Metropolia sofijska

Metropolia sofijska – jedna z eparchii Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Sofii. Od 1953 metropolita sofijski jest jednocześnie zwierzchnikiem Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego. Od 2013 jej ordynariuszem jest patriarcha Bułgarii i metropolita Sofii Neofit.

Metropolia sofijska
Софийска митрополия
Ilustracja
Katedra „Sweta Nedelja”
Państwo

 Bułgaria

Siedziba

Sofia

Data powołania

1872

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Bułgarski Kościół Prawosławny

Katedra

„Sweta Nedelja”

Biskup diecezjalny

Neofit

Dane statystyczne
Liczba dekanatów

8

Liczba klasztorów

41

Położenie na mapie Sofii
Położenie na mapie Bułgarii
Położenie na mapie obwodu miejskiego Sofia
Ziemia42°41′48,2″N 23°19′17,4″E/42,696722 23,321500
Strona internetowa

Historia edytuj

Po erygowaniu w 1870 przez sułtana Abdülaziza Egzarchatu Bułgarskiego, 15 października 1872 został powołany pierwszy bułgarski metropolita eparchii w Sofii – Melecjusz[1]. Zastąpił on, kojarzącego się ze zwierzchnictwem greckim, dotychczasowego biskupa Doroteusza, powołanego przez patriarchę Konstantynopola. Z powodu podejrzeń o pomoc powstańcom został zmuszony do opuszczenia Sofii, przebywał przez krótki okres w Stambule, a po ogłoszeniu autonomii Księstwa Bułgarii powrócił do Sofii. W 1883 z powodu konfliktu politycznego z władzami został zmuszony do opuszczenia Sofii[1]. Początkowo przebywał w klasztorze rylskim, następnie przeniósł się do Kiustendiłu, a w 1891 w celu leczenia do Kairu, gdzie zmarł[1]. 26 stycznia 1892 nowym metropolitą został Parteniusz. W 1944 metropolita Sofii Stefan został wybrany przewodniczącym Świętego Synodu, a w 1945 Egzarchą Bułgarii. W 1948 na wniosek władz komunistycznych przeszedł w stan spoczynku[1]. Po śmierci Stefana Synod postanowił podnieść egzarchat do rangi Patriarchatu. Patriarchą Bułgarii i metropolitą Sofii został wybrany Cyryl. Od tego czasu te dwa urzędy zostały połączone.

Metropolici edytuj

Główne świątynie edytuj

 
Sobór katedralny św. Aleksandra Newskiego

Struktura edytuj

Metropolia dzieli się na osiem dekanatów: sofijski, samokowski, ichtimański, dupnicki, radomirski, kiustendiłski, tryński i godecki[2]. W eparchii działa również 41 klasztorów[3]:

  • Monaster Opieki Matki Bożej w Samokowie,
  • Monaster Opieki Matki Bożej w Resiłowie,
  • Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Sofii – Dragalewcach
  • Rueński Monaster św. Jana Rilskiego,
  • Monaster św. Proroka Eliasza w Sofii,
  • Monaster św. Miny Męczennika w Sofii,
  • Monaster św. Petki w Bistricy,
  • Monaster Świętych Joachima i Anny w Bistricy,
  • Monaster św. Jerzego w Kremikowci,
  • Monaster Trzech Świętych Hierarchów w Sofii,
  • Monaster św. Petki w Władaji,
  • Monaster Trójcy Świętej w Myrczaewie,
  • Monaster św. Michała Archanioła w Szumie,
  • Monaster św. Michała Archanioła w Kokalane,
  • Monaster św. Mikołaja w Kładnicy,
  • Monaster św. Mikołaja w Batuliji,
  • Monaster św. Petki w Bankji,
  • Monaster świętych Piotra i Pawła w Łozenie,
  • Monaster Chrystusa Zbawiciela w Łozenie,
  • Monaster Trzech Świętych Hierarchów w Czepinci
  • Monaster Trójcy Świętej w Diwotino
  • Monaster Ducha Świętego w Godeczu,
  • Monaster św. Jana Rilskiego w German,
  • Monaster św. Łukasza w Grasznicy,
  • Czarnogórski Monaster świętych Kosmy i Damiana,
  • Monaster Narodzenia Bogurodzicy (Siedmiu ołtarzy),
  • Monaster św. Michała Archanioła w Kostinbrod,
  • Monaster św. Jerzego w Gornim Bogrowie,
  • Monaster świętych Piotra i Pawła w Dołnim Bogrowie,
  • Monaster św. Mikołaja w Panczarewie,
  • Monaster św. Michała Archanioła w Bilinci,
  • Monaster św. Jerzego w Bukorowci,
  • Monaster św. Teodora Stratega w Bałszy,
  • Monaster św. Proroka Eliasza w Sofii,
  • Monaster św. Jana Rilskiego w Sofii,
  • Monaster Najświętszej Bogarodzicy w Razboiszte,
  • Monaster św. Szczepana w Sapatewej Banji,
  • Monaster św. Paraskewy w Czepyrlinci,
  • Monaster Najświętszej Bogarodzicy w Sofii,
  • Monaster Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Elesznicy.

Na terenie eparchii znajduje się również stauropigialny Monastyr Rylski, który jest enklawą eparchii.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj