Music from Big Pink
Music from Big Pink – debiutancki album kanadyjskiej grupy rockowej The Band, wydany w lipcu 1968 roku.
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| The Band | ||||
| Wydany |
lipiec 1968 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość | ||||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Stylistycznie płyta utrzymana jest w konwencji rocka połączonego z bluesem, folkiem, country i psychodelią. Zawiera najsłynniejszy przebój zespołu, The Weight, którego popularność przypieczętowało umieszczenie go w kultowym filmie Easy Rider z 1969 roku.
W momencie wydania płyta nie osiągnęła wielkiego sukcesu komercyjnego, osiągając miejsce 30. na amerykańskiej liście przebojów. Dzisiaj jednak uznawana jest za jeden z najlepszych albumów grupy i rocka w ogóle. Magazyn Rolling Stone umieścił album na 34. pozycji listy 500 albumów wszech czasów[5].
Autorem części utworów jest Bob Dylan, którego grupa wspomagała podczas koncertów i sesji nagraniowych od 1965 roku (owocem ich wspólnej pracy był m.in. album The Basement Tapes).
W 2004 utwór "The Weight" został sklasyfikowany na 41. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu Rolling Stone[6].
Lista utworów edytuj
1. "Tears of Rage" (Bob Dylan, Richard Manuel) 5:23 2. "To Kingdom Come" (Robbie Robertson) 3:22 3. "In a Station" (Manuel) 3:34 4. "Caledonia Mission" (Robertson) 2:59 5. "The Weight" (Robertson) 4:38 6. "We Can Talk" (Manuel) 3:06 7. "Long Black Veil" (Marijohn Wilkin, Danny Dill) 3:06 8. "Chest Fever" (Robertson) 5:18 9. "Lonesome Suzie" (Manuel) 4:04 10. "This Wheel's on Fire" (Dylan, Rick Danko) 3:14 11. "I Shall Be Released" (Dylan) 3:19 42:03
Album został wydany ponownie w 2003 roku w wersji zremasterowanej i z 9 utworami bonusowymi:
1. "Yazoo Street Scandal" (Robertson) 4:01 2. "Tears of Rage" (Dylan, Manuel) 5:32 3. "Katie's Been Gone" (Manuel, Robertson) 2:46 4. "If I Lose" (Ralph Stanley) 2:29 5. "Long Distance Operator" (Dylan) 3:58 6. "Lonesome Suzie" (Manuel) 3:00 7. "Orange Juice Blues (Blues for Breakfast)" (Manuel) 3:40 8. "Key to the Highway" (Big Bill Broonzy) 2:28 9. "Ferdinand the Imposter" (Robertson) 3:59 31:53
Caledonia Mission edytuj
Utwór w sposób tragikomiczny, nieco groteskowy i ironiczny przedstawia konflikt między romantycznym widzeniem miłości, a rzeczywistością. Zwrotki zaczynają się w wolnym, melancholijnym tempie, a kończą na szybkim. Wpierw słyszmy: She reads the leaves and she leads the life (...) But hear me if you're near me (Ona czyta z liści i panuje nad życiem. Usłysz mnie, jeśli jesteś blisko), a potem: The watchman covers me with his remedy, I can't see and it's hard to feel, I think his magic might be real (Jej strażnik zastępuje mi drogę ze swoim "lekiem", nic nie widzę i nic nie czuję, widocznie jego lek działa). Z każdą następną zwrotką podmiot znajduje nowe określenia i metafory na zobrazowanie swej wyidealizowanej wybranki (hexagram, I can't get to you from your garden gate) W końcowych frazach piosenki romantyczne uczucie i starania podmiotu o serce ukochanej spotykają się ze wzgardą, a podmiot postanawia ruszać dalej, do Arkansas (możliwe, że dlatego, iż miasto to kojarzy się z bluesem).
The Weight edytuj
Piosenka napisana przez Robbie Robertsona. Ukazała się na pierwszym albumie zespołu Music from Big Pink, wydanym w 1968. Piosenka zajęła 41 miejsce w rankingu magazynu Rolling Stone 500 Greatest Songs of All Time.
Treść piosenki przywołuje liczne aluzje biblijne. Bohater utworu odbywa alegoryczną podróż z Nazareth (region w Pensylwanii) w poszukiwaniu miejsca spoczynku. Po drodze spotyka: człowieka, który odmawia pomocy (Hey, mister, can you tell me where a man might find a bed?", He just grinned and shook my hand, and "No!", was all he said); Carmen, która nie może wybrać się w podróż ze względu na swojego Diabła (I gotta go, but my friend [Devil] can stick around); Crazy Chestera, który chce wskazać drogę do hotelu w zamian za zaopiekowanie się jego psem oraz Luka, który w oczekiwaniu Apokalipsy porzuca swoich bliskich. Absurdowi zachowań napotkanych ludzi przeciwstawiona zostaje samotność, ale i indywidualizm wędrującego bohatera. Zdaniem wielu krytyków bohater jest również symboliczną postacią przedstawiającą kontrkulturę, a także archetypem zbuntowanego rockersa.
Utwór wszedł w skład soundtracku do filmu Easy Rider.
Skład edytuj
- Rick Danko – gitara basowa, skrzypce, wokal
- Levon Helm – perkusja, gitara akustyczna, bębny, wokal
- Garth Hudson – organy, fortepian, klawinet, saksofon sopranowy i tenorowy
- Richard Manuel – fortepian, organy, bębny, wokal
- Jaime Robbie Robertson – gitary, wokal
- John Simon – producent muzyczny, baryton, saksofon tenorowy, fortepian
- Don Hahn, Tony May, Shelly Yakus – inżynierowie dźwięku
- Bob Dylan – okładka
- Elliott Landy – fotografie
Przypisy edytuj
- ↑ a b The Band – Music From Big Pink. Discogs. [dostęp 2023-06-01]. (ang.).
- ↑ William Ruhlmann: Music from Big Pink – The Band. AllMusic. [dostęp 2023-06-01]. (ang.).
- ↑ Tony Scherman: Music Review: 'The Band'. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-17)]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Music From Big Pink: The Band. Pitchfork. [dostęp 2023-06-01]. (ang.).
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
- ↑ Rolling Stones Magazine's Top 500 Songs. metrolyrics.com. [dostęp 2010-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-24)]. (ang.).