Mateusz Kusznierewicz

Mateusz Kusznierewicz
Pełne imię i nazwisko	Mateusz Andrzej Kusznierewicz
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1975 ; Warszawa
Wzrost	193 cm
	Informacje klubowe
Klub	Gdański Klub Żeglarski
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata w żeglarstwie
	Mistrzostwa Europy
	Inne nagrody
	Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
Superczempion ;	2012
	Odznaczenia państwowe
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Mateusz Andrzej Kusznierewicz (ur. 29 kwietnia 1975 w Warszawie) – polski żeglarz sportowy, mistrz olimpijski i mistrz świata.

Dwukrotny medalista olimpijski^[1], dwukrotny indywidualny mistrz świata w klasie Finn oraz w klasie Star, pięciokrotny indywidualny mistrz Europy (również jako junior), wielokrotny zdobywca mistrzostw Polski.

Życiorys edytuj

Największe sukcesy odnosił w klasie Finn. To w niej zdobył dwa medale olimpijskie: złoty w Atlancie (1996) oraz brązowy w Atenach (2004), był indywidualnym mistrzem świata (1998, 2000), wicemistrzem świata (1999, 2001, 2002) oraz mistrzem Europy (2000, 2004). Ponad trzydzieści razy triumfował w regatach z cyklu Pucharu Świata. Z powodzeniem startował także w klasie Star. Wraz z Dominikiem Życkim w 2008 sięgnął po tytuł mistrza świata, a także mistrza Europy (2012). Krajowy multimedalista, dziesięciokrotny mistrz Polski w klasie Finn, trzykrotny w klasie Star. Reprezentował klub YKP Warszawa i Gdański Klub Żeglarski.

Zaczął uprawiać żeglarstwo w wieku 9 lat (jego pierwszym jachtem był Optimist) w Yacht Klubie Polski w Warszawie. Pierwszym jego znaczącym sukcesem na arenie międzynarodowej było mistrzostwo świata juniorów w klasie OK-Dinghy (1990). W 1992 rozpoczął starty w klasie Finn, a od 2005 rywalizował w klasie Star. Uczęszczał m.in. do VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV w Warszawie^[2].

Po igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 zakończył karierę olimpijską, nie rezygnując zupełnie ze sportu. Pod koniec 2013 roku z powodzeniem wystartował m.in. w prestiżowych regatach Star Sailors League – wraz z Dominikiem Życkim sięgnął po srebrny medal. W 2019 wraz z Brazylijczykiem Bruno Pradą po raz drugi został mistrzem świata w klasie Star^[3]. W 2021 zajęli na MŚ 5. miejsce^[4].

Zaangażowany w działalność społeczną i biznesową. W lipcu 2009 został mianowany przez prezydenta Pawła Adamowicza Ambasadorem Miasta Gdańsk do Spraw Morskich. W kwietniu 2013 został powołany na stanowisko prezesa Fundacji Gdańskiej. Wśród jego inicjatyw znajduje się wiele imprez promujących sport i żeglarstwo, m.in. realizowany w Gdańsku Program Edukacji Morskiej oraz żeglarski Wyścig o Bursztynowy Puchar Neptuna. Jest także komandorem corocznego Zlotu Żaglowców Baltic Sail – największej międzynarodowej imprezy żeglarskiej Gdańska. Założyciel Fundacji Navigare, realizującej m.in. programy Rozwijamy Talenty i Spełniamy Marzenia. W ramach działalności biznesowej prowadzi m.in. firmę szkoleniową Kurs na Sukces, działalność turystyczną pod marką Akademia Kusznierewicza oraz wydaje magazyn pod własnym nazwiskiem.

W 2014 rozpoczął działalność w branży nowych technologii. Jest autorem Zoom.me – autorskiego projektu cyfrowej ramki do zdjęć^[5]. Jest także współinwestorem firmy Eventory^[6].

Miłośnik gry w golfa. W listopadzie 2013 uhonorowany Nagrodą 20-lecia Polskiego Związku Golfa, jako ambasador tej dyscypliny w Polsce.

Był członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2015^[7] oraz ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016^[8].

Życie prywatne edytuj

Ojciec Kusznierewicza urodził się w 1945 roku w Wilnie^[9]. Jego dziadek był dziennikarzem^[10]. W latach 90. ożenił się z Agnieszką Guzy, z którą rozwiódł się w 2007. Od 2010 żonaty z Izabelą, z którą ma córkę Nataszę (ur. 2010) i syna Maxa (ur. 2013)^[11].

