M3 Scout Car (znany też jako White Scout Car) – amerykański kołowy transporter opancerzony z okresu II wojny światowej.

M3 Scout Car
Ilustracja
M3A1E3 Scout Car
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

White Motor Company

Typ pojazdu

kołowy transporter opancerzony

Trakcja

kołowa

Załoga

2 (załoga) + 6 (desant)

Historia
Prototypy

1938

Produkcja

1940–1944

Egzemplarze

20894

Dane techniczne
Silnik

Silnik gaźnikowy, 4-suwowy, rzędowy 6-cylindrowy Hercules JXD o mocy 87 KM

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

113 l

Pancerz

nitowany i spawany z płyt walcowanych. o grubości 6,4 – 12,7 mm

Długość

5,62 m

Szerokość

2,04 m

Wysokość

2,00-2,20 m

Prześwit

0,27 m

Masa

5,6 – 5,9 t

Moc jedn.

19,6 KM/t

Osiągi
Prędkość

80-88 km/h

Zasięg pojazdu

360-400 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

70 cm

Ściany (wys.)

30 cm

Przechył boczny

30°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 wkm. Browning M2HB kal. 12,7 mm, 1 km. Browning M1919 kal. 7,62 mm, 1 pm Thompson kal. 11,43 mm, broń osobista załogi
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Wolna Francja, Polska, ZSRR

Służba edytuj

Po raz pierwszy pojazdy zostały użyte bojowo w latach 1941–1942 w czasie walk na Filipinach. Na europejskim teatrze działań używany był głównie przez żandarmerię wojskową do patroli, eskorty konwojów samochodowych itd. Zostały dostarczone w dużych ilościach do Związku Radzieckiego w ramach umowy Lend-Lease, używane także przez siły Wolnych Francuzów. Transportery M3 znalazły się również na uzbrojeniu Polskich Sił Zbrojnych, głównie w pancernych pułkach rozpoznawczych (ułanów) dywizji piechoty.

Wersje pojazdu edytuj

Oprócz wersji podstawowej M3 budowano jeszcze cztery wersje tego samochodu:

  • M3A1E1: z silnikiem diesla
  • M3A1E2: z opancerzonym dachem
  • M3A1E3: z armatą 37 mm
  • M3A1 Ambulance: ambulans
  • M3A1 Command Car: samochód dowódcy, seria budowana w roku 1943 z grubszym opancerzeniem i karabinem maszynowym 0.50 cala (12,7 mm)

Opis konstrukcji edytuj

Czterokołowy samochód z zawieszeniem na resorach piórowych. Na przednim zderzaku znajdował się szeroki wałek mający zapobiegać grzęźnięciu w miękkim gruncie. Chłodnica chroniona przez ruchome stalowe żaluzje, maska otwierana w dwie strony, akumulator znajdował się po prawej stronie, chroniony przez blachę pancerną. Na zewnątrz pojazdu przymocowane były: siekiera, kilof i łopata. Pod tylnym zderzakiem znajdowały się schowki na amunicję, narzędzia i części zamienne. Wokół pojazdu znajdował się rama, na której można było zamontować karabin maszynowy.

Bibliografia edytuj