Lityn
Lityn (ukr. Літин) – osiedle typu miejskiego w obwodzie winnickim na Ukrainie, siedziba władz rejonu lityńskiego.
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
254 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4347 | ||||
| Kod pocztowy |
22300 | ||||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°19′38″N 28°05′00″E/49,327222 28,083333
| |||||
Historia edytuj
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2].
Pierwsza wzmianka o położonej nad rzeką Zhar miejscowości pochodzi z 1431, z dokumentu księcia Swidrygiełły. Własność Lityńskich, a potem Kmitów. Od 1566 własność królewska i siedziba starostwa lityńskiego. Miejscowość w 1672 roku została zajęta przez Turków. W 1919 w pogromie oddziały ukraińskie zabiły 120 żydowskich mieszkańców Litynia[3].
Podczas okupacji hitlerowskiej, 18 grudnia 1941 roku Niemcy utworzyli dwa getta dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nich około 2200 osób. 13 września 1943 roku Niemcy zlikwidowali getta, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Einsatzkommando 5, Gestapo z Winnicy, niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[4].
Obecnie miejscowość liczy około 7000 mieszkańców.
Zamek edytuj
W 1616 roku odnotowano obecność zbudowanego „na kępie” zamku. W lustracji z 1787 roku wspomniano, że zamek posiadał dwupiętrową bramę, dziedziniec i rezydencję starosty. Zamek miał kilkanaście hakownic[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu winnickiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
- ↑ E. Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc, 1921. s. 389–390. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1543.
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi (II cz. książki Memento kresowe). Gdańsk: Oficyna Wydawnicza „Graf”: 1991, s. 46.
Linki zewnętrzne edytuj
- Lityn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 352.
- Lityn na stronie Rady Najwyższej Ukrainy