Lay Lady Lay – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w lutym 1969 i wydana na albumie Nashville Skyline w kwietniu 1969 r. oraz jako strona A singla. Jeden z największych przebojów i jedna z najpopularniejszych piosenek Dylana.

Lay Lady Lay
Wykonawca singla
z albumu Nashville Skyline
Bob Dylan
Wydany

lipiec 1969

Nagrywany

14 lutego 1969

Gatunek

country rock

Długość

3:21

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Bob Johnston

Format

7"

Autor

Bob Dylan

Singel po singlu
I Threw It All Away
(1967)
„Lay Lady Lay”
(1969)
Tonight I’ll Be Staying Here with You
(1969)

Historia i charakter utworu edytuj

Utwór ten został nagrany na drugiej sesji do albumu 14 lutego 1969 r. Plonem tej sesji były także: „Tell Me That It Isn’t True”, „Country Pie” oraz „Peggy Day[1].

Próbę nagrania tej piosenki podjął Dylan już na pierwszej sesji 13 lutego, jednak po czterech nieudanych podejściach zrezygnował. Do studia powrócił następnego dnia, ale dopiero piąta próba zakończyła się sukcesem.

Po usłyszeniu „Lay Lady Lay” Clive Davis – prezydent Columbia Records – natychmiast zaproponował wydanie jej na singlu, wbrew oporom samego Dylana, który nie czuł się w ogóle z nią związany, gdyż jak powiedział: nie była reprezentatywna dla wszystkiego, co robię...[2] Ostatecznie jednak kompozycja ta została wydana jako singiel. Do dziś jest to najlepiej sprzedający się singiel artysty.

Piosenka ta była zapewne pierwszą kompozycją Dylana, która powstała jeszcze przed napisaniem słów. Do tej pory Dylan najpierw pisał tekst, a potem komponował muzykę. W tym przypadku stało się odwrotnie[3].

„Lay Lady Lay” jest utworem o tematyce miłosnej, a nawet erotycznej. Samego siebie Dylan przedstawia – właściwie po raz pierwszy – jako bardzo zmysłowego i sexy, w stylu Elvisa Presleya. Zmysłowa nastrojowość utworu podkreślana jest przez łagodne brzmienie elektrycznej gitary hawajskiej Pete’a Drake’a.

Źródłem do niektórych partii tekstu mogły być bluesy, a w „Rough Alley Blues” znajduje się wers lay across my big brass bed. Blues ten został nagrany 23 października 1931 r. przez Ruth (Mary) Willis (ale to nagranie firmowała jako „Ruth Day”). Jej akompaniatorem na gitarze był jeden z idoli Dylana – Blind Willie McTell (w tym nagraniu jako „Guitar Sammie”).

Wykonania piosenki przez Dylana edytuj

  • Dylan wykonywał tę piosenkę podczas tournée z The Band w 1974 r., zawsze jako drugą na koncercie.
  • W 2 lata później wykonywał ten utwór w czasie Rolling Thunder Revue 2 (18 kwietnia 1976 – 25 maja 1976). Wykonanie z 16 maja w County Convention Center Arena w Fort Worth (Teksas) ukazało się na albumie Hard Rain. Wersja wykonywana w czasie tego tournée była raczej wykrzyczana niż zaśpiewana.
  • Później wykonywał ją zdecydowanie bardziej zmysłowo i erotycznie.
  • W 1984 r. piosenka ta została wykonana tylko raz.
  • Dylan powrócił do niej w 1986 r. podczas tournée z Tom Petty & the Heartbreakers. Była to wersja mocno zelektryfikowana.
  • W następnych latach większość wykonań była także na instrumentach elektrycznych.
  • W latach 2000 powrócił do gitary stalowej, jednak jego ochrypły głos i specyficzne wykonie nadały piosence nieco demonicznego charakteru.

