Mariano Azuela

Mariano Azuela (ur. 1 stycznia 1873 w Lagos de Moreno, zm. 1 marca 1952 w Meksyku) – meksykański rewolucjonista, lekarz i pisarz^[1], znany głównie z cyklu powieści o rewolucji meksykańskiej 1910 roku. Stworzył także liczne nowele, sztuki teatralne i prace krytycznoliterackie. Jest nazywany „pierwszym pisarzem rewolucji”. Do jego najbardziej znanych utworów należą Andrés Pérez, maderista (1911) i Los de abajo (1915).

W czasie rewolucji zaangażowany po jej stronie Azuela pisał o wojnie i jej wpływie na społeczeństwo Meksyku. Służył prezydentowi Francisco Madero jako urzędnik w jego rodzinnym mieście, Lagos de Moreno. Po śmierci prezydenta dołączył do oddziałów Juliána Mediny, w których został zatrudniony w charakterze lekarza polowego. W późniejszym okresie został zmuszony do emigracji i osiadł w El Paso. Tam napisał Los de abajo, opis walk rewolucyjnych oparty na własnych doświadczeniach. W 1917 roku wrócił do Meksyku, gdzie kontynuował pracę twórczą. Pracował także jako lekarz biedoty.

W 1942 roku otrzymał meksykańską narodową nagrodę literacką. Zmarł w mieście Meksyk 1 marca 1952.

Wybrane dzieła edytuj

María Luisa (1907)
Los fracasados (1908)
Mala yerba (1909)
Andrés Pérez, maderista (1911)
Los de abajo (1915)
La malhora (1923)
El desquite (1925)
La luciérnaga (1932)
Cien años de novelas mexicanas (1947)
Sendas perdidas (1949)
La maldición (1955, pośmiertnie)
Esa sangre (1956, pośmiertnie)

Przypisy edytuj

↑ Zając 2014 ↓, s. 11.

Bibliografia edytuj

Robert Zając: Lekarze i polityka na przestrzeni dziejów. Wyd. 1. Białystok: Robert Zając, 2014. ISBN 978-83-928268-0-4.

[CITEREFZając201411-1] Zając 2014 ↓, s. 11.

[1]