Mae Young

amerykańska zapaśniczka

Johnnie Mae Young (ur. 12 marca 1923 w Sand Springs, zm. 14 stycznia 2014 w Columbii) – amerykańska wrestlerka i trenerka wrestlerek, znana lepiej pod swoim pseudonimem ringowym jako Mae Young. W latach 40. i 50. była znana dzięki swojej osobowości heela i rywalizacji z Mildred Burke. Do jej osiągnięć należą między innymi bycie inauguracyjną posiadaczką mistrzostwa NWA Florida Women's Championship i bycie pierwszą amerykańską wrestlerką, która występowała w Japonii po II wojnie światowej. Wytrenowała między innymi wieloletnią mistrzynię kobiet NWA i WWF, The Fabulous Moolah. Po wieloletniej przerwie znów zaczęła występować jako wrestlerka w programach WWF/WWE od 1999. Razem z The Fabulous Moolah stanowiła przeważnie element komediowy tych programów. Ku jej pamięci WWE od 2017 organizuje coroczny turniej kobiet Mae Young Classic.

Mae Young
Ilustracja
Mae Young w 1943
Imię i nazwisko

Johnnie Mae Young

Data i miejsce urodzenia

12 marca 1923
Sand Springs, Oklahoma

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 2014
Columbia, Karolina Południowa

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Mae Young

Wzrost

163 cm[1]

Masa ciała

82 kg[1]

Zapowiadany z

Sand Springs, Oklahoma[2]

Debiut

1941

Młodość i wykształcenie edytuj

Johnnie Mae Young urodziła się 12 marca 1923 w Sand Springs w stanie Oklahoma. Była najmłodsza spośród ośmiorga rodzeństwa. Jej ojciec opuścił jej rodzinę, gdy była młoda[3].

Chodziła do liceum w Tulsa w stanie Oklahoma. Była członkinią szkolnej drużyny zapaśniczej i mistrzynią w softballu. Ukończyła liceum w wieku 15 lat[2].

Kariera wrestlerska edytuj

Zaczęła karierę wrestlerską w 1941. Deklarowała, że pierwszą walkę stoczyła w 1939, ale nie została ona udokumentowana[3][4]. Przez większość kariery odgrywała rolę oszukującego heela i skutecznie podburzała publiczność[3]. Kreując swoją postać inspirowała się Gorgeous George'em[4]. Była pierwszą posiadaczką mistrzostwa NWA Florida Women's Championship, które zdobyła w 1951, pokonując Corę Combs[5]. Przez wiele lat rywalizowała z pionierką kobiecego wrestlingu Mildred Burke[3]. Obie zawodniczki były pierwszymi amerykańskimi zawodniczkami, które wystąpiły w Japonii po II wojnie światowej[2].

Największa amerykańska organizacja wrestlingu WWE[2] i amerykański dziennik The New York Times[3] uznają ją za pierwszą amerykańską mistrzynię świata[2] (NWA United States Women's Championship). Tytuł ten zdobyła przed 3 lipca 1968, ale jego uznanie było sporne[5].

Przez kilkadziesiąt lat zajmowała się trenowaniem zawodniczek wrestlingu. Wspólnie z Mildred Burke wytrenowała między innymi The Fabulous Moolah, najdłużej panującą mistrzynię kobiet uznawaną przez NWA (jako posiadaczka NWA Women's Championship) i WWE (jako posiadaczka WWE Women’s Championship). Innym jej uczniem był Ric Drasin[2].

W 1999, po wieloletniej przerwie, pojawiła się wraz z The Fabulous Moolah w WWF SmackDown. Od tej pory obie wiekowe kobiety stanowiły przeważnie element komediowy w programach WWF, a później WWE[6]. W 2000 Mae Young wygrała konkurs bikini na Royal Rumble. W 2004 została przyłączona do galerii sławy Professional Wrestling Hall of Fame, a w 2008 przez Pata Pattersona do WWE Hall of Fame[3]. W 2012 ona i Mark Henry byli ekranową parą. Ich wątek zwiększyło urodzenie dłoni przez Mae Young w tysięcznym odcinku WWE Raw[7].

Śmierć edytuj

 
Nagrobek Mae Young

Zmarła 14 stycznia 2014[3] w Columbii w Karolinie Południowej. Została pochowana na cmentarzu Greenlawn Memorial Park w Columbii[8]. Ku jej pamięci od 2017 WWE organizuje coroczny turniej kobiet Mae Young Classic, przeznaczony dla zawodniczek spoza WWE[9][10].

Mistrzostwa i osiągnięcia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Mae Young [online], Cagematch.net [dostęp 2019-03-31] (ang.).
  2. a b c d e f Mae Young [online], WWE [dostęp 2019-03-31] (ang.).
  3. a b c d e f g h William Yardley, Mae Young, Unladylike Wrestler Who Loved to Be Hated, Dies at 90, „The New York Times”, 16 stycznia 2014, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-03-31] (ang.).
  4. a b Mae Young [online], Online World of Wrestling [dostęp 2019-03-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-15] (ang.).
  5. a b NWA Florida Women's Title [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2019-03-31] (ang.).
  6. Pat Laprade, Dan Murphy, Sisterhood of the Squared Circle: The History and Rise of Women’s Wrestling, ECW Press, 11 kwietnia 2017, ISBN 978-1-77305-014-0 [dostęp 2019-03-29] (ang.).
  7. Siddharth Srinivasan, 5 worst storylines in WWE in recent times [online], www.sportskeeda.com, 30 września 2013 [dostęp 2019-03-31] (ang.).
  8. Mae Young. Find A Grave. (ang.).
  9. Mae Young Classic Finale results: The Pirate Princess sails into the history books [online], WWE [dostęp 2019-03-31] (ang.).
  10. Mae Young Classic [online], WWE [dostęp 2019-03-31] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj