Wikipedia

Mathieu Carrière

Mathieu Carrière (ur. 2 sierpnia 1950 w Hanowerze) – niemiecki aktor, reżyser i scenarzysta, który zdobył popularność głównie we francuskich filmach[1].

Mathieu Carrière
Ilustracja
Mathieu Carrière (2004)
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1950
Hanower

Zawód

aktor, scenarzysta, reżyser

Współmałżonek

Jennifer Bartlett (1983–1993; rozwód)

Lata aktywności

od 1964

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 1971 za rolę geologa z Lubeki – Carla-Stephana Kursdedta, zakochanego w cnotliwej mężatce (Marie Dubois) w melodramacie Dom państwa Bories (La maison des bories, 1970) zdobył nagrodę na festiwalu filmowym w Karlowych Warach.

Stał się znany z walki o prawa ojców. Podniósł protest przeciw dyskryminacyjnej działalności niemieckich Jugendamtów[2][3][4].

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się w Hanowerze[5] w Dolnej Saksonii w rodzinie hugenotów[6], wypędzonych z Francji podczas edyktu z Fontainebleau[7] jako syn Jutty (z domu Mühling), asystentki rentgenowskiej, i Berna–Ludwiga Carrière, psychiatry[8]. Miał młodszego brata Tila (ur. 1952, w 1978 w wieku 26 lat popełnił samobójstwo)[9][10] i młodszą siostrę Mareike Ann (ur. 26 lipca 1954, zm. 17 marca 2014 na raka pęcherza moczowego w wieku 59 lat)[11], która była również aktorką (Wróżby kumaka, Niebezpieczna metoda)[12]. Dorastał w Berlinie, od 1962 w Lubece. Kiedy miał siedemnaście lat, ojciec wysłał go do jezuickiej szkoły z internatem Lycée Saint-François-Xavier w Vannes we Francji, do której wcześniej uczęszczał reżyser pierwszego filmu Carrière, Volker Schlöndorff. Po maturze w 1969 przeniósł się do Paryża, gdzie studiował filozofię i literaturę, lecz równolegle kontynuował karierę aktorską.

Kariera edytuj

Mając czternaście lat, zadebiutował na dużym ekranie rolą nadwrażliwego i delikatnego Tonio Krögera w filmowej adaptacji noweli Tomasza Manna Tonio Kröger (1964)[13]. Jako szesnastolatek zagrał Tomasza Törlessa, młodzieńca w wieku dojrzewania z powieści Roberta Musila Niepokoje wychowanka Törlessa (Junge Törless, 1966), kierowany przez reżysera Volkera Schlöndorffa stworzył dojrzałą intelektualnie postać, a film otrzymał nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes. Następnie młody Carrière znalazł się w Jugosławii, gdzie zagrał w dramacie Andrzeja Wajdy opartym na powieści Jerzego Andrzejewskiego Bramy raju (Gates to Paradise, 1968)[14].

Pojawił się u boku Joan Collins we włoskim filmie klasy B Krótka miłość (L’Amore breve, 1969)[15]. Wystąpił potem w dreszczowcu sci-fi Człowiek z cudzym mózgiem (L’Homme au cerveau greffé, 1971), dramacie kryminalnym Sinobrody (Bluebeard, 1972) z Richardem Burtonem, Raquel Welch, Virną Lisi i Nathalie Delon, dramacie Rogera Vadima Gdyby Don Juan był kobietą (Don Juan ou Si Don Juan était une femme..., 1973) z Brigitte Bardot, dramacie kryminalnym Nie ma dymu bez ognia (Il n'y a pas de fumée sans feu, 1973) z Annie Girardot i Mireille Darc oraz dreszczowcu Rewolwer Python 357 (Police Python 357, 1976) z Yves’em Montandem i Simone Signoret.

