Miejska wyspa ciepła
Miejska wyspa ciepła (MWC) – zjawisko meteorologiczne polegające na termicznym uprzywilejowaniu przestrzeni miejskiej względem otaczających ją obszarów niezabudowanych. Wynika ono głównie z istotnej zmiany środowiska obszarów miejskich, co wpływa na przekształcenie ich właściwości: radiacyjnych (jak np. zmiana struktury promieniowania krótko- i długofalowego), termicznych (np. zwiększenie pojemności cieplnej), aerodynamicznych (np. spadek średniej prędkości wiatru) czy wilgotnościowych (np. spadek wilgotności względnej). Najbardziej miarodajnym wskaźnikiem intensywności MWC jest różnica temperatury pomiędzy miastem a obszarami podmiejskimi. W dużych miastach amerykańskich i europejskich może ona dochodzić (w czasie maksymalnego natężenia, a więc w godzinach nocnych) nawet do ok. 10–15 °C.
Miejskie wyspy ciepła występują głównie w dużych miastach o niskim stopniu zadrzewienia i niewielkiej ilości wód powierzchniowych. Przykładem MWC jest tokijska wyspa ciepła. W Lublinie podejmowano próby ograniczenia tego zjawiska, m.in. przez analizę możliwości zwiększania nawodnienia gruntów i sugerowanie właściwych sposobów planowania budowy osiedli oraz budowę ogrodów pionowych (wertykalnych)[1][2].
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Fortuniak, Miejska wyspa ciepła. Podstawy energetyczne, studia eksperymentalne, modele numeryczne i statystyczne, rozprawa habilitacyjna, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2003, ISBN 83-7171-658-3 [zarchiwizowane z adresu 2014-05-14].
- Mariusz Szymanowski, Miejska wyspa ciepła we Wrocławiu, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, styczeń 2005 (Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia Geograficzne, tom 77), ISBN 83-229-2552-2, ISSN 0591-2776.
- Miejskie wyspy ciepła [online], Blog „Chłodno o klimacie. Zmiany klimatu, nauka, polityka, natura” [dostęp 2022-07-06].
Linki zewnętrzne edytuj
- Prof. Krzysztof Fortuniak: Miejska wyspa ciepła to problem głównie w nocy [online], Nauka o klimacie, 27 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-06].
- Miejska wyspa ciepła, [w:] Klimada 2.0 [online], Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-07-06].
- ↑ Jarosław Szczepanek, Ewa Trzaskowska (2019). Retencja wody opadowej na osiedlach jako element poprawy warunków życia mieszkańców. W: Mirosława Chwil, Michał M. Skoczylas (red.). Współczesne badania nad stanem środowiska i leczniczym wykorzystaniem roślin. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, s. 17-26.
- ↑ Leszek Mikrut. Pierwszy w Lublinie ogród wertykalny. Dostęp w: Pierwszy w Lublinie ogród wertykalny