Magnus II (Meklemburgia)

książę meklemburski na Schwerinie i Güstrowie

Magnus II (ur. 1441 r., zm. 20 listopada 1503 w Wismarze) – książę meklemburski na Schwerinie i Güstrowie od 1477/1483 r.

Magnus II
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Meklemburgii
(z Baltazarem i do 1483 z Albrechtem VI)
Okres

od 1477
do 20 listopada 1503

Poprzednik

Henryk IV Gruby

Następca

Henryk V Zgodny, Eryk II i Albrecht VII

Dane biograficzne
Dynastia

meklemburska

Data urodzenia

1441

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1503
Wismar

Ojciec

Henryk IV Gruby

Matka

Dorota brandenburska

Żona

Zofia Erykówna

Dzieci

Henryk V Zgodny,
Dorota,
Zofia,
Eryk II,
Anna,
Albrecht VII,
Katarzyna

Życiorys edytuj

Magnus II był jednym z synów księcia meklemburskiego Henryka IV Grubego oraz Doroty, córki margrabiego Brandenburgii Fryderyka I Hohenzollerna. W młodości często przebywał na brandenburskim dworze swych wujów, skąd czerpał wzory dla późniejszej swojej polityki. W chwili śmierci ojca (który zjednoczył Meklemburgię kilka lat wcześniej) w 1477 r. objął rządy wraz ze starszym bratem Albrechtem VI. Ten jednak zmarł już w 1483 r. i odtąd Magnus rządził praktycznie samodzielnie (młodszy brat Baltazar, nie wykazywał zainteresowania udziałem w rządach).

Głównym celem polityki Magnusa było uzdrowienie sytuacji finansowej księstwa, zagrożonego poważnymi kłopotami wskutek licznych długów zaciągniętych przez ojca. Jego energiczne działania w tym celu okazały się bardzo skuteczne, swoim następcom nie pozostawił niemal żadnego zadłużenia. Główne sfery działań Magnusa to reforma administracji finansowej księstwa (powołanie centralnego skarbnca, oddzielenie budżetu dworu i państwa od siebie), reforma administracji wewnętrznej (zmiana roli kancelarii, obsadzanie urzędów przez prawników, początki reorganizacji rady książęcej w kolegium rządowe) oraz osobiste zaangażowanie księcia w sprawy gospodarcze (zachęta do wzmożenia eksportu, przede wszystkim zboża i drewna, równe bariery handlowe o charakterze merkantylistycznym, książęce monopole eksportowe). Realizacja tych celów spotykała się jednak z oporem miast (przede wszystkim Rostocka i Wismaru), których autonomię chciał Magnus ograniczyć, nie zdobył też poparcia rycerstwa.

Rodzina edytuj

31 maja 1478 r. Magnus II poślubił Zofię, córkę Eryka II, księcia wołogoskiego, słupskiego i szczecińskiego oraz Zofii. Ze związku małżeńskiego pochodziło siedmioro dzieci:

Genealogia edytuj

Jan IV
ur. przed 1370
zm. 16 X 1422
Katarzyna
ur. ok. 1400
zm. 22 IX 1450
Fryderyk I Hohenzollern
ur. 1371
zm. 20 IX 1440
Elżbieta bawarska
ur. 1383
zm. 13 XI 1442
         
     
  Henryk IV Gruby
ur. 1417
zm. 9 III 1477
Dorota brandenburska
ur. 9 II 1420
zm. 19 I 1491
     
   
Zofia
ur. ok. 1462
zm. 26 (25?) 1504
OO  31 V 1478
Magnus II
(ur. 1441, zm. 20 XI 1503)
                   
                   
                 
Henryk V Zgodny
ur. 3 V 1479
zm. 6 II 1552

Dorota
ur. 21 X 1480
zm. 1 IX 1537
Zofia
ur. 18 XII 1481
zm. 12 VII 1503
Eryk II meklemburski
ur. 3 IX 1483
zm. 22 XII 1508
Anna
ur. 14 IX 1485
zm. 12 V 1525
       
Albrecht VII Piękny
ur. 25 VII 1486
zm. 7 I 1547
Katarzyna
ur. 1487
zm. 6 VI 1561

Uwagi edytuj

  1. H. Maybaum w biogramie Albrecht VII, Herzog zu Mecklenburg [w:] NDB (1953), T. 1 ss. 167-168 wskazuje, że Albrecht VII urodził się 25 lipca 1486, co oznacza, że był starszym od Katarzyny, której urodziny datuje się na rok 1487. Zob. biogram E. Werl, Katharina, Herzogin zu Sachsen [w:] NDB (1977), T. 11, ss. 325-326.

Bibliografia edytuj