Sukcesy edytuj

klasa OK Dinghy edytuj

4. miejsce mistrzostwa świata 1992 (najlepszy z juniorów)
2. miejsce mistrzostwa Świata 1993 (najlepszy z juniorów)
2. miejsce mistrzostwa Świata 1994 (najlepszy z juniorów)
1. miejsce mistrzostwa Europy 1994 (najlepszy z juniorów)

klasa Finn edytuj

1993–1995

4. miejsce mistrzostwa Europy juniorów 1993
1. miejsce mistrzostwa Polski 1993
2. miejsce mistrzostwa Polski 1994
1. miejsce mistrzostwa Europy juniorów 1995
1. miejsce mistrzostwa Polski 1995

1996–1998

2. miejsce mistrzostwa Europy 1996
1. miejsce mistrzostwa Europy juniorów 1996
1. miejsce igrzyska olimpijskie w Atlancie 1996
1. miejsce mistrzostwa Polski 1996
8. miejsce mistrzostwa świata 1997
6. miejsce mistrzostwa Europy 1997
1. miejsce mistrzostwa Polski 1997
1. miejsce mistrzostwa świata 1998
5. miejsce mistrzostwa Europy 1998
1. miejsce międzynarodowe mistrzostwa Australii 1998
1. miejsce mistrzostwa Polski 1998

1999–2001

2. miejsce mistrzostwa świata 1999
2. miejsce mistrzostwa Europy 1999
1. miejsce mistrzostwa Polski 1999
4. miejsce igrzyska olimpijskie w Sydney 2000
1. miejsce mistrzostwa świata 2000
1. miejsce mistrzostwa Europy 2000
2. miejsce międzynarodowe mistrzostwa Nowej Zelandii 2000
1. miejsce mistrzostwa Polski 2000
2. miejsce mistrzostwa świata 2001
7. miejsce mistrzostwa Europy 2001
1. miejsce mistrzostwa Polski 2001

2002–2004

2. miejsce mistrzostwa świata 2002
1. miejsce mistrzostwa Polski 2002
6. miejsce mistrzostwa świata 2003
2. miejsce mistrzostwa Europy 2003
1. miejsce mistrzostwa Polski 2003
3. miejsce igrzyska olimpijskie w Atenach 2004
4. miejsce mistrzostwa świata 2004
1. miejsce mistrzostwa Europy 2004

klasa Star edytuj

2007–2009

3. miejsce Bacardi Cup 2007 (z Dominikiem Życkim)
6. miejsce mistrzostwa świata 2007 (z Dominikiem Życkim)
6. miejsce otwarte mistrzostwa Europy 2007 (z Tomaszem Holcem)
2. miejsce otwarte mistrzostwa Rio de Janeiro 2007 (z Dominikiem Życkim)
4. miejsce Bacardi Cup 2008 (z Dominikiem Życkim)
1. miejsce mistrzostwa świata 2008 (z Dominikiem Życkim)
4. miejsce igrzyska olimpijskie w Pekinie 2008 (z Dominikiem Życkim)
7. miejsce mistrzostwa świata 2009 (z Dominikiem Życkim)
1. miejsce mistrzostwa Polski 2009 (z Dominikiem Życkim)

2010–2012

6. miejsce otwarte mistrzostwa Europy 2010 (z Dominikiem Życkim) – 2. miejsce w klasyfikacji załóg z Europy
1. miejsce mistrzostwa Polski 2010 (z Dominikiem Życkim)
2. miejsce otwarte mistrzostwa Europy 2011 (z Dominikiem Życkim)
1. miejsce mistrzostwa Polski 2011 (z Dominikiem Życkim)
4. miejsce regaty europejskie obchodów stulecia klasy Star – 'Centennial Celebration Europe' 2011 (z Dominikiem Życkim)
4. miejsce mistrzostwa świata 2011 (z Dominikiem Życkim)
1. miejsce otwarte mistrzostwa Europy 2012 (z Dominikiem Życkim)
10. miejsce mistrzostwa świata 2012 (z Dominikiem Życkim)
8. miejsce igrzyska olimpijskie w Londynie 2012 (z Dominikiem Życkim)^[12]

2019–2021

1. miejsce mistrzostwa świata 2019 (z Bruno Pradą)
5. miejsce mistrzostwa świata 2021 (z Bruno Pradą)

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

1996 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[13]
1999 – tytuł Żeglarz Roku (World Sailor Of The Year) przez Międzynarodową Federację Żeglarską^[14]
2004 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[15]

Do tytułu Żeglarza Roku był nominowany także w 1996 i 1998. W 1999 otrzymał go jako jedyny Polak.

