Lasówka (województwo dolnośląskie)

wieś w województwie dolnośląskim

Lasówka (do roku 1945 niem. Kaiserswalde) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.

Lasówka
wieś
Ilustracja
Kościół św. Antoniego w Lasówce
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Bystrzyca Kłodzka

Wysokość

680-730[2] m n.p.m.

Liczba ludności (VI 2021)

93

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-517[3]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0851382

Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka
Mapa konturowa gminy Bystrzyca Kłodzka, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Lasówka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Lasówka”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Lasówka”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Lasówka”
Ziemia50°18′22″N 16°27′15″E/50,306111 16,454167[1]
Leśnictwo Orlica
Dom nr 44
Kościół św. Antoniego
Uszkodzony pomnik ofiar I wojny światowej, na ścianie kościoła
Dom sudecki

Położenie edytuj

Lasówka położona jest w Sudetach Środkowych około 16 km na zachód od Bystrzycy Kłodzkiej, nad lewym brzegiem Dzikiej Orlicy, w górnej części Doliny Dzikiej Orlicy między Górami Bystrzyckimi, na północnym wschodzie, a Górami Orlickimi czes. Orlicke hory, na południowym zachodzie przy granicy z Czechami[2].

Podział administracyjny edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Historia edytuj

Lasówka powstała pod koniec XVI wieku jako strażnica chroniąca przygraniczne lasy hrabstwa kłodzkiego po przesunięciu w 1589 granicy na nurt Dzikiej Orlicy[4]. Pierwsze wzmianki o niewielkiej osadzie drwali i szklarzy powstałej przy leśnej strażnicy pochodzą z początku 1660, osada wchodziła wówczas w dobra zamku Szczerba[4]. W 1612 zbudowano tu hutę szkła, która wykorzystywała drewno z pobliskiego Cesarskiego Lasu[4]. Po zniszczeniu huty podczas wojny trzydziestoletniej produkcję uruchomił ponownie w 1656 Adam Peterhansel[4]. Powstał tu też folwark i kilka domów mieszkalnych. Osada, która rozwinęła się w rozproszoną wieś na podstawie układu z roku 1662, otrzymała nazwę Kaiserswalde od cesarskiego lasu. W XIX wieku miejscowa huta wyspecjalizowała się w produkcji biżuterii ze specjalnego szkła kryształowego, zwanego "czeskim szkłem".

W 1727 Cesarski Las został wykupiony przez hrabiego Wallisa z Pławnicy, który wydzierżawił hutę braciom Rohrbachom[4]. W 1770 rozszerzyli oni produkcję na zakład w Batorowie. W roku 1801 wieś wykupił Jan Krzysztof Rohrbach. Od 1837 właścicielami dóbr byli Hatscherowie, krewni braci Rohrbachów. W roku 1857 huta została kupiona i rozbudowana przez A. Pangratza. We władaniu jego potomków pozostała do roku 1945, zyskując dużą renomę[4]. W oparciu o czysty piasek z rejonu Rudawy produkowano szkło dmuchane, laboratoryjne, kryształy. W połowie XIX wieku funkcjonowały: potażarnia, browar, gorzelnia, liczne warsztaty tkackie, fabryka zapałek[4]. Na przełomie XIX–XX wieku wieś była jedną z większych miejscowości w Dolinie Dzikiej Orlicy[4]. Pod koniec XIX wieku nastąpił znaczny napływ turystów i letników[4]. W 1910 we wsi mieszkało 660 mieszkańców.

Po II wojnie światowej dokuczliwości przygraniczne oraz polityka osiedleńcza doprowadziła do dużych zmian w regionie Gór Bystrzyckich. W miejsce wysiedlonych Niemców i Czechów osiedlono na Ziemiach Zachodnich ekspatriowanych (wysiedlonych) mieszkańców wschodnich terenów przedwojennej Polski, włączonych do Związku Radzieckiego. Po 1945 huta szkła funkcjonowała jako filia zakładów w Szczytnej, kilka lat potem hutę zamknięto, a szlifiernię zlikwidowano w końcu lat pięćdziesiątych[2]. Nowi osadnicy pozbawieni byli pomocy państwa, w przeciwieństwie do wcześniejszych niemieckich osadników (dotowanych na podstawie tzw. ustaw górskich), co stało się przyczyną upadku rolnictwa w tym terenie i wyludniania się wiosek górskich[4]. Na początku XXI wieku we wsi mieszkało poniżej 100 mieszkańców. Stare zabudowania zanikają, pojawiają się nowe domki letniskowe. W marcu 2011 miejscowość liczyła 108 mieszkańców[5].

Charakterystyka edytuj

Lasówka to rozciągnięta, przygraniczna wieś łańcuchowa, położona u południowo-zachodniego zbocza Gór Bystrzyckich, wzdłuż dawnej drogi nadgranicznej, a obecnie Autostrady Sudeckiej. Jest to wieś o charakterze turystycznym, charakteryzująca się luźną zabudową[2].

Sędziwe zabudowania wsi położone są w większości po jednej stronie drogi. Stoją one rozrzucone na łąkach łagodnego zbocza Kłobuka, na wysokości od 680 do 730 m n.p.m. Jest to wieś zanikająca, ubywa stałych mieszkańców ze względu na niszczenie domów, a przybywa domków letniskowych, właściciele tych domów w większości pochodzą z Wrocławia i okolic. Wieś przypomina żywy skansen, i jako taka zasługuje na ochronę, gdyż wiele domów przestało już istnieć, a po niektórych obejściach gospodarczych zostały już tylko fundamenty. Parę innych domostw chyli się ku upadkowi. Większość starszych zabudowań jest w złym stanie. Miejscowość posiada dobre warunki klimatyczne i wypoczynkowe.

Wieś położona jest w pobliżu dużego ośrodka sportów zimowych, Zieleńca, dzielnicy Dusznik-Zdroju. Otoczenie wsi stanowią rozległe półdzikie górskie łąki, a wzniesienia porastają lasy świerkowo-bukowe regla dolnego[2].

Okolice Lasówki są malowniczo położone, a z wielu miejsc roztacza się rozległa panorama na najwyższą część Gór Orlickich[2]. We wsi zachował się kamienny kościół filialny św. Antoniego z 1912 oraz kilka zabytkowych sudeckich drewnianych chałup mieszkalnych z XIX wieku oraz fundamenty trzech pieców szklarskich[2].

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest obiekt:

Inne zabytki[2]:

  • fundamenty szlifierń przy bocznej drodze: jednej koło kościoła, oraz drugiej przy dojściu drogi do Dzikiej Orlicy,
  • fundamenty trzech pieców szklarskich przy bocznej dróżce między rzeką a drogą wiejską,
  • sudeckie drewniane chałupy mieszkalne z XIX wieku,
  • do 5/6 sierpnia 2016 w pobliżu kościoła znajdowała się na cokole piaskowcowa figura Matki Boskiej z 1883 lub 1885 r., która została skradziona[8].

Turystyka edytuj

Przez wieś prowadzi szlak turystyczny   czerwony prowadzący z Długopola-Zdroju do Dusznik-Zdroju[9].

Urodzeni edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 66754
  2. a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 123-125. ISBN 83-7005-340-8.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 649 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c d e f g h i j Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 363, 364. ISBN 978-83-89188-95-3.
  5. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  6. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 63. [dostęp 2012-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2017)].
  7. Rozwiązanie Konkursu Jednego Zdjęcia, edycja 51
  8. Skradziono figurę w Lasówce
  9. Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-03-23].

Bibliografia edytuj