Leszek Pisz
Leszek Pisz (ur. 18 grudnia 1966 w Dębicy[1]) – polski piłkarz, reprezentant kraju, obecnie trener i menadżer piłkarski.
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1966 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
167 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Jest wychowankiem Wisłoki Dębica, z której na dwa lata przeniósł się do Igloopolu. Z tego ostatniego przeniósł się do Legii Warszawa. Podczas czteroletniego pobytu w Warszawie odgrywał wiodącą role w zespole, jednak po przegranym 1:3 meczu o Superpuchar Polski z Lechem Poznań został przyłapany przez trenera Władysława Stachurskiego na piciu alkoholu razem z Dariuszem Czykierem i po sezonie musiał przenieść się do Motoru Lublin. Zagrał tam dobry sezon, jednak drużyna z Lublina spadła z ligi[2]. Następnie powrócił do stolicy, gdzie przez kolejne cztery lata odnosił największe sukcesy w karierze, będąc najważniejszą postacią drużyny[3].
W barwach stołecznej Legii grał w ekstraklasie przez dziewięć sezonów (1986–1991 i 1993–1996). Łącznie wystąpił w 221 spotkaniach, zdobywając 45 goli. Dał się zapamiętać jako znakomity wykonawca rzutów wolnych. Jako pierwszy zawodnik polskiego klubu strzelił dwie bramki w jednym meczu Ligi Mistrzów (później wyczyn powtórzyli Jacek Dembiński <Widzew> i Aleksandar Prijović <Legia>). Jest członkiem Galerii Sław Legii Warszawa[3].
Przyczynił się do historycznego awansu polskiej drużyny do fazy grupowej Ligi Mistrzów, strzelając na wyjeździe w rewanżowym meczu ze szwedzkim IFK Goetborg wyrównującą bramkę (ostatecznie polska drużyna wygrała 2:1, a cały dwumecz 3:1). Bramkę strzelił głową, choć był najniższym zawodnikiem na boisku. W pierwszym meczu fazy grupowej z mistrzem Norwegii Rosenborgiem Trondheim strzelił dwie bramki, a polska drużyn wygrała na własnym stadionie 3:1[4]. W sezonie 1995/96 łącznie zagrał 10 meczów w Lidzie Mistrzów i strzelił 3 bramki. Na boisku spędził 789 minut[5].
Dobre występy w ćwierćfinale Ligi Mistrzów z mistrzem Grecji Panathinaikosem Ateny spowodowały, że piłkarz wyrobił sobie dobrą opinię i przez najbliższe cztery lata występował w klubach greckich: PAOK FC, AO Kawala i Paniliakos AO[6].
Po powrocie do Polski występował w Śląsku Wrocław, do którego sprowadził piłkarza Janusz Wójcik – trener, z którym wcześniej współpracował w Legii[6].
W pierwszej reprezentacji Polski rozegrał 14 meczów (jako zawodnik Legii dziewięciokrotnie, a jako gracz Motoru pięciokrotnie)[3].
Po zakończeniu kariery osiadł w rodzinnej Dębicy i zajął się szkoleniem młodzieży[7] oraz wyszukiwaniem zawodników jako skaut.
Życie prywatne edytuj
Jego bratem był inny piłkarz – Mieczysław Pisz[1].
Sukcesy edytuj
Legia Warszawa
- 2 x Mistrzostwo Polski – 1994, 1995
- 4 x Puchar Polski – 1989, 1990, 1994, 1995
- 2 x Superpuchar Polski – 1989, 1994
- półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów – 1991
- ćwierćfinał Ligi Mistrzów – 1996
AO Kavala
- uznany za najlepszego obcokrajowca w barwach klubu
Nagrody
- Piłkarz Roku według magazynu „Piłka Nożna” – 1995
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Leszek Pisz w bazie 90minut.pl
- ↑ Bator 2016 ↓, s. 60–61.
- ↑ a b c Andrzej Gowarzewski, Legia najlepsza jest..., Katowice 2013, s. 345–345.
- ↑ Wójkowski 2013 ↓, s. 190–191.
- ↑ Wójkowski 2013 ↓, s. 195.
- ↑ a b Bator 2016 ↓, s. 62.
- ↑ Legia Warszawa, 2013 (Przegląd Sportowy; 2), s. 111, ISBN 978-83-7813-479-4, OCLC 864881424.
Bibliografia edytuj
- Przemysław Bator: Legia: 100 lat. Warszawa: Grupa Wydawnicza Foksal, 2016, s. 60-61. ISBN 978-83-280-1922-5. OCLC 946445933.
- Kamil Wójkowski: Legia Warszawa w europejskich pucharach. Wyd. I. Żelechów: 2013. ISBN 978-83-61418-15-3.