Marcin Libicki
Marcin Wojciech Libicki (ur. 2 lutego 1939 w Poznaniu) – polski polityk, historyk sztuki, poseł na Sejm I, III i IV kadencji, od 2004 do 2009 poseł do Parlamentu Europejskiego.
 Marcin Libicki (2009) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Marcin Wojciech Libicki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Zawód, zajęcie |
polityk, historyk sztuki |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł na Sejm I, III i IV kadencji (1991–1993, 1997–2004), poseł do Parlamentu Europejskiego V i VI kadencji (2004–2009) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Ukończył studia w Instytucie Historii Sztuki UAM w Poznaniu. W latach 1961–1966 był pracownikiem naukowym UAM. Na początku lat 80. zakładał „Solidarność” Rolników Indywidualnych w województwie poznańskim.
Po 1989 działał w ZChN (do 2001), następnie w Przymierzu Prawicy (do 2002) oraz w PiS. Trzykrotnie był wybierany na posła na Sejm, w 1991 z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, w 1997 z listy AWS i w 2001 z ramienia PiS w okręgu poznańskim. Reprezentował polski Sejm w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[1]. W maju 2004 został europosłem V kadencji w ramach delegacji krajowej. W tym samym roku w wyborach uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji w województwie wielkopolskim. W Europarlamencie VI kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Petycji[2], przygotował przyjęty przez tę komisję dokument roboczy negatywnie oceniający działalność niemieckich urzędów typu jugendamt[3]. W 2008 Parlament Europejski przyjął raport jego autorstwa krytycznie oceniający budowę gazociągu Nord Stream[4].
Według IPN figuruje w dokumentach Służby Bezpieczeństwa jako kontakt operacyjny Departamentu I MSW (wywiadu PRL). Marcin Libicki zaprzeczył współpracy z SB, ponadto trzykrotnie składał oświadczenia lustracyjne, które nie zostały zakwestionowane. Wystąpił o tzw. autolustrację, Sąd Okręgowy w Poznaniu uznał jego oświadczenie lustracyjne za prawdziwe[5].
9 kwietnia 2009 opuścił Prawo i Sprawiedliwość na znak protestu wobec decyzji komitetu politycznego tej partii o skreśleniu go z wielkopolskiej listy PiS w kolejnych wyborach do Parlamentu Europejskiego[6] (formalnie przestał być członkiem partii 14 lipca 2010[7]). Nie ubiegał się ostatecznie o ponowny wybór do PE. 9 stycznia 2010 przystąpił do nowo powstałego ugrupowania Polska Plus, którego został wiceprezesem.
W wyborach prezydenckich w 2010 wbrew stanowisku swojej partii poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia[8]. Wraz z samorozwiązaniem Polski Plus (24 września 2010) wystąpił z tej partii, nie przystępując do PiS. Popierał później tworzące się ugrupowanie Polska Jest Najważniejsza i uczestniczył w jego konwencjach.
Został kawalerem Zakonu Kawalerów Maltańskich, członkiem honorowym Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego oraz członkiem rady nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie[9].
Życie prywatne edytuj
Wnuk Stanisława Libickiego – prezesa Towarzystwa Kredytowego w Warszawie, działacza narodowego, zesłańca z 1905, komandora orderu Polonia Restituta. Syn Janusza Libickiego – prawnika, zastępcy profesora Uniwersytetu Poznańskiego, zamordowanego w Katyniu. Brat[10] Jacka Libickiego, geologa i inżyniera[11].
Zawarł związek małżeński z Anną Deręgowską-Libicką[12][13], z którą ma czwórkę dzieci[14]: Jana Filipa, Piotra, Annę i Pię[12]. Pochodzi z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Jelita[15]. Zamieszkał w Radzewicach[12].
Publikacje edytuj
- Marcin Libicki, Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce. Poznań: Rebis, 2008, s. 600. ISBN 978-83-7301-243-1.
- Marcin Libicki: Poznań. Przewodnik. Poznań: Gazeta Handlowa, 1997, s. 327. ISBN 83-902028-4-0.
- Marcin Libicki: Europa. Najpiękniejsza opowieść. Poznań: Zysk i S-ka, 2019, s. 1450. ISBN 978-83-811-6363-7.
Przypisy edytuj
- ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2018-10-12]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-10-12].
- ↑ WORKING DOCUMENT on the alleged discriminatory and arbitrary measures taken by youth welfare authorities in certain Member States, in particular the Jugendamt in Germany. europarl.europa.eu, 28 stycznia 2009. [dostęp 2018-10-14]. (ang.).
- ↑ Dominika Pszczółkowska: Europarlament blokuje Nord Stream. wyborcza.pl, 8 lipca 2008. [dostęp 2018-10-14].
- ↑ Sąd: Marcin Libicki złożył prawdziwe oświadczenie lustracyjne. money.pl, 22 lutego 2010. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ Posłowie wychodzą z PiS. tvn24.pl, 9 kwietnia 2009. [dostęp 2010-06-16].
- ↑ Polityka – „Rodzina” Libickich wyszła z PiS w… minioną środę. naszemiasto.pl, 20 lipca 2010. [dostęp 2010-07-29].
- ↑ W Warszawie został zaprezentowany Społeczny Komitet Poparcia Marka Jurka. marekjurek.pl, 16 czerwca 2010. [dostęp 2010-06-16].
- ↑ Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego – Marcin Libicki. wolnaeuropa.pl, 13 lipca 2021. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Jacek Libicki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2014-08-12].
- ↑ Libicki Jacek. marcinek.net. [dostęp 2014-08-12].
- ↑ a b c Monika Lamęcka-Pasławska: Cały w biedermayerze. wyborcza.pl, 10 lutego 2005. [dostęp 2022-01-20].
- ↑ Anna Deręgowska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-01-20].
- ↑ Joanna Kardzasz-Dyc: Każdy ma swoje miejsce. naszemiasto.pl, 21 czerwca 2004. [dostęp 2022-01-20].
- ↑ Marcin Libicki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-01-20].
Bibliografia edytuj
- Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2010-06-16].