Muzeum Poldi Pezzoli
Muzeum Poldi Pezzoli (wł. Museo Poldi Pezzoli) – muzeum w Mediolanie, w prowincji Lombardia, w północnych Włoszech. Placówka gromadzi zbiory z zakresu malarstwa i rzeźbiarstwa, jak również broń, szkło, zegary, porcelanę, zabytkowe meble, biżuterię oraz gobeliny[2]. Funkcję dyrektora muzeum sprawuje obecnie Annalisa Zanni[3].
 Fasada Palazzo Poldi Pezzoli, siedziby muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Via Manzoni, 12[1] |
| Data założenia |
1881 r. |
| Zakres zbiorów |
malarstwo |
| Kierownik |
Annalisa Zanni |
Położenie na mapie Mediolanu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lombardii  | |
 45°28′07″N 9°11′29″E/45,468611 9,191389
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
W 1879 r. niespodziewanie zmarł włoski kolekcjoner sztuki, Gian Giacomo Poldi Pezzoli. Zgodnie z jego wolą kolekcja, którą zgromadził posłużyła do utworzenia fundacji artystycznej[4]. Zarząd nad nią powierzono dawnemu przyjacielowi i współpracownikowi Pezzolego, Giuseppe Bertiniemu. Niebawem w Mediolanie założono muzeum, którego otwarcie nastąpiło 25 kwietnia 1881 r., kiedy w mieście trwała Wystawa Światowa[4].
Bertini w kolejnych latach starał się rozszerzać muzealne zbiory o kolejne pozycje. Po jego śmierci w 1898 r. dyrektorem muzeum został architekt Camillo Boito, kierownik Akademii Brera[4]. Podjął on próby reorganizacji pomieszczeń mieszczących ekspozycje, tak by były one bardziej funkcjonalne, a zwiedzający uzyskali łatwiejszy dostęp do eksponatów. Na krótko po rozpoczęciu II wojny światowej muzeum zostało zamknięte, a obiekty, które można było przetransportować, zostały wywiezione do bezpieczniejszych miejsc[4].
W sierpniu 1943 r. podczas bombardowania Mediolanu, budynek muzeum został w znacznym stopniu zniszczony. Uszkodzone zostały stropy, stiuki, freski, a także drewniane elementy dekoracyjne[4]. Po zakończeniu wojny rozpoczęto odbudowę placówki. Muzeum zostało ponownie otwarte dla publiczności 3 grudnia 1951 r. W kolejnych latach muzeum zostało wzbogacone o zbrojownię i wystawę biżuterii[4].
Ekspozycje edytuj
Eksponaty rozlokowano w 25 pomieszczeniach na dwóch poziomach. Na parterze znajduje się między innymi zbrojownia, powstała w 2000 r. Autorem elementów dekoracyjnych pomieszczenia jest rzeźbiarz Arnaldo Pomodoro. Kolekcja składa się głównie z fragmentów uzbrojenia pochodzących z Mediolanu i Brescii oraz XVI- i XVII-wiecznej broni palnej sprowadzonej z Niemiec[5]. W sąsiednim pomieszczeniu prezentowane są freski autorstwa Carla Innocenza Carlone, przeniesione do muzeum w 1951 r. z Villi Colleoni w Calusco d’Adda. Biblioteka muzealna składa się z około 3,5 tysiąca woluminów z okresu od XV do XIX wieku, w tym sporą kolekcję prac teologicznych, filozoficznych, historycznych, geograficznych oraz podróżniczych[5].
Na pierwszym piętrze, w trzech Pokojach Lombardzkich mieści się kolekcja dzieł sztuki autorstwa lombardzkich twórców z okresu renesansu[5]. W Pokoju Złotym umieszczono jedne z największych dzieł znajdujących się w zbiorach muzeum, w tym Imago Pietatis Giovanniego Belliniego, Opłakiwanie Chrystusa Sandra Botticellego, Madonna z Dzieciątkiem Andrei Mantegny oraz Święty Mikołaj z Tolentino Piera Della Francesca[5].
Ponadto, w muzeum znajduje się licząca 129 obiektów kolekcja zegarów mechanicznych z XVI-XIX wieku, przekazanych przez Bruna Falcka, wystawa poświęcona biżuterii, a także kolekcja prawie 200 szklanych eksponatów z Murano w okolicach Wenecji[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Where we are. Museo Poldi Pezzoli. [dostęp 2015-07-20]. (wł.).
- ↑ Museo Poldi Pezzoli. Case Museo di Milano. [dostęp 2015-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-21)]. (wł.).
- ↑ Alla Fondazione Ragghianti un incontro sul Rinascimento con il direttore del Museo Poldi Pezzoli. LoSchermo.it, 14 stycznia 2015. [dostęp 2015-07-20]. (wł.).
- ↑ a b c d e f From House to Museum. Museo Poldi Pezzoli. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e Interactive map. Museo Poldi Pezzoli. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).