Wikipedia

Lou Thesz

Aloysius Martin Thesz (ur. 24 kwietnia 1916 w Banat, Michigan, zm. 28 kwietnia 2002 w Orlando[1]) – amerykański wrestler pochodzenia austro-węgierskiego lepiej znany pod swoim pseudonimem ringowym jako Lou Thesz[4]. Wielokrotny mistrz świata różnych organizacji i trzykrotny zdobywca NWA World Heavyweight Championship – tytuł ten utrzymywał w sumie przez 10 lat, 3 miesiące i 9 dni (3749 dni), dłużej niż ktokolwiek inny w historii. Jest uważany za jednego z największych zapaśników wszech czasów[5]. Pośród wielu osiągnięć w sporcie, jest między innymi uznawany za wynalazcę szeregu profesjonalnych ruchów i chwytów wrestlingu, takich jak niemiecki suples, STF i Thesz Press[3]. Był jedną z największych legend w historii wrestlingu. Jest nazwany pionierem, który nie tylko opracował wiele nowych akcji, ale także dzięki któremu ewoluował cały wrestling[6].

Lou Thesz
Ilustracja
Zdjęcie Lou Thesza w gazecie St.Paul Armory Wrestling Program z 1953
Imię i nazwisko

Aloysius Martin Thesz

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1916
Banat, Michigan

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 2002
Orlando, Floryda

Współmałżonek

Evelyn Katherine Ernst (1937-1944)
Fredda Huddleston Winter (do 1975)
Charlie Catherine (od 1975)

Dzieci

Jeffa (syn),
Roberta (syn),
Patrick (syn)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Lajos Tiza[1]

Wzrost

188[2][1]

Masa ciała

102

Zapowiadany z

Saint Louis[3]

Trenerzy

Ed Lewis

Debiut

1932

Emerytura

1990

Życiorys edytuj

Urodził się we wsi Banat[2] w stanie Michigan, w rodzinie rzymskokatolickiej jako syn imigrantów, którzy pochodzili z Austro-Węgier[7]. W dzieciństwie wraz z rodziną przeniósł się do Saint Louis w stanie Missouri. Jego ojciec był robotnikiem, dbał o przyszłość syna i zapewnił mu lekcje zapasów w stylu grecko-rzymskim. Zaprocentowało to w późniejszej karierze wrestlera. W szkole średniej dołączył do klubu zapasów, gdzie odnosił wiele sukcesów.

 
Zdjęcie Lou Thesz z lat 50. XX wieku

Jako nastolatek trenował z Adem Santelem, legendą amatorskich zapasów, judo i wolnoamerykanki[8]. W 1932, w wieku 16 lat zadebiutował na ringu profesjonalnych zapasów w Saint Louis w stanie Missouri[9], gdzie trafił na Eda „Stranglera” Lewisa, żywą legendę wrestlingu i mistrza świata lat 20., który został jego trenerem i przekazał mu potrzebną wiedzę. Nawiązała się między nimi wielka przyjaźń[7].

29 grudnia 1937, mając 21 lat, był już jedną z największych gwiazd terytorium Saint Louis, pokonując Everetta Marshalla i zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata - American Wrestling Association World Heavyweight Championship. Został najmłodszym mistrzem świata i do dziś nikt nie przebił jego osiągnięcia[7].

Thesz był szefem promocyjnego koncernu. Został najważniejszym wrestlerem w Stanach Zjednoczonych i jednym z liderów National Wrestling Alliance. Jego Title Run trwał 2300 dni. W 1955 doszło do kontrowersji, kiedy Leo Nomellini pokonał Thesza przez wyliczenie i został uznany za nowego mistrza[8]. Komisja z Kalifornii nie zgodziła się jednak z tym werdyktem. W związku z tym obydwaj zawodnicy byli uznawani za mistrzów. W finale Thesz pokonał w walce rewanżowej Nomelliniego i został jedynym mistrzem[8]. Rok później definitywnie tytuł odebrał mu Whipper Billy Watson. Thesz szybko odzyskał pas i rozpoczął rywalizację z Édouardo Carpentierem[8]. Tego samego roku Thesz jako pierwszy amerykański mistrz wyruszył do Japonii, gdzie stoczył walki z Rikidōzanem[7]. W 1963 powrócił z emerytury i pokonał Buddy’ego Rogersa w walce o NWA World Heavyweight Championship i szósty raz w karierze został mistrzem świata[7]. Wydarzenie to doprowadziło do powstania Capitol Wrestling Corporation (późniejsze World Wrestling Entertainment) jako oddzielnej federacji. Przez następne lata Lou Thesz pojawiał się w ringu tylko okazyjnie, ale mimo to zapisał się w historii wrestlingu jako ikona[4].

Po wycofaniu się z ringu w 1990[9] pozostał w biznesie związanym z wrestlingiem. Kilka razy pełnił rolę sędziego specjalnego. W 1981 był arbitrem pojedynku między Dustym Rhodesem a Rikiem Flairem[4]. W swojej karierze wprowadził wiele nowych akcji wrestlingowych, które są używane do dzisiaj, na przykład niemiecki suples, STF i Thesz Press[3].

Życie prywatne edytuj

Był trzy razy żonaty: z Evelyn Katherine Ernst (od 22 marca 1937 do 1944); Freddą Huddleston Winter (do 1975), z którą miał trzech synów: Jeffa, Roberta i Patricka; i Charlie Catherine (od 1975), z którą pozostał w związku do końca życia. Przez kilka lat hodował i tresował psy, a w 1944 mimo problemów ze zdrowiem został wcielony do armii[6]. Nie brał udziału w bezpośrednich walkach na froncie i został zwolniony w 1946[4].

Przez większość swojego późniejszego życia mieszkał w Virginia Beach w Wirginii. Napisał autobiografię zatytułowaną Hooker[4]. Przeszedł potrójną operację wymiany zastawki aortalno-wieńcowej w dniu 9 kwietnia 2002 roku[4]. Zmarł z powodu komplikacji kilka tygodni później, 22 kwietnia 2002 w Orlando w stanie Floryda[1].

Mistrzostwa i osiągnięcia edytuj

 
Plakat promujący galę wrestlingu z udziałem Lou Thesza w roli gwiazdy wieczoru

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Lou Thesz Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-02-10]. (ang.).
  2. ↑ a b Personalidade: Lou Thesz (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-02-10]. (port.).
  3. ↑ a b c Lou Thesz. WWE. [dostęp 2019-02-10]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Frank Litsky (2002-05-08): Lou Thesz, 86, Skilled Pro Wrestler, Dies. The New York Times. [dostęp 2016-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-23)]. (ang.).
  5. ↑ Wrestling History: 2002. Pro Wrestling Illustrated. [dostęp 2016-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)]. (ang.).
  6. ↑ a b Mike Mooneyham (2013-03-30): Pro wrestling books worth reading; 'The Voice of Mid-Atlantic Wrestling. The Post and Courier. [dostęp 2018-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-10)]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e Arkao (2017-08-23): Pionierzy Wrestlingu #6 - Lou Thesz. Wrestling.pl. [dostęp 2016-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-10)]. (pol.).
  8. ↑ a b c d e f g h i j k Sean Sweeny: Wrestler Profiles: Lou Thesz. OnlineWorldOfWrestling.com. [dostęp 2018-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-06)]. (ang.).
  9. ↑ a b Frank Litsky, Lou Thesz, 86, Skilled Pro Wrestler, Dies, „The New York Times”, 8 maja 2002, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-02-11] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lou_Thesz&oldid=71827979”