Wikipedia

NHL (2014/2015)

Sezon NHL 2014/2015 – 97. sezon gry National Hockey League, a 98. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 8 października 2014 roku. W tym dniu odbył się cztery spotkania. Pierwszym meczem sezonu było spotkanie pomiędzy kanadyjskimi drużynami Toronto Maple Leafs oraz Montreal Canadiens[1]. Kilka godzin później w hali Staples Center obrońca tytułu Los Angeles Kings zmierzył się z San Jose Sharks[2]. Po trzyletniej przerwie odbył się NHL All-Star Game, który 25 stycznia 2015 miał miejsce w Columbus[3]. 1 stycznia odbył się NHL Winter Classic, zaś 21 lutego druga edycja NHL Stadium Series. Sezon zasadniczy zakończył się 11 kwietnia 2015 roku. Trzy dni później rozegrany został pierwszy mecz playoff.

NHL 2014/2015
2013/2014 2015/2016
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

30

Runda zasadnicza
Termin

8 października 2014 – 11 kwietnia 2015

Liczba meczów

1230

Liczba bramek

6719

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Chicago Blackhawks
Konferencja Wschodnia: Tampa Bay Lightning

Najskuteczniejszy zawodnik

Kanada Jamie Benn (Dallas Stars)

Runda finałowa
Liczba meczów

89

Bramki

448

Zwycięzca

Chicago Blackhawks

2. miejsce

Tampa Bay Lightning

MVP

Kanada Duncan Keith (Chicago Blackhawks)

Najskuteczniejszy zawodnik

Stany Zjednoczone Tyler Johnson (Tampa Bay Lightning)

Wydarzenia przedsezonowe edytuj

NHL Entry Draft 2014 edytuj

Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2014.

W dniach 27–28 czerwca 2014 roku w amerykańskim mieście Filadelfia w stanie Pensylwania w hali Wells Fargo Center[4] odbył się pięćdziesiąty drugi w historii draft, w którym drużyny NHL mogą wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1994 a 15 września 1996 roku. Dzięki zwycięstwie w loterii draftu po raz drugi w historii pierwszy wybór draftu zdobył zespół Florida Panthers[5]. Zespół z Sunrise wybrał Kanadyjczyka Aarona Ekblada dotychczas grającego w juniorskiej drużynie Barrie Colts na pozycji obrońcy. Kolejne dwa miejsca zajęli: kanadyjski środkowy Sam Reinhart wybrany przez Buffalo Sabres, zaś jako trzeci wybrany został pierwszy Europejczyk – Niemiec Leon Draisaitl wybrany przez Edmonton Oilers.

Łącznie zostało wybranych 210 graczy z 12 państw: 80 z Kanady, 64 ze Stanów Zjednoczonych, 28 ze Szwecji, 13 z Rosji, 9 z Finlandii, 8 z Czech, po dwóch ze Szwajcarii oraz Łotwy po jednym z Danii, Niemiec, Słowacji i po raz pierwszy w historii z Australii.

Zmiany w loterii draftowej edytuj

Rada Gubernatorów zatwierdziła zmiany projektu w formacie loterii w dniu 24 czerwca 2014 roku. Począwszy od 2015 roku, szanse na wygraną pierwszego wyboru zostaną zwiększone z czterech najsłabszych drużyn ligi i powiększone do wszystkich drużyn, które nie awansowały do fazy play-off, czyli w sumie 14 drużyn. W 2016 roku loteria będzie używana nie tylko do pierwszego miejsca, ale też do dwóch kolejnych[6].

Zmiany przepisów edytuj

Następujące zmiany przepisów były przedmiotem głosowań przez Radę Gubernatorów NHL w czerwcu 2014 roku i zostały zatwierdzone przez Stowarzyszenie Zawodników we wrześniu 2014[7][8]:

  • Obszary trapezowe za bramkami, w której bramkarze mogą grać krążkiem mają być szersze o 4 stopy (1,2 m) w porównaniu do obecnej szerokości.
  • W przypadku nierozstrzygnięcia spotkania w regulaminowym czasie w sezonie zasadniczym, lód przed dogrywką będzie czyszczony oraz zespoły będą w dogrywce zmieniać strony. Ma to zwiększyć liczbę meczów zakończonych w dogrywce, a zmniejszenie w rzutach karnych[9].
  • Trenerzy w seriach rzutów karnych nie będą przedstawiać listy zawodników przystępujących do najazdów w serii rzutów karnych. Szkoleniowcy będą wybierać strzelających tuż przed strzałem.
  • Zakazano podczas serii rzutów karnych używać stylu tzw. spin-o-rama, a więc z obrotem dookoła własnej osi.

Sezon regularny edytuj

Pierwszy mecz sezonu odbył się 8 października 2014 roku. W hali Air Canada Centre zmierzyły się kanadyjskie zespoły: Toronto Maple Leafs oraz Montreal Canadiens[10]. Zdobywca pierwszej bramki sezonu został Max Pacioretty. Kilka godzin później w hali Staples Center obrońca tytułu Los Angeles Kings zmierzył się z San Jose Sharks[11].

Sezon zasadniczy zakończył się 11 kwietnia 2015 roku. W jednym dniu wszystkie 30 zespół zagrało spotkania dwukrotnie. Pierwszy raz miało to miejsce w pierwszą sobotę sezonu (11 października), zaś raz miało to miejsce w ostatni dzień rozgrywek.

Mecze na stadionach edytuj

W tym sezonie odbyły się dwa spotkania na stadionach. Pierwsze z nich odbędzie się na Nationals Park 1 stycznia 2015 jako siódma edycja NHL Winter Classic, kolejne spotkanie odbyło się w ramach NHL Stadium Series 21 lutego 2015 na stadionie Levi’s Stadium.

Data Stadion Gospodarze Goście Wynik
1 stycznia 2015[12] Nationals Park, Waszyngton Washington Capitals Chicago Blackhawks 3:2
27 lutego 2015[13] Levi’s Stadium, Santa San Jose Sharks Los Angeles Kings 1:2

Weekend Gwiazd edytuj

Po trzyletniej przerwie odbył się NHL All-Star Game, który 25 stycznia 2015 miał miejsce w Columbus[3]. W spotkaniu zmierzyły się zespoły wygrane przez kapitanów: Nick Foligno (zawodnik z miejscowej drużyny Columbus Blue Jackets) oraz Jonathan Toews. Zwyciężyła drużyna zawodnika Chicago Blackhawks 17:12. MVP spotkania został Ryan Johansen.

Tabela edytuj

W przypadku równej liczby punktów pierwszym kryteriumem decydującym jest większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w kolumnie ZRD.

Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z ZRD PK P ZB SB Pkt
1.   Montreal Canadiens 82 50 43 10 22 221 189 110
2.   Tampa Bay Lightning 82 50 47 8 24 262 211 108
3.   Detroit Red Wings 82 43 37 14 25 235 221 100
4.   Ottawa Senators 82 43 37 13 26 238 215 99
5.   Boston Bruins 82 41 33 14 27 213 211 96
6.   Florida Panthers 82 38 30 15 29 206 223 91
7.   Toronto Maple Leafs 82 30 25 8 44 211 262 68
8.   Buffalo Sabres 82 23 15 8 51 161 274 54
Dywizja Metropolitalna
Lp. Drużyna M Z ZRD PK P OB SB Pkt
1.   New York Rangers 82 53 49 7 22 252 192 113
2.   Washington Capitals 82 45 40 11 26 242 203 101
3.   New York Islanders 82 47 40 7 28 252 230 101
4.   Pittsburgh Penguins 82 43 39 12 27 221 210 98
5.   Columbus Blue Jackets 82 42 33 5 35 236 250 89
6.   Philadelphia Flyers 82 33 30 18 31 215 234 84
7.   New Jersey Devils 82 32 27 14 36 181 216 78
8.   Carolina Hurricanes 82 30 25 11 41 188 226 71
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z ZRD PK P OB SB Pkt
1.   St. Louis Blues 82 51 42 7 24 248 201 109
2.   Nashville Predators 82 47 41 10 25 232 208 104
3.   Chicago Blackhawks 82 48 39 6 28 229 189 102
4.   Minnesota Wild 82 46 42 8 28 231 201 100
5.   Winnipeg Jets 82 43 36 13 26 230 210 99
6.   Dallas Stars 82 41 37 10 31 261 260 92
7.   Colorado Avalanche 82 39 29 12 31 219 227 90
x.
Dywizja Pacyfiku
Lp. Drużyna M Z ZRD PK P OB SB Pkt
1.   Anaheim Ducks 82 51 43 7 24 236 226 109
2.   Vancouver Canucks 82 48 42 5 29 242 222 101
3.   Calgary Flames 82 45 41 7 30 241 216 97
4.   Los Angeles Kings 82 40 38 15 27 220 205 95
5.   San Jose Sharks 82 40 36 9 33 228 232 89
6.   Edmonton Oilers 82 24 19 14 44 198 283 62
7.   Arizona Coyotes 82 24 19 8 50 170 272 56
x.
Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Statystyki edytuj

