Napoleon Rouba
Napoleon Rouba (ur. 1860 w Dziewieniszkach[1], zm. 11 grudnia 1929 w Wilnie) – polski dziennikarz i krytyk teatralny.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
dziennikarz i krytyk literacki |
Życiorys edytuj
Urodził się w niewielkim miasteczku w pobliżu Oszmiany, po ukończeniu gimnazjum w Wilnie wyjechał do Warszawy, aby na tamtejszym Uniwersytecie studiować na Wydziale Prawa[1]. Nie mógł studiować w Wilnie, ponieważ zaborca zamknął Uniwersytet Wileński. W 1890 był współzałożycielem wileńskiego Tajnego Towarzystwa Oświaty Narodowej, pięć lat później powrócił do Wilna na stałe. Był stałym współpracownikiem czasopism ukazujących się w Wilnie i Warszawie, autorem recenzji teatralnych, sprawozdań, felietonów i reportaży[1]. Od 1905 przez dziesięć lat pracował w redakcji „Kuriera Litewskiego”, był redaktorem wydań i redaktorem odpowiedzialnym za całokształt publikacji. Napisał dwie powieści, w 1896 ukazała się w Wilnie „Stryjowa spuścizna”, a pięć lat później w Krakowie „Żyrowisko litewskie”[1]. Był wybitnym znawcą młodości Adama Mickiewicza, dzięki dociekliwości i badaniom literackim udało mu się ustalić wiele faktów, które zawarł w napisanej w 1898 książce „Śladami Wieszcza”. W 1909 napisał „Przewodnik po Litwie i Białejrusi” będący alfabetycznym wykazem obiektów geograficznych, które znajdowały się na terenie sześciu sąsiadujących ze sobą guberni, była to pierwsza tego typu publikacja.
Synem Napoleona Rouby i Antoniny z Kowzanów był malarz Michał Rouba.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Almanach Literacki 1926, Wilno: nakładem Wil. Oddz. Polsk. Białego Krzyża, s. 47 .