W dramacie kryminalnym Rogera Vadima Zamordowana młoda dziewczyna (La Jeune fille assassinée, 1974) pojawił się jako zmanierowany i rozczarowany życiem Eric von Schellenberg z paryskiej śmietanki towarzyskiej. W opartym na faktach horrorze Egzekucja (Die Hinrichtung, 1976) został obsadzony w roli maniakalnego mordercy Caina Adamsona, weterana wojny wietnamskiej, który po przybyciu do Belfastu terroryzuje dom pełen międzynarodowych studentek pielęgniarstwa. W melodramacie erotycznym Bilitis (1977) na motywach Pieśni Bilitis wystąpił w roli fotografa Lucasa. W melodramacie wojennym André Delvaux Kobieta między psem i wilkiem (Een Vrouw tussen Hond en Wolf, 1979) z Marie-Christine Barrault i Rutgerem Hauerem pojawił się jako żołnierz z Niemiec. W dramacie biograficznym Egon Schiele: Ekscesy (Egon Schiele - Exzesse, 1980) zagrał postać austriackiego artysty Egona Schiele. W telewizyjnym dramacie Niecierpliwość serca (La Pitié Dangereuse, 1979) zagrał uwodzicielskiego porucznika cesarsko-królewskiej armii u progu I wojny światowej, w którym kocha się bogata, ale kaleka dziewczyna. W teledramacie Krzysztofa Zanussiego Drogi pośród nocy (Wege in der Nacht, 1979) odtwarzał postać Niemca, który z rezygnacją patrzy na niszczenie kultury w cieniu nadchodzącego faszyzmu. Pojawił się także w kilku odcinkach serialu detektywistycznego Derrick (1976, 1979, 1981, 1988).

Był jednym z członków jury na Festiwalu Filmowym w Berlinie ’80. Można go było zobaczyć w dramacie Krzysztofa Zanussiego Pokuszenie (Versuchung, 1982) w roli psychiatry u boku Mai Komorowskiej, dramacie wojennym Jerzego Hoffmana Wedle wyroków twoich... (1983) jako brutalnego oficera hitlerowskiego i dramacie Płonąca kobieta (Die flambierte Frau, 1983) w roli Chrisa, który pracuje jako „mężczyzna na telefon” z Gudrun Landgrebe. Według jego scenariusza powstał film Bratanek Beethovena (Le Neveu de Beethoven, 1985) z Jane Birkin i Nathalie Baye. W 1987 był bohaterem ostatniego filmu Waleriana Borowczyka Ceremonia miłości (Cérémonie d’amour). Potem wystąpił w muzycznym filmie biograficznym Johann Strauss – Niekoronowany król (Johann Strauss – Der König ohne Krone, 1987) jako Eduard Strauss z Mary Crosby i Zsa Zsa Gabor, obrazie biograficznym Kolumb odkrywca (Christopher Columbus: The Discovery, 1992) jako król Jan z Marlonem Brando, Tomem Selleckiem, Rachel Ward, Robertem Davi, Benicio del Toro i Catherine Zetą-Jones, telefilmie fantasy Sat 1 Księżniczka i żebrak (La Principessa e il povero, 1997) z Nicholasem Rogersem, Thomasem Kretschmannem i Maxem von Sydow oraz filmie historycznym Luter (Luther, 2003) u boku Josepha Fiennesa. W jednym z odcinków serialu kryminalnego Tatort (Miejsce zbrodni, 1998) - pt. „Manila” zagrał prokuratora Wehlinga, który zajmuje się prostytucją dziecięcą małych tajskich chłopców[16]. W dwóch włoskich telewizyjnych filmach biblijnych – Judasz z Kariothu (Gli Amici di Gesù – Giuda, 2001) i Przyjaciele Jezusa: Tomasz (Gli Amici di Gesù – Tommaso, 2001) zagrał Piłata.

Życie prywatne edytuj

W latach 1983-1993 był żonaty z Jennifer Bartlett[17], z którą ma córkę Alice Isabelle (ur. 1985). Ze związku z Bettiną Catharina Proske ma córkę Elenę (ur. 24 września 1996)[17].

