Mečys Laurinkus

litewski polityk

Mečys Laurinkus (ur. 22 maja 1951 w Kłajpedzie) – litewski pracownik naukowy, polityk i dyplomata, były poseł na Sejm Republiki Litewskiej, ambasador w Hiszpanii (2004–2008) i Gruzji (2008–2009).

Mečys Laurinkus
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1951
Kłajpeda

Zawód, zajęcie

pracownik naukowy, polityk, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Wileński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP

Życiorys edytuj

W 1978 ukończył studia na Wydziale Filozofii Wileńskiego Uniwersytetu Państwowego, po czym pracował jako nauczyciel w szkołach średnich rejonu wileńskiego. Od 1983 do 1990 był zatrudniony jako współpracownik naukowy w instytucie filozofii, socjologii i prawa Akademii Nauk Litewskiej SRR.

Pod koniec lat 80. zaangażował się w litewski ruch demokratyczny, wstępując do Sąjūdisu, którego został sekretarzem. W 1989 wybrano go deputowanym ludowym do Rady Najwyższej ZSRR z okręgu Taurogi, a rok później uzyskał mandat posła do Rady Najwyższej Litewskiej SRR, zasiadał w jej Prezydium. 11 marca 1990 znalazł się wśród sygnatariuszy aktu niepodległości. W marcu 1990 powierzono mu kierownictwo nowo powstałego Departamentu Bezpieczeństwa Państwowego. Ze stanowiska odszedł w 1991.

W 1993 został wiceprzewodniczącym Związku Ojczyzny. Jako kandydat tej partii w 1996 powrócił do parlamentu. Od 3 czerwca 1998 do 30 kwietnia 2004 ponownie stał na czele Departamentu Bezpieczeństwa Państwowego. W 2004 objął stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Królestwie Hiszpanii. Na skutek konfliktów wewnętrznych w litewskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w Madrycie został w 2008 odwołany z funkcji ambasadora i wrócił do kraju.

We wrześniu 2008 objął stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Gruzji, z funkcji został odwołany w grudniu 2009[1]. Związany następnie z Partią Chrześcijańską[2] i Litewską Partią Zielonych[3].

W 1997 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[4].

Przypisy edytuj

  1. Robert Mickiewicz: Lawina dymisji w Wilnie. rp.pl, 17 grudnia 2009. [dostęp 2022-09-12].
  2. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2011. [dostęp 2022-09-12]. (lit.).
  3. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2016. [dostęp 2022-09-12]. (lit.).
  4. M.P. z 1997 r. nr 65, poz. 632

Bibliografia edytuj