Muzycy edytuj

  • Bob Dylan – gitara, harmonijka, wokal, pianino
  • Charlie McCoy – gitara basowa
  • Kenneth Buttrey – perkusja
  • Pete Drake – elektryczna gitara hawajska
  • Norman Blake – gitara
  • Charlie Daniels – gitara
  • Bob Wilson – pianino

Wersje innych wykonawców edytuj

  • The ByrdsDr. Byrds and Mr. Hyde (1969); Original Singles, Volume 2 (1982); The Byrds (1990); Definitive Collection (1995)
  • Cher3614 Jackson Highway (1969)
  • The Brothers & Sisters of Los Angeles – Dylan’s Gospel (1969)
  • Keith Jarrett – singiel (1969)
  • Sandie ShawReviewing the Situation (1969)
  • Ramblin’ Jack ElliottBull Durham Sacks & Railroad Tracks (1970); Me & Bobby McGee (1995)
  • Ben E. KingRough Edges (1970)
  • Tony Mattola – Guitar Factory (1970)
  • Jackie DeShannonSongs (1971)
  • Nicky Thomas – Tell It Like It Is (1971)
  • The Isley BrothersGiving It Back (1971); Isleys Live (1972); Timeless (1979); Beautiful Ballads (1994)
  • Melanie SafkaGarden in the City (1971); Four Sides of Melanie (1972); Melanie Magic (1999)
  • Claude Denjean – Moog (1971)
  • José FelicianoMemphis Menu (1972)
  • Mike Batt Orchestra – Portrait of Dylan (1972)
  • James LastMusic from Across the Way (1972)
  • Music from Free Creek – Music from Free Creek (1972)
  • The Harry Roche – Constellation, Spiral (1973)
  • The Mystic Moods Orchestra – Love the One You’re One with (1975)
  • Hoyt Axton – Fearless (1976)
  • Roger Young – Roger Young and the Reason Why (1978)
  • Kevin AyersDiamond Jack and the Queen of Pain (1983)
  • The Everly BrothersEB84 (1984); Wings of a Nightingale (1998)
  • Richie HavensSings Beatles and Dylan (1990)
  • Albert LeeBlack Claw and Country Feever (1991)
  • Either/Orchestra – Brunt (1993)
  • Duran DuranThank You (1995)
  • MinistryFilth Pig (1995)
  • Booker T. and the M.G.’sTime Is Tight (1998)
  • Insol – Insol (1998)
  • The Paragons – Sing the Beatles and Bob Dylan (1998)
  • Davis West na zbiorowym albumie Pickin’ on Dylan (1988)
  • Isaac Hayes – Tangled Up in Blues: The Songs of Bob Dylan (1998)
  • Steve Howe – Portraits of Bob Dylan (1999)
  • Dave Claud – Dave Claud Present: Songs I Will Always Sing (2000)
  • Second Floor – Plays Dylan (2001)
  • Dylanesque – Basement Fakes (2001
  • Todd Rubenstein – The String Quartet Tribute to Bob Dylan (2003)
  • Cassandra WilsonGlamoured (2003)
  • Big Brass Bed – A Few Dylan Songs 2003)
  • Chalice na albumie Blowin’ in the Wind: A Reggae Tribute to Bob Dylan (2003)
  • US Maple – Purple on Tim (2003)
  • Magnet and Gemma Hayes – On Your Side (2003) i w filmie Pan i pani Smith (2005)
  • Buddy Guy (z udziałem Anthony’ego Hamiltona) – Bring 'Em In (2005)
  • The Stands na kompilacyjnym albumie Acoustic '05 (2005)
  • Martyna JakubowiczTylko Dylan (2005)
  • Maria MuldaurHeart of Mine: Love Songs of Bob Dylan (2006)
  • Sparta na albumie różnych wykonawców My Favorite Song Writers (2006)
  • Deana Carter – The Chain (2007)
  • Roch Voisine – Americana (2008)

Dyskografia edytuj

Singiel
  • „Lay Lady Lay”/„Peggy Day” (07. 1969)
Albumy;

Listy przebojów edytuj

Rok Singel Lista Pozycja
lipiec/sierpień 1969 „Lay Lady Lay” Billboard. Hot 100 7
lipiec/sierpień 1969 „Lay Lady Lay” UK Chart 5

Przypisy edytuj

  1. Heylin 1995 ↓, s. 73.
  2. Wypowiedź Dylana umieszczona w broszurce do albumu Biograph.
  3. Broszurka do albumu Biograph.

Bibliografia edytuj

  • Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960−1973. The Early Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 2004 ISBN 1-84449-095-5.
  • Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960–1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8. OCLC 32746653.
  • Oliver Trager. Keys to the Rain. Billboard Books. Nowy Jork, 2004 ISBN 0-8230-7974-0.

Linki zewnętrzne edytuj