Mariano Benlliure
Mariano Benlliure y Gil – hiszpański rzeźbiarz pochodzący z Walencji.
 Mariano Benlliure w 1904 r. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| |
Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych, jego ojciec Juan Antonio Benlliure Tomás i bracia Juan Antonio, José i Blas Benlliure y Gil również byli malarzami[1]. Artystami byli również jego kuzyni Emilio Benlliure Morales i Gerardo Benlliure Morales, nie osiągnęli jednak poziomu braci Benlliure Gil[2].
Mariano Benlliure już w dzieciństwie wykazywał artystyczny talent, przed ukończeniem 10 lat brał już udział w konkursach i wystawach. Jego ulubionym tematem były walki byków. W 1876 r. mając 13 lat wziął udział w Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie, na której przedstawił rzeźbę La cogida de un picador. Początkowo bardziej interesował się malarstwem, które uprawiał w Paryżu pod okiem swojego nauczyciela Francisco Domingo Marqués. W 1879 r. Wyjechał do Rzymu, korzystając z faktu, że jego brat José przebywał tam na stypendium. Zafascynowany dziełami Michała Anioła całkowicie porzucił malarstwo dla rzeźby[3]. W 1884 r. Otrzymał II medal na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie za rzeźbę El monagillo[1].
W 1887 r. na stałe zamieszkał w Madrycie, gdzie w tym samym roku zdobył I medal na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych za rzeźbę przedstawiającą malarza Jusepe de Ribera. Szybko stał się znanym artystą, wykonał liczne popiersia i pomniki m.in. generała José de San Martín w Limie.
Bibliografia edytuj
- Pablo Jesús Lorite Cruz: Mariano Benlliure y la Caída de Úbeda. Carmelo. Cofradía de Nuestro padre Jesús de la Caída y María Santísima de la Amargura.Úbeda, 2009, str. 19-25.
- Francisco Javier Ruiz Ramos: Grande Benlliure, Carmelo. Cofradía de Nuestro Padre Jesús de la Caída y María Santísima de la Amargura. Úbeda, 2010, str. 39-52.
- María del Socorro Salvador Prieto: Escultura monumental en Madrid: calles, plazas y jardines públicos (1875–1936), Madryt: Alpuerto, 1990.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Fernanda Zabala Rodríguez-Fornos: 125 valencianos en la historia. Walencja: Carena, 2003, s. 31-32.
- ↑ Francisco Agramunt Lacruz: La Saga de Los Benlliure: Retratos de una Familia de Artistas Valencianos: Colección Del Estudio Fotográfico de Toni Sanchis. Diputació de Valencia, Área de Cultura, 2006.
- ↑ Violeta Montoliu: Mariano Benlliure: 1862-1947. Generalitat Valenciana, 1997.