Zawodnicy z pola[14]

 
Jamie Benn, najskuteczniejszy zawodnik sezonu zasadniczego oraz zdobywca Art Ross Trophy.

Z dorobkiem 87 punktów Kanadyjczyk Jamie Benn otwiera listę najskuteczniejszych zawodników sezonu zasadniczego w NHL. Najczęściej asystującym zawodnikiem był Szwed Nicklas Bäckström (60 asyst). Najlepszym strzelcem był Rosjanin Aleksandr Owieczkin z 53 trafieniami. To trzecie z rzędu zwycięstwo w tej klasyfikacji Rosjanina. W klasyfikacji plus minus dwóch zawodników uzyskali najlepszy rezultat. Byli to: Amerykanin Max Pacioretty oraz Rosjanin Nikita Kuczerow, którzy uzyskali bilans +39. Najsłabszym zawodnikiem tej klasyfikacji został Nail Jakupow, który uzyskał -35. Najczęściej bramek w grach w przewadze zdobył Owieczkin, który 24 razy pokonywał bramkarzy w liczebnej przewadze. Rosjanin najczęściej ze wszystkich zawodników ligi oddawał strzał na bramkę, czynił to 386 razy. Najwięcej minut na ławce kar przebywał Steve Downie, który 238 minut spędził w tym miejscu. Szwed Erik Karlsson był najskuteczniejszym obrońcą z dorobkiem 66 punktów.

Zawodnik Drużyna M G A Pkt +/− MIN
  Jamie Benn Dallas Stars 82 35 52 87 +1 64
  John Tavares New York Islanders 82 38 48 86 +5 46
  Sidney Crosby Pittsburgh Penguins 77 28 56 84 +5 47
  Aleksandr Owieczkin Washington Capitals 81 53 28 81 +10 58
  Jakub Voráček Philadelphia Flyers 82 22 59 81 +1 78
  Nicklas Bäckström Washington Capitals 82 18 60 78 +5 40
  Tyler Seguin Dallas Stars 71 37 40 77 –1 20
  Jiří Hudler Calgary Flames 82 20 56 76 +17 18
  Daniel Sedin Vancouver Canucks 82 41 38 79 +27 32
  Władimir Tarasienko St. Louis Blues 77 37 36 73 +27 31

Play-off edytuj

Drzewko play-off edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku New York Rangers) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
A1  Montreal Canadiens 4     A1  Montreal Canadiens 2  
WC  Ottawa Senators 2     A2  Tampa Bay Lightning  4  


A2  Tampa Bay Lightning  4 Konferencja Wschodnia
A3  Detroit Red Wings 3  
    A2  Tampa Bay Lightning  4  
  M1  New York Rangers 3  
M1  New York Rangers 4  
WC  Pittsburgh Penguins 1  
M2  Washington Capitals 4   M1  New York Rangers 4
M3  New York Islanders 3     M2  Washington Capitals 3  


