Maszewo (powiat krośnieński)
Maszewo (dawna niem. nazwa Messow)[4] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Maszewo.
| wieś | |
.JPG) Urząd Gminy i kościół pw. św. Wojciecha | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
481[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-614[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0911747 |
Położenie na mapie gminy Maszewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
 52°04′05″N 14°54′28″E/52,068056 14,907778[1]
| |
| Strona internetowa | |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Wieś leży ok. 18 km na zachód od Krosna Odrzańskiego, przy drodze wojewódzkiej 138 Gubin-Gorzów Wielkopolski, ok. 2 km na południowy wschód od wsi (w ciągu drogi wojewódzkiej nr 138) funkcjonuje prom na rzece Odrze.
Pierwsza wzmianka o dobrach Messowe pojawia się w 1251 roku, których podarowanie klasztorowi cystersów z Lubiąża przez Ottona, syna kasztelana krośnieńskiego Konrada, zatwierdził książę Henryk III[4]. Własność klasztoru potwierdziła informacja zawarta w dokumencie wydanym w 1259 roku. Nazwę wsi jako Messow odnotowano około 1300 roku, natomiast w 1376 roku wspomniano miejscowego plebana. Wiadomość o rycerzu Siegmundzie von Rottenburgu pochodzi z 1492 roku, któremu książę Johann zezwolił na przekazanie w zastaw Maszewa Balizarowi von Lobenowi[4]. Wieś została przejęta w XVI wieku przez książęcą domenę w Krośnie, a w XIX wieku maszewski folwark przeszedł w prywatne ręce. W 1879 roku jako właściciela dóbr odnotowano rodzinę von Bornstedt[4].
W miejscowości do 2004 roku istniał klub piłkarski Prom Maszewo[5].
Zabytki edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:
- kościół parafialny pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika, został wzniesiony w XV wieku i gruntownie przebudowany w XIX stuleciu[4]. Nakryty jest dachem dwuspadowym. Posiada wzniesioną od zachodu masywną, czworoboczną wieżę, którą zwieńczono hełmem namiotowym. Wewnątrz świątyni w czasach baroku zbudowano przy północnej i południowej ścianie nawy empory[4]. Od zachodniej strony stanęła empora organowa. Kościół jest murowaną, głównie z cegły, salową budowlą położoną na planie prostokąta. Fundament i dolna część wieży są zbudowane z kamienia. Dwa rzędy okien umieszczono w elewacjach, po obu stronach nawy[4]. Dolne nieduże okna mają kształt prostokątny. Górny rząd, to potrójne okienka, umieszczone w ostrołukowym obramieniu. Na szczytowej ścianie korpusu nawowego widnieją częściowo przesłonięte blendy[4]. Świątynia posiada wnętrze przykryte stropem oraz pozorne sklepienie o pełno łukowym przekroju[7]. Jest także ceramiczne sklepienie krzyżowe (prezbiterium) i sklepienie kolebkowe (zakrystia). Korpus opasa jedna kondygnacja drewnianych empor wspartych na słupach[7]. Prezbiterium od nawy oddziela ostrołukowa arkada tęczowa. Wśród wyposażenia zachowały się elementy zabytkowe, eklektyczny konfesjonał, chrzcielnica, ambona, a także stalowy dzwon z 1914 roku umieszczony na wieży[7].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 78328
- ↑ Sołectwa Gminy Maszewo 2008 r., Urząd Gminy Maszewo, 2008, Maszewo.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 778 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e f g h Garbacz 2011 ↓, s. 245.
- ↑ Prom Maszewo, 90minut.pl
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 20. [dostęp 2013-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
- ↑ a b c Garbacz 2011 ↓, s. 246.
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 248-249. ISBN 978-83-919914-8-0.