Luigi Serafini

włoski duchowny katolicki, kardynał

Luigi Serafini (ur. 6 czerwca 1808 w Magliano Sabina, zm. 1 lutego 1894 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, biskup Viterbo, kardynał.

Luigi Serafini
Kardynał biskup
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1808
Magliano Sabina

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1894
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Świętej Kongregacji Soboru
Okres sprawowania

1885–1893

Biskup Viterbo
Okres sprawowania

1870–1880

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

25 sierpnia 1853

Nominacja biskupia

27 czerwca 1870

Sakra biskupia

17 lipca 1870

Kreacja kardynalska

12 marca 1877
Pius IX

Kościół tytularny

S. Girolamo dei Croati
biskup Sabina

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 lipca 1870

Konsekrator

Costantino Patrizi Naro

Współkonsekratorzy

Pietro de Villanova Castellacci
Antonio Rossi Vaccari

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem Giuseppe i Anny z domu Giorgi, bratankiem kardynała Giovanniego Serafiniego. Kształcił się w kolegium w Sabina i w Collegio Romano w Rzymie; na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie obronił doktorat obojga praw (w kwietniu 1832). Pracował jako świecki prawnik w Kurii Rzymskiej, pełnił funkcję relatora Świętej Consulty dla prowincji Rieti, później kolejno referendarza i audytora w Trybunale Sygnatury Apostolskiej, od stycznia 1850 audytora w Rocie Rzymskiej. Otrzymał tytuł prałata domowego papieskiego w grudniu 1843, ale święcenia kapłańskie przyjął dopiero 25 sierpnia 1853. W latach 1858-1870 był regentem Penitencjarii Apostolskiej.

W czerwcu 1870 został mianowany biskupem Viterbo e Toscanella, sakry biskupiej udzielił mu w Rzymie kardynał Constantino Patrizi (17 lipca 1870). W marcu 1877 papież Pius IX wyniósł Serafiniego do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Girolamo dei Croati. Rok później Serafini uczestniczył w konklawe po śmierci Piusa IX, na którym na papieża wybrano Leona XIII. Na ręce nowego papieża złożył w lutym 1880 rezygnację z funkcji biskupa Viterbo; w maju 1884 został prefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej.

W latach 1885-1893 pełnił funkcję prefekta Kongregacji Soboru Trydenckiego, od czerwca 1893 sekretarza Listów Apostolskich. Od marca 1887 do czerwca 1888 był kamerlingiem Kolegium Kardynalskiego; w czerwcu 1888 został promowany do rangi kardynała-biskupa, otrzymał diecezję tytularną Sabina oraz opactwo S. Maria di Farfa. Zmarłego w wieku 85 lat kardynała pochowano na rzymskim cmentarzu Campo Verano.

Bibliografia edytuj