Leszek Błażyński

polski bokser

Leszek Błażyński (ur. 5 marca 1949 w Ełku, zm. 6 sierpnia 1992 w Katowicach) – polski bokser wagi muszej, mechanik.

Leszek Błażyński
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1949
Ełk

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1992
Katowice

Wzrost

165 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Monachium 1972 boks
(waga musza)
brąz Montreal 1976 boks
(waga musza)
Mistrzostwa Europy
srebro Madryt 1971 waga musza
złoto Halle 1977 waga musza
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Tablica upamiętniająca Leszka Błażyńskiego na budynku sali sportowej w Ełku

Życiorys edytuj

Dwukrotny brązowy medalista olimpijski z Monachium (1972) i Montrealu (1976). Mistrz EuropyHalle 1977) i wicemistrz (Madryt 1971), uczestnik Mistrzostw Europy Belgrad 1973 i Mistrzostw Świata 1978 (waga kogucia); dwukrotny mistrz Polski (1971, 1973) i trzykrotny wicemistrz 1969 (waga papierowa), 1972 i 1980; i 11-krotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych.

Zawodnik klubów: Mazur Ełk (1964–1969), BBTS Włókniarz Bielsko-Biała (1969–1974) i Szombierek Bytom (1976–1983)

Łącznie stoczył 317 walk (282 zwycięstwa, 4 remisy, 31 porażek).

Został odznaczony m.in. Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Złotym Krzyżem Zasługi (1972)[1], Krzyżem Kawalerskim Order Odrodzenia Polski (1976).

Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem bokserskim, okazjonalnie zajmował się też dziennikarstwem, a nawet występował w kabarecie (razem z Władysławem Komarem) i pojawił się w telewizji jako wokalista jazzowy. Mieszkał w katowickim Kokocińcu[2].

6 sierpnia 1992 w Katowicach popełnił samobójstwo. Przyczyną była ciężka depresja po niedawnej śmierci żony[3][4]. Został pochowany 11 sierpnia 1992 na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Katowicach przy ul. Murckowskiej[3].

 
Grób Leszka Błażyńskiego w Katowicach na cmentarzu komunalnym przy ul. Murckowskiej

Upamiętnienie edytuj

  • W 1995 miała miejsce premiera filmu dokumentalnego Przez nokaut o życiu Leszka Błażyńskiego, którego reżyserem był Maciej Pieprzyca[5].
  • Od 2006 w Bytomiu cyklicznie odbywa się Memoriał Leszka Błażyńskiego. Początkowo turniej bokserski odbywał się w Szkole Podstawowej nr 38 w Suchej Górze, później w bytomskiej Hali na Skarpie, a od 2014 pięściarze rywalizują w Teatrze Rozbark[6].
  • 15 grudnia 2021 uroczyście odsłonięto na zabytkowej sali sportowej (hali bokserskiej, w której trenował Mazur Ełk) w Ełku przy ulicy Armii Krajowej 16 tablicę upamiętniającą Leszka Błażyńskiego[7].

Przypisy edytuj

  1. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  2. Michał Bulsa: Kokociniec – Historia. kokociniec.pl. [dostęp 2023-12-04].
  3. a b Leszek Błażyński [online], Polski Komitet Olimpijski [dostęp 2021-01-19].
  4. Mija 20 lat od śmierci Leszka Błażyńskiego [online], Onet Sport, 5 sierpnia 2012 [dostęp 2021-01-19].
  5. Przez nokaut w bazie filmpolski.pl
  6. Memoriał Leszka Błażyńskiego. To będzie bitwa talentów [online], Dziennik Sport, 23 listopada 2019 [dostęp 2020-11-14].
  7. Na tę chwilę czekaliśmy trzy lata. radio5.com.pl. [dostęp 2023-02-10]. (pol.).