Wikipedia

Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR

Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR (ros. Народный комиссариат оборонной промышленности) – jeden z urzędów centralnych w Związku Radzieckim, odpowiednik ministerstwa, który nadzorował produkcję przemysłu obronnego.

Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR
Народный комиссариат оборонной промышленности
Ilustracja
siedziba komisariatu w budynku Metrostroju w zaułku Ułańskim/prosp. Sacharowa
Państwo

 ZSRR

Data utworzenia

1936

Data likwidacji

1939

Siedziba

Moskwa

Ludowy Komisarz

Michaił Kaganowicz

Adres
zaułek Ułański (ros. Уланский переулок) 16 i 22/prosp. Sacharowa (просп. Сахарова) 7
Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR”
Ziemia55°46′05″N 37°38′22″E/55,768056 37,639444

Powołany 8 grudnia 1936 na bazie Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego ZSRR (ros. Народный комиссариат тяжёлой промышленности).

11 stycznia 1939 dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR został podzielony na 4 resorty:

Struktura edytuj

Komisariat został podzielony na główne zarządy, którym 30 grudnia 1936 nadano numery[1][2][3]:

  • 1 – produkcja samolotów (производство самолётов),
  • 2 – przemysłu stoczniowego (судостроение),
  • 3 – pierwotnie Główny Zarząd Artylerii i Czołgów, 17 stycznia 1937 przekształcony w Główny Zarząd Artylerii,
  • 4 – produkcja materiałów wybuchowych i pirotechnicznych, amunicji (производство взрывчатки, пиротехники, капсюлей, снаряжение боевых припасов), zredukowany 20 kwietnia 1937 i 15 sierpnia 1937,
  • 5 – początkowo Główna Dyrekcja Przemysłu Elektrycznego Niskoprądowego Gławiesprom,
  • 6 – początkowo Główna Dyrekcja Wojskowego Przemysłu Chemicznego Gławwojenchimprom,
  • 7 – produkcja opancerzeń (производство брони),
  • 8 – produkcja dział artyleryjskich (производство артиллерийских орудий), od stycznia 1937,
  • 9 – produkcja urządzeń optycznych (производство оптических приборов), od stycznia 1937,
  • 10 – przemysł precyzyjny (точная индустрия),
  • 11 – początkowo produkcja akumulatorów (производство аккумуляторов), następnie produkcja prochu (производство пороха), od kwietnia 1937,
  • 12 – od kwietnia 1937 wydzielony z 4.,
  • 13 – produkcja korpusów pocisków artyleryjskich i bomb lotniczych (производство корпусов артиллерийских снарядов и авиационных бомб), od sierpnia 1937,
  • 14 – produkcja zapalników (производство взрывателей и трубок), od sierpnia 1937,
  • 15 – produkcja broni strzeleckiej (производство стрелкового вооружения), 9 października 1937 wydzielony z 3.,
  • 17 – produkcja broni minowej (минного вооружения), zorganizowany 26 września 1937,
  • 18 – produkcja silników lotniczych (производство авиационных моторов),
  • 21 – produkcja tulei (производство гильз).

Ludowi Komisarze edytuj

Siedziba edytuj

Siedziba mieściła się w zaułku Ułańskim (ros. Уланский переулок) 16 i 22/prosp. Sacharowa (просп. Сахарова) 7, w budynku (proj. Danił Fridman) zbudowanym w 1936 na potrzeby zarządu, hotelu i mieszkań pracowniczych firmy budowlanej Metrostroju (ros. Мосметрострой). Od 1939 budynek był siedzibą Ludowego Komisariatu Przemysłu Lotniczego (ros. Народный комиссариат авиационной промышленности – Наркомавиапром).

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Приказы и распоряжения по Наркомату оборонной промышленности за 1936-1937 гг.
  2. ↑ http://www.rkka.ru/analys/oboronka/oboronka.htm
  3. ↑ Симонов Н.С.: Военно-промышленный комплекс СССР в 1920–1950

Bibliografia edytuj

  • Ю.В. Ильин: Наркоматы оборонной промышленности в годы великой отечественной войны, Вестник МГИМО Москва, nr 2 (41) 2015
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludowy_Komisariat_Przemysłu_Obronnego_ZSRR&oldid=73216560”