Mandragora (roślina)

Mandragora (Mandragora L.) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 3[5][6], a według niektórych źródeł 4[4]–6[7] gatunków występujących na obszarze śródziemnomorskim (jeden gatunek – mandragora lekarska – lub dwa, w zależności od ujęcia taksonomicznego[7]) oraz w Azji, sięgając na wschodzie po Środkową Azję i Himalaje[5]. Rośliny te mają zgrubiały, spichrzowy korzeń, który zwłaszcza u gatunku mandragora lekarska (M. officinarum) czasem może przypominać kształtem postać ludzką. Podobieństwo to oraz narkotyczne działanie na ludzi (z powodu zawartości hioscyjaminy i skopolaminy) spowodowało, że roślina od dawnych czasów używana była w medycynie i obrosła wielką ilością mitów (→ alrauna)[5]. Dodatkowo próbowano identyfikować gatunek Mandragora turcomanica z wedyjską somą, co jednak było poglądem fałszywym, ze względu na bardzo ograniczony zasięg tego gatunku (południowo-zachodni Turkmenistan)[5].

Mandragora
Ilustracja
Mandragora lekarska
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

psiankowce

Rodzina

psiankowate

Rodzaj

mandragora

Nazwa systematyczna
Mandragora L.
Sp. Pl. 181. 1 Mai 1753[3]
Typ nomenklatoryczny

M. officinarum Linnaeus[3]

Synonimy
  • Mairella H. Léveillé[4]

Morfologia edytuj

Pokrój
Byliny osiągające do 20 cm wysokości z głębokim, grubym i rozgałęziającym się korzeniem[7]. Łodyga skrócona, rzadko rozgałęziona. Pędy omszone, włoski pojedyncze[4].
Liście
Pojedyncze i skupione w przyziemną rozeta liściowa[7]. Liście niemal siedzące (ogonek krótki, słabo wyróżniający się). Blaszka często falista, całobrzega, zatokowo wcinana lub ząbkowana, czasem silnie zredukowana[4].
Kwiaty
Promieniste, 5-krotne[4], wyrastają w kątach liści prosto wzniesione lub zwieszające się[7]. Działki kielicha zrośnięte u nasady, z głębokim, zatokowatym wcięciem między nimi. Płatki zrośnięte do połowy w szeroką, dzwonkowatą koronę długości do 2,5 cm[4][7], barwy zielonkawej lub fioletowej[7]. Pręciki w liczbie 5, osadzone są u nasady rurki korony i mają równą długość. Zalążnia górna, dwukomorowa, z licznymi zalążkami, z pojedynczą szyjką słupka zakończoną kolistym, okazałym znamieniem[7].
Owoce
Kuliste lub jajowate jagody leżące na ziemi, o średnicy 2–3 cm, barwy żółtej do pomarańczowej, zawierające liczne, drobne, brązowe nasiona[7]. W czasie owocowania kielich się zachowuje i powiększa[4].

Systematyka edytuj

Rodzaj z podrodziny Solanoideae z rodziny psiankowatych Solanaceae[6].

Wykaz gatunków[6]

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-13] (ang.).
  3. a b Mandragora. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-12-22].
  4. a b c d e f g Mandragora Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2018-12-22].
  5. a b c d David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 560, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. a b c Genus: Mandragora L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2018-12-22].
  7. a b c d e f g h i Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 224. ISBN 0-333-74890-5.