Mikrofilm
 |
Ten artykuł od 2012-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Mikrofilm – specjalny rodzaj materiału fotograficznego produkowany z reguły jako błona zwojowa o szerokości 8, 16, 35, 70 i 105 mm, na którym można rejestrować kontrastowe (pozbawione półtonów) dokumenty o charakterze kreskowym, takie jak rysunki, druki tekstowe, schematy, plany itp. w pomniejszeniu do 1:200. Stosuje się również tzw. mikrofisze. Są to błony płaskie, na których ujęcia są rejestrowane równolegle w wielu rzędach[1].
Mikrofilmy mają z reguły bardzo drobne ziarno materiału światłoczułego, co gwarantuje ich wysoką rozdzielczość i kontrastowość. Jednak efektem tego jest niska czułość filmu.
Mikrofilmy służą do archiwizacji dużej liczby dokumentów, udostępniania kopii cennych oryginałów oraz wygodnego przeglądania dokumentów, które w oryginalnej postaci są wielkimi arkuszami[2]. Wciąż jeszcze powszechnie wykorzystywane są m.in. w dużych bibliotekach, jednak odchodzi się od mikrofilmowania na rzecz digitalizacji zbiorów[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ kom. red. Aleksander Birkenmajer [et al.]: Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 1537.
- ↑ kom. red. Aleksander Birkenmajer [et al.]: Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 1538-1540.
- ↑ Artur Jazdon, Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu 1919-2018. Zasoby. Działania. Ludzie., Poznań: Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu, 2019, s. 652-654, ISBN 978-83-60961-20-9.
- ↑ Mikroformy w czasach cyfrowych, [w:] Szablewski Maciej, Dzieje mikrofilmowania przez Bibliotekę Narodową, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2015, s. 483-500, ISBN 978-83-7009-628-1.