  W  Tampa Bay Lightning 2
  Z  Chicago Blackhawks  4
C1  St. Louis Blues 2     WC  Minnesota Wild 0
WC  Minnesota Wild 4     C3  Chicago Blackhawks 4  
C2  Nashville Predators 2
C3  Chicago Blackhawks 4  
  C3  Chicago Blackhawks 4
  P1  Anaheim Ducks 3  
P1  Anaheim Ducks 4  
WC  Winnipeg Jets 0   Konferencja Zachodnia
P2  Vancouver Canucks 2   P1  Anaheim Ducks 4
P3  Calgary Flames 4     P3  Calgary Flames 1  

Wyniki spotkań playoff edytuj

KONFERENCJA WSCHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
  Montreal Canadiens (A1)   Ottawa Senators (WC) 4 : 2 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia
4 : 3 3 : 2D 2 : 1D 0 : 1 1 : 5 2 : 0
  Tampa Bay Lightning (A2)   Detroit Red Wings (A3) 4 : 3 16 kwietnia 18 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia 29 kwietnia
2 : 3 5 : 1 0 : 3 3 : 2D 0 : 4 5 : 2 2 : 0
  New York Rangers (M1)   Pittsburgh Penguins (WC) 4 : 1 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia 24 kwietnia
2 : 1 3 : 4 2 : 1 2 : 1D 2 : 1D
  Washington Capitals (M2)   New York Islanders (M3) 4 : 3 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia
1 : 4 4 : 3 1 : 2D 2 : 1D 5 : 1 1 : 3 2 : 1
Półfinały
  Montreal Canadiens (A1)   Tampa Bay Lightning (A2) 2 : 4 1 maja 3 maja 6 maja 7 maja 9 maja 12 maja
1 : 22D 2 : 6 1 : 2 6 : 2 2 : 1 1 : 4
  New York Rangers (M1)   Washington Capitals (M2) 4 : 3 30 kwietnia 2 maja 4 maja 6 maja 8 maja 10 maja 13 maja
1 : 2 3 : 2 0 : 1 1 : 2 2 : 1D 4 : 3 2 : 1D
Finał
  New York Rangers (M1)   Tampa Bay Lightning (A2) 3 : 4 16 maja 18 maja 20 maja 22 maja 24 maja 26 maja 29 maja
2 : 1 2 : 6 5 : 6 D 5 : 1 0 : 2 7 : 3 0 : 2
KONFERENCJA ZACHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
  St. Louis Blues (C1)   Minnesota Wild (WC) 2 : 4 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia
2 : 4 4 : 1 0 : 3 6 : 1 1 : 4 1 : 4
  Nashville Predators (C2)   Chicago Blackhawks (C3) 2 : 4 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia 25 kwietnia
3 : 42D 6 : 2 2 : 4 2 : 33D 5 : 2 3 : 4
  Anaheim Ducks (P1)   Winnipeg Jets (WC) 4 : 0 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
4 : 2 2 : 1 5 : 4D 5 : 2
  Vancouver Canucks (P2)   Calgary Flames (P3) 2 : 4 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia 25 kwietnia
1 : 2 4 : 1 2 : 4 1 : 3 2 : 1 4 : 7
Półfinały
  Chicago Blackhawks (C3)   Minnesota Wild (WC) 4 : 0 1 maja 3 maja 5 maja 7 maja
4 : 3 4 : 1 1 : 0 4 : 3
  Anaheim Ducks (P1)   Calgary Flames (P3) 4 : 1 30 kwietnia 3 maja 5 maja 8 maja 10 maja
6 : 1 3 : 0 3 : 4D 4 : 2 3 : 2D
Finał
  Anaheim Ducks (P1)   Chicago Blackhawks (C3) 3 : 4 17 maja 19 maja 21 maja 23 maja 25 maja 27 maja 30 maja
4 : 1 2 : 3 3D 2 : 1 4 : 5 2D 5 : 4 D 2 : 5 3 : 5

