Lubienia (województwo opolskie)
Lubienia (dodatkowa nazwa w j. niem. Sacken) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Popielów, 21 km w kierunku północno-zachodnim od Opola[4]. Obszarze Chronionego Krajobrazu Lasy Stobrawsko-Turawskie i graniczy od wschodu, północy i zachodu ze Stobrawskim Parkiem Krajobrazowym. W pobliżu miejscowości znajdują się: Bory Siołkowickie (na wschodzie), Wydmy koło Karłowic (na zachodzie) i rzeka Lisi Rów (na południowym zachodzie)[5].
| wieś | |
_Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Ewangelicko-Augsburski.jpg) Kościół ewangelicko-augsburski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
355[2] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
46-090[3] |
| Tablice rejestracyjne |
OPO |
| SIMC |
0502262 |
Położenie na mapie gminy Popielów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu opolskiego  | |
 50°50′34″N 17°46′30″E/50,842778 17,775000[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.
Lubienia ma zachowany XVIII-wieczny układ przestrzenny. W miejscowości znajdują się m.in.: świetlica wiejska, parafialny kościół i cmentarz Ewangelicko-Augsburski, Kościół Rzymskokatolicki, sklep spożywczy, leśniczówka i pomnik poświęcony mieszkańcom miejscowości poległym w czasie obu wojen światowych[6][5].
Historia edytuj
Trudne do potwierdzenia wzmianki o Lubieni pochodzą z końca XIII w. – w wykazie włości biskupów wrocławskich z 1296 r. znajduje się miejscowość o nazwie Lobene. Być może w owym czasie istniała w tym miejscu niewielka osada leśna, składająca się z kilku domostw. Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od słowa „łub” albo „lub”, oznaczającego bagno, mokradło.[potrzebny przypis]
Lubienia jest kolonią fryderycjańską. Po zaplanowaniu miejscowości rozpoczęto w niej budowę 40 domostw, 4 studni publicznych i szkoły. Działania wojenne w 1778 r. przerwały tworzenie kolonii. Lubienia została zasiedlona przez 40 rodzin husyckich, które były zobowiązane ślubować wieczną wierność królowi pruskiemu. Pierwsi koloniści wprowadzili się 21 kwietnia 1780 r. Ze względu na położenie Lubieni jej mieszkańcy zajmowali się głównie karczowaniem lasów i rzemiosłem. W 1782 r. miejscowość otrzymała nazwę Sacken, dla uczczenia ministra pruskiego księcia Karola, którego nazywano „Fürst Sacken”. Występujące równolegle polskie nazwy to: Lubienie, Lubień i Lubina[4][6].
W 1861 r. w miejscowości znajdowały się m.in. szkoła ewangelicka, jeden budynek publiczny, 66 domów mieszkalnych i 63 zabudowania gospodarcze. Nauczyciela w szkole obowiązywała znajomość języków: niemieckiego, polskiego i czeskiego. W tym czasie miejscowość zajmowała 900 mórg, a inwentarz żywy składał się z: 5 koni, 63 wołów, 43 krów i 29 sztuk jałowizny. W spisie wymieniono 12 tkaczy (we wcześniejszym spisie było ich 4). Praktykowanym zajęciem było to pszczelarstwo, jednak nie rozwijało się – w 1883 r. liczba pni wynosiła 38, a w 1931 r. – 7[4].
Stan inwentarza żywego w 1918 r. przedstawiał się następująco: 11 koni, 332 krowy, 74 świnie, 91 kóz, 194 króliki i 734 sztuki drobiu. W 1931 r. liczba krów wynosiła 373, a świń – 262. Podczas plebiscytu w 1921 r. do głosowania były uprawnione 692 osoby, z czego 311 osób (ok. 44,9%) to emigranci. W 1939 r. podział ziemi w miejscowości przedstawiał się następująco: 178,08 hm² ziemi ornej, 2,10 hm² ogrodów, 62,40 hm² łąk i pastwisk oraz 8,60 hm² lasów i nieużytków. W 1965 r. powierzchnia miejscowości wynosiła 388,1 hm²[4].
W 2011 r. powierzchnia miejscowości wynosiła 1794 hm², z czego 370 hm² (ok. 20,6%) stanowiły użytki rolne, a 78% – lasy[7].
Liczba mieszkańców edytuj
| Rok | 1819 | 1861 | 1890 | 1933 | 1939 | 1960 | 1965 | 2005 | 2007 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mieszkańców | 301[a] | 648[b] | 790[c] | 667 | 669 | 442[d] | 410[e] | 408[f] | 408[g] | 408[h] |
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ 40 kolonistów i 3 chałupników.
- ↑ W tym 593 osoby (ok. 91,5%) to ewangelicy, w tym część należała do kościoła reformowanego. 40 kolonistów i 24 chałupników wygonowych – narodowości czeskiej, polskiej i niemieckiej.
- ↑ W tym 49 osób (ok. 6,2%) mówiło po niemiecku, 139 osób (ok. 17,6%) po polsku, a 301 osób (ok. 38,1%) po czesku.
- ↑ W tym 208 osób (ok. 47,1%) to mężczyźni; w wieku produkcyjnym 54,8%; z zajęć pozarolniczych utrzymywało się 39,6% osób. Liczba zamieszkanych budynków: 103.
- ↑ W tym 192 osób (ok. 46,8%) to mężczyźni.
- ↑ Liczba posesji: 103.
- ↑ Liczba posesji: 103.
- ↑ Liczba posesji: 103.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70170
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 671 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e Poznajemy wsie. Wsie powiatu opolskiego. W: Józef Madeja: Powiat opolski. Szkice monograficzne. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1969, s. 375–376. (pol.).
- ↑ a b Grzegorz Zwoliński, Stanisław Namysł, Kazimierz Dura, Róża Spiliszewska, Dariusz Wojciechowski: Stobrawski Park Krajobrazowy – mapa turystyczna aktualizowana w terenie. Wrocław: Studio Wydawnicze PLAN, 2006. ISBN 83-60180-67-9. (pol.).
- ↑ a b Urząd Gminy w Popielowie – Lubienia. Urząd Gminy Popielów. [dostęp 2012-02-03]. (pol.).
- ↑ a b Grażyna Kuźnik: JEDNOSTKI POMOCNICZE GMINY. Urząd Gminy Popielów, 2011-05-11. s. 3. [dostęp 2012-02-03]. (pol.).
- ↑ Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Oppeln. 2006. [dostęp 2012-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-15)]. (niem.).
Bibliografia edytuj
- Madeja Józef, Powiat opolski. Szkice monograficzne; Instytut Śląski w Opolu, Opole 1969