NGC 281 (również Mgławica Pacman[1], Sharpless 184 lub IC 11) – obszar H II (również mgławica emisyjna) znajdujący się w konstelacji Kasjopei. Został odkryty 16 listopada 1881 roku przez Edwarda Barnarda[2]. Znajduje się w odległości około 9500 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu Perseusza.

NGC 281
Ilustracja
Mgławica NGC 281
powiązana z gromadą IC 1590
Odkrywca

Edward Barnard

Data odkrycia

16 listopada 1881

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Kasjopeja

Typ

obszar H II (również mgławica emisyjna)

Rektascensja

00h 52m 53,8s

Deklinacja

+56° 37′ 30″

Odległość

9500 ly

Rozmiary kątowe

35' × 30'

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

60 ly

Alternatywne oznaczenia
Mgławica Pacman, IC 11, Sharpless 184, Sh 2-184, LBN 616, OCL 313
Globula Boka w NGC 281 (HST)

Mgławica ta jest klasycznym obszarem H II, oświetlanym przez młode gwiazdy uformowane w tej mgławicy. Obłok molekularny, z którego powstała mgławica od kilku milionów lat jest miejscem formowania się młodych masywnych gwiazd. Gwiazdy te należą do gromady IC 1590 znajdującej się powyżej centrum NGC 281. Gromada gwiazd obfitująca w nowe gwiazdy jest źródłem energii mgławicy. Wskazuje to na to, że proces tworzenia gwiazd trwa. Na pierwszym planie mgławicy widocznych jest kilka ciemnych globul Boka. W tych gęstych globulach obserwowanych w latach 90. XX wieku w podczerwieni odkryto protogwiazdy. Największa globula należąca do NGC 281 ma średnicę około 2,6 roku świetlnego.

Przypisy edytuj

  1. Katalog NGC. W: Marek Substyk: Atlas nieba 2000.0. Warszawa: AstroCD, Sylwia Substyk, 2012, s. 24. ISBN 978-83-932019-3-8.
  2. Courtney Seligman: NGC 281. [w:] Celestial Atlas [on-line]. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj