Minnie Miñoso
Saturnino Orestes Armas Miñoso Arrieta (ur. 29 listopada 1925 w Perico, zm. 1 marca 2015 w Chicago)[1] – kubański baseballista, który występował na pozycji lewozapolowego.
| |||||||||||||||||
| lewozapolowy | |||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Saturnino Orestes Armas Miñoso Arrieta | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Cuban Comet | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1925 | ||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
1 marca 2015 | ||||||||||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||||||||
| Debiut |
19 kwietnia 1949 | ||||||||||||||||
| Ostatni występ |
5 października 1980 | ||||||||||||||||
| Statystyki | |||||||||||||||||
| Średnia uderzeń |
0,298 | ||||||||||||||||
| Home runy |
186 | ||||||||||||||||
| Uderzenia |
1963 | ||||||||||||||||
| RBI |
1023 | ||||||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
W 1946 Miñoso podpisał kontrakt z występującym w Negro National League zespołem New York Cubans, z którym w 1947 zdobył mistrzostwo tej ligi[2]. W 1948 został zawodnikiem Cleveland Indians, w którym zadebiutował 19 kwietnia 1949 w meczu przeciwko St. Louis Browns jako pinch hitter[2][3]. W 1949 i 1950 grał w klubie farmerskim Indians San Diego Padres[2]. W kwietniu 1951 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Chicago White Sox[2].
1 maja 1951 zaliczył debiut w nowym zespole w meczu przeciwko New York Yankees na Comiskey Park, zdobywając home runa w pierwszym podejściu[2]. W sezonie 1951 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game, uzyskał drugą w lidze średnią uderzeń 0,324, zaliczył najwięcej w lidze triple'ów (14, zwyciężał w tej klasyfikacji również w 1954 i 1956) i skradł najwięcej baz (31), a w głosowaniu do nagrody Rookie of the Year w American League zajął 2. miejsce za Gilem McDougaldem z New York Yankees[3][4]. W grudniu 1957 został zawodnikiem Cleveland Indians, w którym występował przez dwa sezony[5]. W latach 1960–1961 i 1964 ponownie grał w White Sox, w 1962 w St. Louis Cardinals, a w 1963 w Washington Senators[5].
Od 1965 do 1973 występował w zespołach ligi meksykańskiej[2]. W 1980 mając 54 lata zagrał w dwóch meczach w barwach White Sox i został czwartym najstarszym zawodnikiem w historii MLB[6].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 9× All-Star | 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1959¹, 1959², 1960¹, 1960² | [3] |
| 3× Gold Glove Award | 1957, 1959, 1960 | [3] |
| # 9 zastrzeżony przez White Sox | 1983 | [7] |
Przypisy edytuj
- ↑ Richard Goldstein: Minnie Minoso Is Dead; Helped Integrate Baseball in Career Across 5 Decades. nytimes.com, 2015-03-01. [dostęp 2015-03-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Minnie Minoso Biography. sabr.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
- ↑ a b c d Minnie Minoso Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
- ↑ AL Rookie of the Year Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
- ↑ a b Minnie Minoso Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
- ↑ Yearly League Leaders & Records for Oldest. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
- ↑ White Sox Retired Numbers. whitesox.com. [dostęp 2013-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 września 2011)]. (ang.).