03 +0,71   Jasmine Flury
4. 17 lutego 2023   Courchevel/Méribel Gigant 2:07,13 +0,31   Mikaela Shiffrin

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
2.  7 marca 2007   Altenmarkt Zjazd 1:39,69 +0,07   Tina Weirather
44. 8 marca 2007   Altenmarkt Gigant 2:14,90 +9,49   Nicole Schmidhofer
DNF1 9 marca 2007   Altenmarkt Supergigant 1:19,34 –   Nicole Schmidhofer
4. 23 lutego 2008   Formigal Supergigant 1:40,19 +1,58   Viktoria Rebensburg
2.  26 lutego 2008   Formigal Zjazd 1:50,13 +0,60   Ilka Štuhec
DNF1 28 lutego 2008   Formigal Slalom 1:33,85 –   Bernadette Schild
8. 29 lutego 2008   Formigal Gigant 1:42,50 +0,86   Anna Fenninger
DSQ1 4 marca 2009   Garmisch-Partenkirchen Supergigant 1:19,80 –   Viktoria Rebensburg

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Statystyka miejsc na podium edytuj

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2007/2008 – – – –
2008/2009 1 – 2 3
2009/2010 – – – –
2010/2011 1 1 2 4
2011/2012 – – – –
2012/2013 1 – 1 4
2013/2014 7 1 1 9
2014/2015 2 – 1 2
2015/2016 6 4 2 12
2016/2017 5 2 2 9
2017/2018 1 2 – 3
2018/2019 – 1 1 2
2019/2020 2 – 1 3
2020/2021 6 3 1 10
2021/2022 2 2 1 5
2022/2023 3 2 4 9
2023/2024 8 4 4 16
Suma 45 22 23 90

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Sankt Moritz – 20 grudnia 2008 (supergigant)
  2.   Zauchensee – 9 stycznia 2011 (supergigant)
  3.   Val d’Isère – 14 grudnia 2012 (zjazd)
  4.   Sölden – 26 października 2013 (gigant)
  5.   Beaver Creek – 29 listopada 2013 (zjazd)
  6.   Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant)
  7.   Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant)
  8.   Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2014 (supergigant)
  9.   Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd)
  10.   Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant)
  11.   Lake Louise – 7 grudnia 2014 (supergigant)
  12.   Sankt Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd)
  13.   Aspen – 27 listopada 2015 (gigant)
  14.   Val d’Isère – 18 grudnia 2015 (superkombinacja)
  15.   Val d’Isère – 19 grudnia 2015 (zjazd)
  16.   Lienz – 28 grudnia 2015 (gigant)
  17.   Garmisch-Partenkirchen – 7 lutego 2016 (supergigant)
  18.   La Thuile – 19 lutego 2016 (zjazd)
  19.   Sölden – 22 października 2016 (gigant)
  20.   Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant)
  21.   Val d’Isère – 18 grudnia 2016 (supergigant)
  22.   Garmisch-Partenkirchen – 22 stycznia 2017 (supergigant)
  23.   Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd)
  24.   Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2018 (supergigant)
  25.   Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd)
  26.   Crans-Montana – 22 lutego 2020 (zjazd)
  27.   Sankt Anton – 10 stycznia 2021 (supergigant)
  28.   Crans-Montana – 24 stycznia 2021 (supergigant)
  29.   Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2021 (supergigant)
  30.   Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2021 (supergigant)
  31.   Val di Fassa – 26 lutego 2021 (zjazd)
  32.   Val di Fassa – 27 lutego 2021 (zjazd)
  33.   Sankt Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant)
  34.   Zauchensee – 15 stycznia 2022 (zjazd)
  35.   Killington – 26 listopada 2022 (gigant)
  36.   Sankt Anton – 15 stycznia 2023 (supergigant)
  37.   Soldeu – 16 marca 2023 (supergigant)
  38.   Sölden – 28 października 2023 (gigant)
  39.   Killington – 25 listopada 2023 (gigant)
  40.   Zauchensee – 14 stycznia 2024 (supergigant)
  41.   Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2024 (supergigant)
  42.   Kronplatz – 30 stycznia 2024 (gigant)
  43.   Soldeu – 10 lutego 2024 (gigant)
  44.   Crans-Montana – 16 lutego 2024 (zjazd)
  45.   Kvitfjell – 2 marca 2024 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

 
Lara Gut podczas pierwszego wjazdu (gigant) w Courchevel 20 grudnia 2015 roku, gdzie zajęła 2. miejsce
  1.   Sankt Moritz – 2 lutego 2008 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Semmering – 28 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
  3.   Val d’Isère – 18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
  4.   Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
  5.   Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) – 2. miejsce
  6.   Lenzerheide – 17 marca 2013 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Val d’Isère – 22 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
  8.   Are – 6 marca 2014 (gigant) – 3. miejsce[4]
  9.   Courchevel – 20 grudnia 2015 (gigant) – 2. miejsce[5]
  10.   Zauchensee – 10 stycznia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
  11.   Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
  12.   La Thuile – 21 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
  13.   Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
  14.   Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) – 2. miejsce
  15.   Sankt Moritz – 20 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
  16.   Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
  17.   Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 3. miejsce
  18.   Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 3. miejsce
  19.   Garmisch-Partenkirchen – 21 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
  20.   Lake Louise – 3 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
  21.   Bad Kleinkirchheim – 13 stycznia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  22.   Sankt Moritz – 8 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  23.   Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
  24.   Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant) – 3. miejsce
  25.   Lech – 26 listopada 2020 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  26.   Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  27.   Kronplatz – 26 stycznia 2021 (gigant) – 2. miejsce
  28.   Val di Fassa – 28 lutego 2021 (supergigant) – 2. miejsce
  29.   Sölden – 23 października 2021 (gigant) – 2. miejsce
  30.   Lake Louise – 5 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
  31.   Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 3. miejsce
  32.   Semmering – 28 grudnia 2022 (gigant) – 2. miejsce
  33.   Kranjska Gora – 8 stycznia 2023 (gigant) – 3. miejsce
  34.   Sankt Anton – 14 stycznia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
  35.   Kronplatz – 24 stycznia 2023 (gigant) – 2. miejsce
  36.   Kvitfjell – 3 marca 2023 (supergigant) – 3. miejsce
  37.   Soldeu – 15 marca 2023 (zjazd) – 3. miejsce
  38.   Mont-Tremblant – 3 grudnia 2023 (gigant) – 2. miejsce
  39.   Sankt Moritz – 8 grudnia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
  40.   Kranjska Gora – 6 stycznia 2024 (gigant) – 2. miejsce
  41.   Zauchensee – 12 stycznia 2024 (supergigant) – 3. miejsce
  42.   Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2024 (zjazd) – 2. miejsce
  43.   Crans-Montana – 17 lutego 2024 (zjazd) – 3. miejsce
  44.   Kvitfjell – 3 marca 2024 (supergigant) – 2. miejsce
  45.   Are - 9 marca 2024 (gigant) - 3. miejsce

Przypisy edytuj

  1. ↑ Oficjalna strona zawodniczki (ang.)
  2. ↑ Lara Gut i Valon Behrami wzięli ślub. Radio Zet. [dostęp 2018-12-21]. (pol.).
  3. ↑ Injury to Lara Gut makes Mikaela Shiffrin big World Cup favourite (ang.)
  4. ↑ ex aequo z Evą-Marią Brem
  5. ↑ ex aequo z Niną Løseth

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lara_Gut-Behrami&oldid=73228391”