Malichus II
Malichus II (arab.: مالك, Maliku) – król Nabatejczyków w latach 40-70. Syn Aretasa IV Filopatrisa, króla Nabatejczyków.
| |
| król Nabatejczyków | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
| Dzieci | |
Za panowania Malichusa II nadal trwał okres pokoju i dobrobytu królestwa. Nabatejczycy pomnażali bogactwo dzięki handlowi. Starali się nie mieszać w sprawy sąsiadów. Byli zainteresowani stabilną polityką w regionie pomiędzy południową Arabią a Morzem Śródziemnym. Gdy w roku 66 wybuchło powstanie w Judei przeciwko Rzymianom, Malichus II wsparł Tytusa Flawiusza w uśmierzeniu buntu. Józef Flawiusz, w dziele, pt. Wojna żydowska poinformował, że „Arab Malchos dostarczył tysiąc jeźdźców i pięć tysięcy żołnierzy pieszych, z których większość stanowili łucznicy” (3, IV, 2). Wzięli oni udział w zniszczeniu Jerozolimy, stolicy Judei w 70 roku.
Miasto Damaszek było stracone przez Nabatejczyków za króla Malichusa II, który zmarł w 70 roku. Jego następcą został młodociany syn Rabel II Soter.
Bibliografia edytuj
- Machowski W., Petra, Ossolineum, Wrocław 2007, s. 41-42, ISBN 978-83-04-04822-5.