Przypisy edytuj

↑ Mateusz Kusznierewicz Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2021-10-20]. (ang.).
↑ Jacek Sieński: Kusznierewicz ze złotą gwiazdą do Londynu. dziennikbaltycki.pl, 2011-12-13. [dostęp 2022-11-20].
↑ Mateusz Kusznierewicz mistrzem świata klasy Star!. tvp.pl, 22 czerwca 2019. [dostęp 2021-10-20].
↑ Maciej Frąckiewicz: Mateusz Kusznierewicz piąty w mistrzostwach świata klasy Star. zeglarski.info, 12 września 2021. [dostęp 2021-10-20].
↑ Marcin Sierant: Zoom.me – emocje na odległość od Mateusza Kusznierewicza. forbes.pl, 21 października 2014. [dostęp 2016-08-31].
↑ Agata Popławska: Gość na walizkach: Mateusz Kusznierewicz. nawalizkach.com.pl, 2 marca 2016. [dostęp 2016-08-31].
↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 16 marca 2015. [dostęp 2015-03-21].
↑ Ambasadorzy. krakow2016.com. [dostęp 2017-06-23].
↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2022-08-27] .
↑ MATEUSZ KUSZNIEREWICZ PRZEPYTUJE SEBASTIANA ŚWIDERSKIEGO - AKADEMIA MISTRZÓW #1 [1:10]. [dostęp 2022-08-27].
↑ „Łzy, zmęczenie, ból”, Mateusz Kusznierewicz o ciemnej stronie swojej kariery. viva.pl, 1 maja 2018. [dostęp 2021-10-20].
↑ Men’s Star – Olympic Sailing. London 2012 Olympics. [dostęp 2021-10-20]. (ang.).
↑ M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 626.
↑ World Sailor of the Year. ISAF. [dostęp 2018-10-09]. (ang.).
↑ M.P. z 2005 r. nr 7, poz. 93.

Linki zewnętrzne edytuj

[a-1] Mateusz Kusznierewicz Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2021-10-20]. (ang.).

[2] Jacek Sieński: Kusznierewicz ze złotą gwiazdą do Londynu. dziennikbaltycki.pl, 2011-12-13. [dostęp 2022-11-20].

[3] Mateusz Kusznierewicz mistrzem świata klasy Star!. tvp.pl, 22 czerwca 2019. [dostęp 2021-10-20].

[4] Maciej Frąckiewicz: Mateusz Kusznierewicz piąty w mistrzostwach świata klasy Star. zeglarski.info, 12 września 2021. [dostęp 2021-10-20].

[5] Marcin Sierant: Zoom.me – emocje na odległość od Mateusza Kusznierewicza. forbes.pl, 21 października 2014. [dostęp 2016-08-31].

[6] Agata Popławska: Gość na walizkach: Mateusz Kusznierewicz. nawalizkach.com.pl, 2 marca 2016. [dostęp 2016-08-31].

[7] Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 16 marca 2015. [dostęp 2015-03-21].

[8] Ambasadorzy. krakow2016.com. [dostęp 2017-06-23].

[9] Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2022-08-27] .

[10] MATEUSZ KUSZNIEREWICZ PRZEPYTUJE SEBASTIANA ŚWIDERSKIEGO - AKADEMIA MISTRZÓW #1 [1:10]. [dostęp 2022-08-27].

[11] „Łzy, zmęczenie, ból”, Mateusz Kusznierewicz o ciemnej stronie swojej kariery. viva.pl, 1 maja 2018. [dostęp 2021-10-20].

[12] Men’s Star – Olympic Sailing. London 2012 Olympics. [dostęp 2021-10-20]. (ang.).

[13] M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 626.

[14] World Sailor of the Year. ISAF. [dostęp 2018-10-09]. (ang.).

[15] M.P. z 2005 r. nr 7, poz. 93.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]