Finał Pucharu Stanleya

  Tampa Bay Lightning – Chicago Blackhawks  
Mecz Data
i miejsce		 Wynik meczu Wynik serii Strzelcy bramek Gwiazdy meczu
Lightning Blackhawks
Mecz numer
1		 3.06.2015
Tampa
Amalie Arena		 1 : 2
(1:0, 0:0, 0:2)		 0 : 1 4:31 Alex Killorn
 53:28 Teuvo Teravainen
55:26 Antoine Vermette
 1. Teuvo Teravainen (CHI)
2. Corey Crawford (CHI)
3. Alex Killorn (TBL)
Mecz numer
2		 06.06.2015
Tampa
Amalie Arena		 4 : 3
(1:0, 2:2, 1:1)		 1 : 1 28:20 Cedric Paquette
26:52 Nikita Kuczerow
33:58 Tyler Johnson
48:49 Jason Garrison		 23:04 Andrew Shaw
25:20 Teuvo Teravainen
43:38 Brent Seabrook		 1. Jason Garrison (TBL)
2. Victor Hedman (TBL)
3. Teuvo Teravainen (CHI)
Mecz numer
3		 08.06.2015
Chicago
United Center		 3 : 2
(1:1, 0:0, 3:2)		 2 : 1 05:09 Ryan Callahan
44:27 Ondřej Palát
56:49 Cedric Paquette		 14:22 Brad Richards
44:14 Brandon Saad
 1. Cedric Paquette (TBL)
2. Marian Hossa (CHI)
3. Ben Bishop (TBL)
Mecz numer
4		 10.06.2015
Chicago
United Center		 1 : 2
(0:0, 1:1, 0:1)		 2 : 2 31:47 Alex Killorn
 26:40 Jonathan Toews
46:22 Brandon Saad		 1. Brandon Saad (CHI)
2. Corey Crawford (CHI)
3. Alex Killorn (TBL)
Mecz numer
5		 13.06.2015
Tampa
Amalie Arena		 1 : 2
(0:1, 1:0, 0:1)		 2 : 3 30:53 Valtteri Filppula
 06:11 Patrick Sharp
42:00 Antoine Vermette
 1. LCorey Crawford (CHI)
2. Niklas Hjalmarsson (CHI)
3. Victor Hedman (TBL)
Mecz numer
6		 15.06.2015
Chicago
United Center		 0 : 2
(0:0, 0:1, 0:1)		 2 : 4 37:13 Duncan Keith
54:46 Patrick Kane		 1. Duncan Keith (CHI)
2. Corey Crawford (CHI)
3. Niklas Hjalmarsson (CHI)

Przypisy edytuj

  1. ↑ NHL transforms Yonge-Dundas Square for 2014 NHL Face-Off season opening celebration, Oct. 8. nhl.com. [dostęp 2014-06-10]. (ang.).
  2. ↑ Brian Compton: Five things to watch in Sharks-Kings opener. nhl.com. [dostęp 2014-10-08]. (ang.).
  3. ↑ a b Craig Merz: Columbus to host 2015 NHL All-Star Game. nhl.com. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).
  4. ↑ Adam Kimelman: New Jersey, Philadelphia to host next two Drafts. nhl.com. [dostęp 2012-06-22]. (ang.).
  5. ↑ 2014 NHL Draft Order. tsn.ca. [dostęp 2014-04-05]. (ang.).
  6. ↑ NHL announces changes to Draft Lottery format. nhl.com. [dostęp 2014-08-20]. (ang.).
  7. ↑ The Canadian Press: Fines for repeat diving offenders, coaches among NHL rule changes. theglobeandmail.com. [dostęp 2014-09-11]. (ang.).
  8. ↑ jrk: NHL też bez karnych z obrotem. hokej.net. [dostęp 2014-09-11]. (pol.).
  9. ↑ Dan Rosen: GMs considering minor changes to overtime. nhl.com. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).
  10. ↑ Arpon Basu: Late goal lifts Canadiens past Maple Leafs in opener. nhl.com. [dostęp 2014-09-10]. (ang.).
  11. ↑ Dan Rosen: Sharks crash Kings’ party, cruise to win. nhl.com. [dostęp 2014-10-09]. (ang.).
  12. ↑ Dan Rosen: Capitals win Winter Classic in final seconds. .nhl.com. [dostęp 2015-01-01]. (ang.).
  13. ↑ Dan Rosen: Kings hold off Sharks to win Stadium Series game. nhl.com. [dostęp 2015-02-22]. (ang.).
  14. ↑ 2014–2015 – Regular Season. nhl.com. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2014/2015)&oldid=70681329”