Mieczysław Jagielski

polski polityk komunistyczny w okresie PRL

Mieczysław Zygmunt Jagielski (ur. 12 stycznia 1924 w Kołomyi, zm. 27 lutego 1997 w Warszawie[1]) – polski polityk komunistyczny, ekonomista, profesor SGPiS, minister rolnictwa w latach 1959–1970. Członek Komitetu Centralnego PZPR (1959–1981, od 1971 także Biura Politycznego KC PZPR). Poseł na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji.

Mieczysław Jagielski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1924
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1997
Warszawa

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 30 czerwca 1970
do 31 lipca 1981

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów
Okres

od 26 października 1971
do 23 października 1975

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Stanisław Majewski

Następca

Tadeusz Wrzaszczyk

Minister rolnictwa
Okres

od 27 października 1959
do 30 czerwca 1970

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Edward Ochab

Następca

Józef Okuniewski

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”

Życiorys edytuj

 
Grób Mieczysława Jagielskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Syn Franciszka i Zofii. Ukończył studia magisterskie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie i studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W 1962 został doktorem nauk ekonomiczno-rolniczych w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR.

W latach 1946–1949 wchodził w skład zarządu głównego Związku Samopomocy Chłopskiej, następnie do centralnego zarządu Państwowych Gospodarstw Rolnych do 1950.

W 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, następnie należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1952 był zastępcą kierownika, a w latach 1953–1956 pełnił funkcję kierownika Wydziału Rolnego Komitetu Centralnego PZPR. Od 1954 do 1959 był zastępcą członka, a w latach 1959–1981 członkiem KC PZPR. W latach 1964–1971 pełnił funkcję zastępcy członka, a w okresie 1971–1981 członka Biura Politycznego KC PZPR.

W latach 1957–1959 wiceminister (podsekretarz stanu), a następnie do 1970 minister rolnictwa, wicepremier (1970–1981) i przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1971–1975). Przewodniczący komisji rządowej prowadzącej negocjacje z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Gdańsku w sierpniu 1980. W 1971 został stałym przedstawicielem Polski przy Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie.

30 sierpnia 1980 podpisywał w Gdańsku z ramienia rządu jako wicepremier porozumienia sierpniowe.

Pełnił mandat poselski na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1957–1985).

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2 rz. 5 m. 2)[2].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Pittsburgh Post-Gazette z 6 marca 1997 (ang.)
  2. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  3. Wysokie odznaczenia dla rolników. „Nowiny”, s. 1, Nr 235 z 8 września 1969. 
  4. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
  5. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964. 
  6. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
  7. Medale „Za Zasługi dla Obronności Kraju” dla członków rządu, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
  8. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  9. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15 sierpnia 1962, s. 1.
  10. Ordem do Infante D. Henrique, Ordens Honoríficas Portuguesas, 1976.
  11. Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.
  12. Medale 50-lecia KPCz dla kierowniczych działaczy PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 174, 24–25 lipca 1971, s. 2.
  13. Euzebiusz Basiński, Polska-ZSRR. Kronika faktów i wydarzeń 1944–1971, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. 392.
  14. Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1.

Bibliografia edytuj