Filmografia edytuj

  • 1964: Tonio Kröger jako Tonio Kröger (jako chłopak)
  • 1966: Niepokoje wychowanka Törlessa (Junge Törless) jako Tomasz Törless
  • 1968: Bramy raju (Gates to Paradise) jako Alexander
  • 1969: Krótka miłość (L'Amore breve) jako Lorenzo
  • 1970: Dom państwa Bories (La Maison des Bories) jako Carl-Stéphane Kursdedt
  • 1971: Spotkanie w Bray (Rendez-vous à Bray) jako Julien Eschenbach
  • 1971: Człowiek z cudzym mózgiem (L’Homme au cerveau greffé) jako Franz Eckerman
  • 1972: Sinobrody (Bluebeard) jako wiolonczelista
  • 1973: Gdyby Don Juan był kobietą (Don Juan ou Si Don Juan était une femme...) jako Paul
  • 1973: Giordano Bruno jako Orsini
  • 1973: Nie ma dymu bez ognia (Il n'y a pas de fumée sans feu) jako Ulrich Berl
  • 1974: Zamordowana młoda dziewczyna (La Jeune fille assassinée) jako Eric von Schellenberg
  • 1976: Rewolwer Python 357 (Police Python 357) jako inspektor Ménard
  • 1976: Strzał z litości (Der Fangschuß) jako Volkmar
  • 1979: Kobieta między psem i wilkiem (Een vrouw tussen hond en wolf) jako niemiecki żołnierz
  • 1979: Niecierpliwość serca (La Pitié Dangereuse, TV) jako porucznik Anton Hofmiller
  • 1979: Drogi pośród nocy (Wege in der Nacht, TV) jako Friedrich
  • 1981: Żona lotnika (La femme de l'aviateur) jako Christian
  • 1982: Pokuszenie (Die Versuchung, TV) jako psychiatra
  • 1983: Wedle wyroków twoich... jako SS-Obersturmführer Walter Knoch
  • 1984: Chłopiec z zatoki (The Bay Boy) jako ojciec Chaisson
  • 1985: Bratanek Beethovena (Le Neveu de Beethoven) jako Archduke Rodolphe
  • 1987: Ceremonia miłości (Cérémonie d’amour) jako
  • 1987: Johann Strauss – Niekoronowany król (Johann Strauss – Der König ohne Krone) jako Eduard Strauss
  • 1988: Kamień filozoficzny (L’Oeuvre au noir) jako Pierre de Hamaere
  • 1990: Rock Hudson (TV) jako francuski lekarz
  • 1991: Malina jako Malina
  • 1992: Kolumb odkrywca (Christopher Columbus: The Discovery) jako król Jan
  • 1992: Światło w mroku (Shining Through) jako Von Haefler
  • 1996: Rosemarie (Das Mädchen Rosemarie, TV) jako Fribert
  • 1997: Księżniczka i żebrak (La principessa e il povero, TV) jako król Hamil
  • 2001: Judasz z Kariothu (Gli Amici di Gesù – Giuda) jako Piłat
  • 2001: Przyjaciele Jezusa: Tomasz (Gli Amici di Gesù – Tommaso) jako Piłat
  • 2003: Luter (Luther) jako kardynał Tomasz Kajetan
  • 2004: Arsène Lupin jako Duc d’Orléans
  • 2005: Masz na imię Justine (Your Name Is Justine) jako Gunter
  • 2005: Dama kameliowa (La signora delle camelie) jako Primoli
  • 2010: Kuracja specjalna (Sans queue ni tête) jako Robert Masse
  • 2013: Aniołki spod znaku Miserere (La marque des anges – Miserere) jako Peter Hansen

Seriale TV edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Mathieu Carrière. UniFrance. [dostęp 2022-02-20]. (fr.).
  2. ↑ Sorgerecht. Väter an die Front. Focus. [dostęp 2015-05-08]. (niem.).
  3. ↑ Jugendamt: the new German child raping Organisation. jugendamt-wesel.com. [dostęp 2015-05-08]. (niem.).
  4. ↑ Schauspieler Mathieu Carrière mag sein „Bunter-Hund-Image”. DerWesten.de. [dostęp 2015-05-08]. (niem.).
  5. ↑ Schauspieler Mathieu Carrière: „Es tut mir leid“. Hamburger Abendblatt. [dostęp 2015-05-08]. (fr.).
  6. ↑ Portrait Mathieu Carrière. Munzinger Online. [dostęp 2015-05-08]. (niem.).
  7. ↑ Mathieu Carrière. AlloCiné. [dostęp 2015-05-08]. (fr.).
  8. ↑ Genealogy: Dr. med. Bern-Ludwig Carrière. Geni. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
  9. ↑ Genealogy: Til Carrière. Geni. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
  10. ↑ Stéphanie Grix, Frank Zauritz: Schämen Sie sich manchmal für Ihren Bruder Mathieu, Mareike Carrière?. „Bild am Sonntag”. [dostęp 2022-02-20]. (niem.).
  11. ↑ Schauspielerin Mareike Carrière an Krebs gestorben. „Die Welt”. [dostęp 2022-02-20]. (niem.).
  12. ↑ Mareike Carrière (1954–2014) w bazie IMDb (ang.)
  13. ↑ Sandra Brennan: Mathieu Carrière Biography. AllMovie. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
  14. ↑ Mathieu Carrière Biographie. notreCinema. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
  15. ↑ Mathieu Carrière. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
  16. ↑ Christian Buß: Ein Mann zieht blank. „Der Spiegel”, 2011-04-21. [dostęp 2022-02-20]. (niem.).
  17. ↑ a b Mathieu Carrière Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mathieu_Carrière&oldid=73057005”