Murano
Murano – grupa siedmiu małych wysp włoskich połączonych mostami (często traktowana jako jedna wyspa porozdzielana kanałami), położona na lagunie niedaleko Wenecji, o powierzchni 1,17 km². Murano jest zamieszkiwane od czasów antycznych, obecnie liczy 5,5 tysiąca mieszkańców (2007). Słynie z produkcji szkła, ponadto znajduje się tu wiele zabytków.
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
Położenie na mapie Wenecji  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
| 45°27′27″N 12°21′13″E/45,457500 12,353611 | |
Zabytki edytuj
- Katedra Santi Maria e Donato w stylu romańskim
- Kościół San Pietro Martire
- Kościół Santa Maria degli Angeli
- Palazzo Giustinian - muzeum
- Palazzo da Mula w stylu gotyckim
- Kościół Santa Chiara
- Faro di Murano - latarnia morska z 1934 r.
Historia rozwoju wyrobu szkła na wyspach edytuj
Wyrabianiem szkła zajmowali się starożytni Grecy i Rzymianie, których szkło było chropowate w dotyku i mętne w kolorze. Dopiero w Wenecji i na Murano, gdzie szkło wytwarzano już od VIII wieku, udoskonalono jego produkcję. Szkło twarde i przezroczyste zostało wynalezione na przełomie XII-XIII w. W roku 1291 została tu założona pierwsza huta szkła[1]. Pod koniec XIII wieku wszystkie piece szklarskie z Wenecji przeniesiono dla bezpieczeństwa na Murano – miało to zapobiec groźbie pożarów w mieście. Obok przedmiotów użytkowych produkowano na Murano także kostki ze szkła dla mozaik. Tradycja sztuki szklarskich wysp znajduje się w muzeum sztuki szklarskiej – Museo Vetrario. Jest to jedyne takie muzeum we Włoszech i jedno z nielicznych w świecie. Są tu ukazane przykłady wszystkich technik, form i wynalazków, a przede wszystkim rzadkie okazy z renesansu, które rozwijały się na Murano od czasów antycznych aż do współczesności, m.in. szkło kryształowe.
18 maja 1810 roku w Murano urodził się Francesco Maria Piave – jeden z librecistów Giuseppe Verdiego, autor m.in. tekstów oper Traviata i Rigoletto.
Od nazwy wysp pochodzi nazwa podwarszawskiej posiadłości Józefa Szymona Bellottiego, od której z kolei wzięła swoją nazwę cała dzielnica (od XVIII wieku nazywana Muranowem)[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Praca zbiorowa, 2006, Wielka Historia Świata, t. 2, Polskie Media Amer.Com, ISBN 83-7425-027-5.
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 273. ISBN 978-83-62189-08-3.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia satelitarne na Google Maps
- Źródło tej notatki
- Murano: fotoprzewodnik. mojawenecja.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-27)].