Laura Granville

tenisistka amerykańska

Laura Granville (ur. 12 maja 1981 w Chicago) – amerykańska tenisistka o statusie profesjonalnym od 2001 roku.

Laura Granville
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1981
Chicago
Illinois

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

2001

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

28 (9 czerwca 2003)

Australian Open

3R (2004, 2006)

Roland Garros

3R (2003)

Wimbledon

4R (2002, 2007)

US Open

3R (2005)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

47 (23 lipca 2007)

Australian Open

2R (2004, 2008)

Roland Garros

2R (2007)

Wimbledon

3R (2003, 2007)

US Open

3R (2004)

Laura posługuje się prawą ręką, grając przy tym oburęczny backhand. Będąc w szczytowej formie, w 2003 roku była dwudziestą ósmą zawodniczką świata. W Wimbledonie w 2004 roku dotarła do czwartej rundy i jest to jej najlepszy wielkoszlemowy występ w karierze. Wygrała jeden turniej deblowy w Cincinnati w parze ze Spears (2005). W 2004 roku grała w finale turnieju w Vancouver; czterokrotnie była w półfinałach (Birmingham, dwukrotnie Memphis oraz Québec, a osiem razy w ćwierćfinale (w 2006 – Hobart i Memphis. W deblu była w finałach dwukrotnie: w Memphis (ze Spears) oraz w Strasburgu (z Kostanić).

W 1997 roku Laura zadebiutowała na turnieju ITF w Sedonie, przechodząc przez etap kwalifikacyjny. Rok później wygrała USTA National Girls do lat osiemnastu i otrzymała dziką kartę w wielkoszlemowym US Open (odpadła w pierwszej rundzie z 96 zawodniczką rankingu, Paolą Suárez). Również w 1999 grała w tym turnieju z dziką kartą. W 2000 roku wystąpiła jedynie w turnieju ITF w Hayward, gdzie dotarła do ćwierćfinału. Latem 2001 roku otrzymała licencję zawodowej tenisistki, otrzymała dziką kartę w trzech amerykańskich turniejach (w tym US Open). Zaliczyła trzy półfinały imprez ITF. Rok 2002 to jeden z lepszych sezonów w jej karierze. Wygrała dwa turnieje ITF, dwukrotnie była w finale tych imprez. W seniorskim turnieju w New Haven doszła do 1/4 finału z pozycji kwalifikantki, podobnie było w Luksemburgu. Wygrała mecze m.in. z Arantxą Sánchez Vicario, Mary Pierce czy Silvią Fariną Elią. Po raz pierwszy została sklasyfikowana w pierwszej setce rankingu WTA. W kolejnym sezonie doszła do dwóch półfinałów (Memphis i Québec). Stoczyła trzysetowy pojedynek z Mariją Szarapową, który ostatecznie przegrała. Trzecia runda w debiucie na kortach Rolanda Garrosa.

W 2004 roku dotarła do pierwszego seniorskiego finału w Vancouver, gdzie wygrała w trzech setach z Nicole Vaidišovą. W Indian Wells doszła do czwartej rundy, ulegając Fabioli Zuluadze.

2005 – półfinał w Birmingham i pierwsza wygrana deblowa w Cincinnati. Ćwierćfinał w Seulu, trzecia runda w US Open, czwarty tytuł singlowy ITF, wywalczony w Midland.

2006

I runda – Amelia Island, Charleston, French Open (z Kuzniecową)
II runda – Auckland
III runda – Indian Wells
ćwierćfinał – Hobart, Memphis (porażka z Martą Domachowską)

Wygrała szósty w karierze tytuł ITF w Charlottesville.

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 15 sierpnia 2004 Vancouver Twarda   Nicole Vaidišová 6:2, 4:6, 2:6

Gra podwójna edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 24 maja 2003 Strasbourg Ceglana   Jelena Kostanić   Sonya Jeyaseelan
  Maja Matevžič
4:6, 4:6
Finalistka 2. 19 lutego 2005 Memphis Twarda   Abigail Spears   Miho Saeki
  Yuka Yoshida
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 24 lipca 2005 Cincinnati Twarda   Abigail Spears   Květa Peschke
  María Emilia Salerni
3:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 2. 5 listopada 2006 Quebec Twarda   Carly Gullickson   Jill Craybas
  Alina Żydkowa
6:3, 6:4
Finalistka 3. 9 stycznia 2010 Auckland Twarda   Natalie Grandin   Cara Black
  Liezel Huber
6:7(4), 2:6

Bibliografia edytuj