Nanquan Puyuan
Nanquan Puyuan (chiń. 南泉普願; pinyin Nánquán Pǔyuàn; kor. 남천보원 Namch’ŏn Powŏn; jap. Nansen Fugen; wiet. Nam Tuyền Phổ Nguyện; ur. 748, zm. 835) – chiński mistrz chan
 Mistrz chan Nanquan Puyuan | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
835 |
| Szkoła |
wczesny chan, szkoła hongzhou |
| Nauczyciel | |
| Następca | |
| Zakon | |
| Słynny cytat |
Codzienny umysł jest Dao |
Życiorys edytuj
Pochodził z północy Chin z Xinzheng w dawnej prowincji Zheng, obecnie w Henan. Jego rodowym nazwiskiem było Wang. W wieku 10 lat rozpoczął praktykę medytacji wstępując w 757 r. do klasztoru mistrza chan Dahui na górze Dawei. Od 777 r. studiował nauki Winai u mistrza winai Hao ze szkoły dharmagupta na górze Song w klasztorze Shanhui.
Po odejściu z klasztoru wędrował po północnych ośrodkach buddyzmu i słuchał wykładów o sutrach Lankavatara i Avatamsaka. Badał także nauki madhjamiki wyłożone w Madhyamika śastra, Śata śastra i Dvadaśanikaya śastra Nagardżuny.
Po dwudziestu latach praktyki buddyjskiej był znakomicie wykształconym mnichem. Był nawet z szacunku nazywany Wang laoshi – Starym Nauczycielem Wangiem[1]. Pewnego razu spotkał wielkiego mistrza chan Mazu Daoyi i został jego uczniem. Wkrótce też otrzymał funkcję głównego mnicha w jego klasztorze Kaiyuan, w którym praktykowało 800 mnichów. Był tak sławny z powodu swojego wykształcenia, że nikt nie śmiał go o cokolwiek pytać.
W 795 r. odszedł na górę Nanquan w Zhiyang i tam przez 30 lat praktykował chan w pustelni, którą wybudował, w ogóle nie schodząc na dół. W końcu jednak przyjął zaproszenie od wysokiej rangi urzędnika Lugenga (764–834)[2] do pojawienia się w świecie i rozpoczął w 827 roku nauczanie kilkuset uczniów. Prowadził klasztor Ruixiangyuan.
Przed jego śmiercią główny mnich zapytał go
- Gdzie pójdziesz po śmierci?
- Zejdę ze wzgórza by być bawołem.
- Czy będzie możliwe pójść tam za tobą?
- Jeżeli chcesz tam za mną pójść, musisz przyjść z kawałkiem słomy w ustach.
25 dnia 12 miesiąca 835 r. rankiem powiedział do uczniów
- Za jakiś czas światło gwiazd się przyćmi, a światło lampy ściemnieje. Nie mówcie, że tylko ja przychodzę i odchodzę.
Po wypowiedzeniu tych słów zmarł.
Miał 17 oświeconych uczniów, wśród nich tak wybitnych jak Zhaozhou Congshen i Changsha Jingcen.
Był słynny ze swoich wypowiedzi na temat drogi (dao):
- Codzienny umysł jest dao.
- Dao jest poza wiedzeniem i niewiedzeniem.
- Gdy ktoś próbuje dao, zbacza z drogi.
- Gdy ktoś osiągnie dao, zobaczy je jasno.
Związane są z nim gong’any 14, 19, 27 i 34 z Bezbramnej bramy, 28, 31, 40, 63, 64 i 69 z Biyan lu oraz 9, 10, 16, 23, 27 (w komentarzu), 67 (w komentarzu), 69, 76 (w komentarzu), 90, 93 z Congrong lu.
Jego nauki i komentarze zostały wydane jako Chizhou Nanquan Puyuan chanshi guanglu (Słowa mistrza chan Nanquana Puyuana z Chizhou).
Linia przekazu Dharmy zen edytuj
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
- 33/6. Huineng (638–713)
- 34/7. Nanyue Huairang (677–744)
- 35/8. Mazu Daoyi (709–788) szkoła hongzhou
- 36/9. Nanquan Puyuan (748–835)
- 37/10. Zhuyu Ozhou (bd)
- 37/10. Xichan (bd) pojawia się w gong’anie 54 z Biyan lu
- 37/10. Baima Tanzhao opat Baima si w Jingnan
- 37/10. Changsha Jingcen (zm. 868)
- 37/10. Zhongnan Yunji (bd)
- 37/10. Zihu Lizong (800–880) pojawia się w przypadkach 17 i 96 Biyan lu
- 38/11. Taizhou Shengguang
- 37/10. Lugeng (764–834) (Luxuan). Świecki uczeń mistrza Nanquana. Występuje w gong’anie 40 z Biyan lu
- 37/10/1. Ch'ŏlgam Toyun (797–868) Korea. Szkoła saja san
- 37/10. Zhaozhou Congshen (778–897)
- 38/11. Yanyang Shanzhao (także Shanxin)(bd)
- 38/11. Guoqing Yuanfeng (bd)
- 38/11. Muzhen Tulang (bd)
- 36/9. Nanquan Puyuan (748–835)
- 35/8. Mazu Daoyi (709–788) szkoła hongzhou
- 34/7. Nanyue Huairang (677–744)
Przypisy edytuj
- ↑ Laoshi dosłownie oznacza stary nauczyciel, jednak na Dalekim Wschodzie ludzie starsi cieszyli się niezwykłym szacunkiem, więc tytuł ten tak naprawdę trzeba rozumieć jako czcigodny nauczyciel. Był także używany w szkole chan jako bardziej codzienna wersja chanshi – mistrza chan.
- ↑ Lugeng został uczniem mistrza.
Bibliografia edytuj
- Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala. Boston, 1989 ISBN 0-87773-433-X.
- Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ISBN 0-86171-163-7.