Maroš Šefčovič

słowacki polityk

Maroš Šefčovič (ur. 24 lipca 1966 w Bratysławie) – słowacki dyplomata i polityk, ambasador w Izraelu (1999–2002) i przy Wspólnotach Europejskich (2004–2009), od 2009 członek Komisji Europejskiej, komisarz ds. edukacji, kultury, szkoleń i młodzieży (2009–2010), ds. stosunków międzyinstytucjonalnych i administracji (2010–2014) oraz ds. unii energetycznej (2014–2019), od 2010 wiceprzewodniczący KE, od 2019 odpowiedzialny za stosunki międzyinstytucjonalne i prognozowanie, a od 2023 również za Europejski Zielony Ład.

Maroš Šefčovič
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1966
Bratysława

Zawód, zajęcie

dyplomata, polityk

Alma Mater

Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków Międzynarodowych

Stanowisko

komisarz europejski (od 2009)

Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy

Życiorys edytuj

W latach 1984–1985 studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Bratysławie, następnie w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych (1985–1990). W 1990 uzyskał tytuł akademicki JUDr., a w 2000 doktoryzował się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie.

W 1990 pracował jako doradca wiceministra spraw zagranicznych Czechosłowacji. W latach 1991–1992 był III sekretarzem i konsulem w ambasadzie Czechosłowacji w Zimbabwe, następnie zastępcą szefa misji i II sekretarzem w ambasadzie w Kanadzie (1992–1995). W 1995 rozpoczął pracę w Departamencie Państw Unii Europejskiej i NATO słowackiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (był m.in. jego wicedyrektorem). W latach 1998–1999 był zatrudniony w stałym przedstawicielstwie Słowacji przy Wspólnotach Europejskich jako radca i zastępca szefa misji.

W latach 1999–2002 sprawował funkcję ambasadora w Izraelu. Po powrocie do kraju pracował w MSZ na stanowisku dyrektora generalnego (2002–2004). W latach 2004–2009 był stałym przedstawicielem Słowacji przy Wspólnotach Europejskich. 1 października 2009 objął urząd komisarza europejskiego ds. edukacji, kultury, szkoleń i młodzieży w I komisji José Barroso. W II komisji José Barroso został wiceprzewodniczącym KE i komisarzem ds. instytucjonalnych oraz administracji[1][2].

W 2014 prowadził listę wyborczą partii SMER w wyborach europejskich. Uzyskał jednocześnie rządową rekomendację do członkostwa w kolejnej Komisji Europejskiej, wobec czego przed rozpoczęciem kadencji zrezygnował z objęcia mandatu europosła[3]. Pozostał także w nowej Komisji Europejskiej, na czele której stanął Jean-Claude Juncker (od 1 listopada 2014). Został w jej ramach ponownie wiceprzewodniczącym oraz komisarzem ds. unii energetycznej[4].

W 2019 z poparciem partii SMER kandydował w wyborach prezydenckich, zajmując w I turze z 16 marca 2. miejsce z wynikiem 18,7% głosów. Przeszedł do II tury z Zuzaną Čaputovą, którą poparło 40,6% głosujących[5]. W głosowaniu z 31 marca przegrał ze swoją konkurentką, otrzymując 41,6% głosów[6]. Również w 2019 dołączył do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku) jako wiceprzewodniczący odpowiedzialny za stosunki międzyinstytucjonalne i prognozowanie[7]. W październiku 2023 został dodatkowo wiceprzewodniczącym wykonawczym odpowiedzialnym za Europejski Zielony Ład[8].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Die neue EU-Kommission. faz.net, 27 listopada 2009. [dostęp 2014-02-22]. (niem.).
  2. RAPID Press Release: President Barroso unveils his new team. europa.eu, 27 listopada 2009. [dostęp 2014-02-22]. (ang.).
  3. Vláda schválila Šefčovičovu nomináciu na eurokomisára. sme.sk, 11 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-15]. (słow.).
  4. The new structure of the Juncker Commission. ec.europa.eu, 30 października 2014. [dostęp 2014-10-22]. (ang.).
  5. Prezidentské voľby 2019: Výsledky prezidentských volieb 2019 – 1.kolo. sme.sk. [dostęp 2019-03-17]. (słow.).
  6. Prezidentské voľby 2019: Výsledky prezidentských volieb 2019 – 2.kolo. sme.sk. [dostęp 2019-03-31]. (słow.).
  7. Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
  8. MEPs back Wopke Hoekstra as Commissioner, new tasks for Vice-President Šefčovič. europarl.europa.eu, 9 października 2023. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
  9. Указ Президента України № 341/2020 Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав. rada.gov.ua, 22 sierpnia 2020. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).

Bibliografia edytuj